Νίκος Τσούλιας*: Οι στάχτες της κυβερνητικής πολιτικής και του κράτους

Θα γίνουν συζητήσεις επί συζητήσεων μετά τις πυρκαγιές. Θα υπάρξει πολωτικό κλίμα και τοξική κομματική αντιπαράθεση. Θα γίνουν συγκρίσεις με το παρελθόν στο επίπεδο “τι έκανες εσύ και τι έκανα εγώ”.
Θα αναζητηθούν θεωρητικές …ευθύνες. Θα ανακοινωθούν μέτρα στήριξης των πληγέντων κατοίκων και κάλυψης των ζημιών. Και κυρίως θα υπάρξει επικοινωνιακή πολιτική και η ουσία του ζητήματος θα γεμίσει μαύρη κάπνα από τα συνεργούντα προς την εξουσία Μ.Μ.Ε. και θα χαθεί…
Όμως, εκτιμώ ότι κάποιες διαπιστώσεις μπορούν να εκφραστούν όσον αφορά το τι συνέβη, το τι συμβαίνει διαχρονικά, το τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα…
Στις πυρκαγιές καθρεφτίζονται εν πολλοίς ο σύγχρονος πολιτισμός μας: το πολιτικό μας σύστημα, οι κοινωνικές δυνάμεις μας, το παραγωγικό μοντέλο μας, τα κόμματα, οι πολίτες – η κουλτούρα μας, η έννοια του δημόσιου αγαθού.
Οι εμπρησμοί είναι κυρίως εκφράσεις της γενικευμένης παρανομίας μας (που είναι διαχρονική και ακλόνητη), της βίαιης αλλαγής της χρήσης της γης (των αυθαιρέτων, των εκχερσώσεων, των καταπατήσεων κλπ κλπ) και πάνω όλα αυτά του …θαυμαστού Κράτους μας και των κυβερνήσεών μας και των δήμων μας που νομιμοποιούν τις παρανομίες.
Η παρανομία στη χώρα μας (από την κραταιά φοροδιαφυγή μέχρι τα ατέλειωτα αυθαίρετα στην παραλιακή γραμμή της Ελλάδας και όχι μόνο και την πανίσχυρη και διαχρονική διαφθορά κλπ κλπ) είναι η μόνιμη και ως εκ τούτου η “νόμιμη” κατάσταση.
Σε καμιά περίπτωση δεν θα υπάρξει πολιτική σύγκλιση για έναν εθνικό σχεδιασμό, για τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για το μέλλον, για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του προβλήματος.
Δεν θα αποδοθούν ουσιαστικές ευθύνες ούτε πολιτικές (…καλό το “συγγνώμη” του πρωθυπουργού αλλά δεν νομίζω ότι έχει καμιά σχέση με την εν τοις πράγμασι ανάληψη ευθύνης και φυσικά δεν είναι θέμα ευγένειας για να λήξει έτσι το θέμα) ούτε νομικές ούτε διοικητικές.
Η δημιουργία “επιτελικού κράτους” δεν αφορά τα σοβαρά προβλήματα της χώρας. Είναι η γνωστή παραδοσιακή αντίληψη της συντηρητικής παράταξης περί αυτού…
Ας μην περιμένουμε ανάληψη ευθυνών. Ο λόγος είναι απλός. Οι ευθύνες διαχέονται και χάνονται σαν το νερό στην αμμουδιά. Και ακόμα τραβάνε σε βάθος χρόνου και σχεδόν ξεχνιούνται…
Πυρκαγιές θα έχουμε και στο μέλλον, όσο βαρύγδουπα λόγια και αν ειπωθούν περί του αντιθέτου. Γιατί α) έχουν ξαναειπωθεί χωρίς να σημαίνει τίποτα και β) γιατί δεν αντιμετωπίζονται και δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν οι βασικές αιτίες πρόκλησης των πυρκαγιών.
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις συνθήκες δημιουργίας των πυρκαγιών αλλά δεν είναι και ο κύριος παράγοντας, προς το παρόν.
Και αυτό το καλοκαίρι αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε προετοιμασία για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Τα παχιά νεοφιλελεύθερα λόγια ήταν μια φούσκα. Οι ελλείψεις σε προσωπικό, σε μηχανικό και τεχνολογικό εξοπλισμό και ο ανύπαρκτος εκσυγχρονισμός του όλου συστήματος είναι η μαύρη αποκάλυψή τους, η οδυνηρή αποκάλυψή τους.
Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν προφανώς δεν επουλώνουν τις πληγές.
Δεν υπάρχει ούτε στην Κεντρική Διοίκηση ούτε στην Τοπική και στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση – σε κάθε δήμο και σε κάθε χωριό – σχέδιο εφαρμογής ως προς το τι κάνουμε στην περίπτωση της πυρκαγιάς.
Ο εθελοντισμός και η επί συγκεκριμένου σχεδίου δράση για τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές είναι ανύπαρκτα “πεδία” στη χώρα μας.
Οι οικονομικές, περιβαλλοντικές και οικολογικές ζημιές είναι ανυπολόγιστες και θα επιβαρύνουν την όλη πορεία της χώρας μας.
Συμπερασματικά. Το αξιακό μας πεδίο και η κουλτούρα μας είναι εν πολλοίς ανορθολογικά. Δεν υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον και τα δημόσια αγαθά – μόνο το προσωπικό συμφέρον. Κι αυτό παρά το καταφανές γεγονός που κατέδειξαν τόσο η κρίση όσο και η πανδημία, ότι δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό προσωπικό συμφέρον χωρίς το δημόσιο συμφέρον!
Ο ανορθολογισμός επικρατεί και στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, που έχει ως αγωνία την αναπαραγωγή της εξουσίας της…

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 144 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια