Καλημέρα με πρόσωπα και γεγονότα της Μεσσηνίας – Σαν σήμερα… 18 Ιουλίου 2005. Πέθανε ο ποιητής Σαράντος Παυλέας

Επιμέλεια: Τάσος Αποστολόπουλος
Σαν σήμερα, στις 18 Ιουλίου 2005, πέθανε στη Θεσσαλονίκη ο ποιητής Σαράντος Παυλέας που είχε γεννηθεί το 1917 στο χωριό Πλάτσα της μεσσηνιακής Μάνης.  Ο πατέρας του ήταν καθηγητής φιλόλογος. Έκανε σπουδές Φιλολογίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1945 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης στο Αμύνταιο, στη Θεσσαλονίκη και στην Ξάνθη κι έγινε γυμνασιάρχης. Είχε παντρευτεί την καθηγήτρια μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση Ευαγγελία Τρυψιάνη. Κόρη τους ήταν η ποιήτρια Ρωξάνη Παυλέα (1951-1990).
Το 1939 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Αποδημίες». Του έχουν απονεμηθεί το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1979, το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1983 και το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη το 1991 (για τις ποιητικές συλλογές «Φορητός Καθρέπτης» και «Ελεγεία για της Ρωξάνης Παυλέα την τολμηρή της αναχώρηση»). Ήταν μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών. Επίσης, μέλος της κριτικής επιτροπής των βραβείων του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, πολωνικά.
Η θρησκευτική αφετηρία είναι εμφανής στο έργο του που έχει ουμανιστικό χαρακτήρα. Θεωρείται ιδιαίτερη περίπτωση μεταξύ των ποιητών της γενιάς του, στέκεται στη φωτεινή πλευρά της ζωής, την ομορφιά της φύσης, τη χαρά, την ελπίδα. Είναι ποιητής εγκεφαλικός όσο και συναισθηματικός. Αν και δίνει μια ενορατική εικόνα, η ποίησή του είναι γειωμένη και ανθρωποκεντρική και το αισθητικό της κάλλος απορρέει κυρίως από το ηθικό της βάρος. Οι μορφές αντλούν το σχήμα τους κατευθείαν από τα ψυχικά και πνευματικά βιώματα του ποιητή. Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Πέθανε το 2005 στη Θεσσαλονίκη.
Έργα του: Αποδημίες (1939), Το τραγούδι των ωκεανών (1948), Ωδή στο Αιγαίο (1949), Η συμφωνία της χαράς (1950), Γυμνή γη (1951), Ζωντανή χλόη (1952), Χαμένη άνοιξη (1954), Αισιοδοξία και υπερηφάνεια (1955), Άνθη στοχασμού (1955), Ζεστή ομιλία (1956), Ισχυρή ζωή (1957), Θαλασσινή φήμη (1958), Καθαρός καρπός (1959), Θέληση και σκιά (1960), Γαλανή γέφυρα (1961), Γραμμή της ημέρας (1962), Έλξη και δίχτυ (1963), Μεσοδιάστημα (1964), Αναγωγή στη μονάδα (1965), Αμαρτία και προσευχή (1968), Τότε και τώρα (1971), Το κήτος (1973), Λαβύρινθοι (1974), Ποιητικά θεωρήματα (1975), Κατοικημένα όστρακα (1976), Σεισάχθεια Α – Β – Γ (1977), Αύριο θα χρειαστεί να φορούμε φτερά (1978), Ύμνος στον ήρωα Κωνσταντίνο Δαβάκη και άλλα ανέκδοτα ποιήματα (1956-1979 (1979), Αλεκτροφωνία και αρχαϊκό μειδίαμα (1980), Ποιητικοί συνειδησιακοί διάλογοι (1981, σε 2 τόμους), Μνήμη των διακοσίων δικαίων των σκοτωμένων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής 1944 (1982), Το όνομά μας ήταν ενοχή (1983, Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), Ενδοδυναμική (1984, σε 2 τόμους), Συνειδησιακό υπόγειο (1985), Οι μέτοχοι (1987), Εισαγωγή στα μέγιστα και ελάχιστα σύμπαντα (1988), Οι άγγελοι και τα πουλιά δε γνωρίζουν σύνορα (1989), Κάποτε σ’ όλο το σώμα είχαμε μάτια και φτερά και σήμερα δεν είχαμε (1990), Ο φορητός καθρέφτης (1990), Ελεγεία για της Ρωξάνης Παυλέα την τολμηρή της αναχώρηση (1990), Ελεγείες της Ρωξάνης (1991), Συμπαθητικός ύμνος στη διαλεκτική ευσέβεια (1994), Ηρωική συμφωνία στη μνήμη της Ρωξάνης (1994), Συμπαντική διδακτική (1995), Συμπαντική νοημοσύνη (1995), Συμπαντική ιθαγένεια (1998), Ο κόσμος του Παπαδιαμάντη (1958, μελέτη).