Categories: ΆρθραΜαυρουδής

Νότης Μαυρουδής*: Δίχως μουσική;;;!!!

Απαγόρευση της Μουσικής; Σε κάθε περίπτωση ηχεί τουλάχιστον περίεργα αυτή η φράση!
Ομολογώ πως με εντυπωσίασε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, ο οποίος ως (σχεδόν) μουσικός επιστήμων, υποστήριξε πως τα σταγονίδια που μεταδίδουν τον ιό από τον έναν στον άλλον, στις περιπτώσεις που κάποιος αναγκάζεται να μιλήσει πιο δυνατά ή να πλησιάσει τον διπλανό του για να ακουστεί, εξαπλώνονται ευκολότερα. Επομένως, εάν υπάρχει ορχήστρα ή ηχογραφημένη μουσική, η ανάγκη του κόσμου να μιλήσει πιο δυνατά, ισοδυναμεί με περισσότερη μεταδοτικότητα.
«Η μουσική-λέει ο Πρόεδρος-επιβάλλει μεγαλύτερη ένταση φωνής και οι άνθρωποι πλησιάζουν πιο κοντά για να ακουστούν»
Μάλιστα. Κοινώς: εδώ, μπλέξαμε· διότι αυτή η λεπτομέρεια σίγουρα δεν περνάει από το μυαλό κανενός και επιπλέον δεν θα γίνει εύκολα κατανοητή μια τέτοια παρέμβαση. Αλλά… συμφωνήσαμε άπαντες πως θα πρέπει να ακολουθούμε τις προτροπές των ειδικών, ακόμα και αν ένας λοιμωξιολόγος μπερδεύεται με την επιστήμη της μουσικολογίας ή έστω, της… ωτορινολαρυγγολογίας.
Σκέφτομαι πως τα hertz, οι ταλαντεύσεις, τα ηχητικά κύματα, τα ακουστικά όρια αποδοχής της ακουστικής μέσης δυνατότητας, καθώς και άλλες λεπτομέρειες καθαρά επιστημονικές, ορίζουν ακόμα και τους τρόπους διασκέδασης και εστίασης…
Από τη στιγμή που η Επιτροπή των ειδικών συνιστά απουσία της Μουσικής σε ταβερνάκια, εστιατόρια, καφέ και μεζεδοπωλεία, εμείς θα υπακούσουμε, αλλά αυτή η (έστω προσωρινή) απαγόρευση, μάς εντυπωσίασε αρνητικά και μάς φαντάζει απίστευτα αντιφατική.
Αντιφατική επειδή ως χώρα είναι μ έ σ α στην παράδοσή μας να συνδυάζεται το φαγητό με τη μουσική, είτε με ορχήστρα, είτε από τους ίδιους τους πελάτες. Οι ίδιες οι παρέες, τις περισσότερες φορές, θα βρουν ευκαιρία να τραγουδήσουν για να ενωθούν όλοι σε έναν… Μια «ένωση» (σύμπνοια) που τη συναντάς κυρίως ως συλλογική έκφραση, στις μεσογειακές και βαλκανικές κοινωνίες. Μια βόλτα στις γειτονιές σήμερα, ακούς από τις αυλές και βεράντες μουσικές και γλέντια από κασετόφωνα και τρανζίστορ κι έναν κόσμο στο τσακίρ-κέφι. Τι να ελέγξεις;
Εν τάξει, ας μη μεγεθύνουμε την απόφαση, η οποία, από καθαρά επιστημονική-υγειονομική άποψη, ίσως δικαιολογεί την απαγόρευση, αλλά, άντε τώρα να γίνει αντιληπτό ότι είναι τα hertz αυτά που «φταίνε» για την αδικία της απουσίας Μουσικής στο φαγοπότι. Άσε που πολύ αμφιβάλλω αν θα τηρηθεί αυτή η συγκεκριμένη απαγόρευση σε μια περίοδο στην οποία οι μαζώξεις, τα τραπέζια, το φαγοπότι, τα γλέντια, ο οβελίας, τα ποτά και οι γαστρονομικές απολαύσεις, μετά από στέρηση διασκέδασης και ψυχαγωγίας ενός χρόνου, φαντάζομαι πως θα απλωθούν σε όλη τη χώρα, προς δόξαν τού οίνου τού αγαπητού! Και πώς θα γίνουν όλα αυτά δίχως νταούλια και μπουζούκια και κιθάρες; Αναρωτιέμαι αν έχει ληφθεί υπ’ όψη πως η Μουσική, οποιαδήποτε μουσική, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιεροτελεστίας τής κρασοκατάνυξης μετά φαγητού!
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ειδική περίπτωση, όπου η κυβερνητική απόφαση δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί, όσα πρόστιμα και αν επιβληθούν· απλώς, θα επιχειρηθεί μια αστυνομική επιβολή χάρτινη και ατελέσφορη, η οποία θα δημιουργήσει φανερές και υπόγειες διαμαρτυρίες, που θα είναι βούτυρο στο ψωμί των αντικυβερνητικών εκδηλώσεων, οι οποίες δεν λείπουν από την καθημερινότητα…
Αυτή η… ενδελεχής ηχητική ανάλυση του Προέδρου τού Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, αναστάτωσε τους διψασμένους για φαγοπότι πολίτες, οι οποίοι ονειρεύονται γλέντια τις ημέρες του Πάσχα, μετά τον εγκλεισμό της επιδημίας. Η απουσία της Μουσικής θα μεταμορφωθεί σε κραυγαλέα σιωπή στο ελληνικό τοπίο και, βεβαίως, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μια τέτοια απαγόρευση, παρά το αιτιολογημένο επιχείρημα του Προέδρου. Και για να το διακωμωδήσουμε (για να μην τρελαθούμε) ας πούμε πως η αστυνομία θα πρέπει να προμηθευτεί με μηχανάκια μετρητές των hertz, για να μετράει το επίπεδο των φωνών των πελατών και ανάλογα να πράττει…
Όχι, θεωρώ πως το μέτρο ξεπερνάει τη λογική και καθίσταται απόλυτα τυπολατρική εκδοχή της επιστημονικής δεοντολογίας …
Η απαγόρευση της Μουσικής, για να αποφευχθεί μεγαλύτερη διασπορά τού κορονοϊού, θεωρώ πως θα καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες ως ρεκόρ υπερβολής και επιστημονικής επίδειξης …
Βέβαια μια τέτοια απαγόρευση θα κρατήσει «για λίγες μέρες», όπως δηλώνεται από θεσμικούς παράγοντες, αλλά, συγχωρείστε με, θα μου μείνει στη μνήμη ως σκηνή σε θεατρικές επιθεωρήσεις κωμικού περιεχομένου…