Η χώρα μας γιορτάζει πανηγυρικά τα 200 χρονιά από την Επανάσταση του 1821 παρά την πανδημία και τη δύσκολη υγειονομική και οικονομικό-κοινωνική κρίση.
Έχουν γραφτεί πολλά, θα γραφτούν ακόμη περισσότερα για την εξέγερση του καταπιεσμένου, κατακτημένου λαού μας που βρήκε τη δύναμη να σηκώσει το ανάστημα του στον οθωμανικό ζυγό και να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του με μαχητικότητα, αυτοθυσία και σθένος.
Πέρασαν 200 χρόνια όπου ο λαός μας έδωσε σκληρές μάχες, υπερασπίστηκε αρχές και πορεύθηκε με νίκες αλλά και ήττες.
Πέρα από τα τα ιστορικά γεγονότα και τις συμμαχίες που οικοδομήθηκαν στην πορεία των δεκαετιών, είναι η ώρα να αναδείξουμε ξανά την Ελλάδα ως πόλο δημοκρατίας και ελευθερίας.
Οι προκλήσεις είναι πολλές και διαφορετικές στην περιοχή μας, στην ΝΑ Ευρώπη και οι κίνδυνοι και οι απειλές αυξάνονται και εναλλάσσονται. Η χώρα μας ως μέλος της ΕΕ αλλά και ως δυναμική χώρα των Βαλκανίων χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τους στόχους και τη στρατηγική της.
Πρωταρχικό και κρίσιμο βήμα για τον επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων αποτελεί η δική μας εθνική στρατηγική να αποτελεί απόρροια μιας συναίνεσης των πολιτών σε βασικούς τομείς. Η επίτευξη μιας κοινής μεσο- μακροπρόθεσμης στρατηγικής για την παιδεία, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την τεχνολογική πρόοδο και την εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να είναι απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης.
Χρειάζεται επιτέλους μετά από 200 χρονιά διαδρομής μια έντιμη σύγχρονη συμφωνία, ώστε να επιτευχθεί διακυβέρνηση που θα έχει συμμέτοχους την κοινωνία πολιτών, την κυβέρνηση, τα κόμματα της Ελληνικής Βουλής, τα πανεπιστήμια, τη δημόσια διοίκηση αλλά και τον ιδιωτικό τομέα.
Η οικοδόμηση συναινέσεων δεν είναι ένα εύκολο στοίχημα και η δική μας κουλτούρα είναι διαφορετική, ωστόσο απαιτείται δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση από όλους και όλες.
Η υπέρβαση των διαφόρων μας και η αξιοποίηση τους προς την σύνθεση είναι μονόδρομος για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την ανεξαρτησία μας.
Ο διχασμός, η ρητορική του μίσους και η αντιπαλότητα οδηγούν στην απαξίωση και στην υποδούλωση μας σε ένα αέναο αδιέξοδο.
Διαφορές υπάρχουν, είναι σεβαστές, ιδεολογικοπολιτικές, πολιτισμικές και κοινωνικές. Η χάραξη όμως μιας κοινής διαδρομής δύναται να μας ενδυναμώσει δημιουργώντας ένα νέο όραμα για να γίνουμε οι πρωταγωνιστές, εμείς και οι επόμενες γενιές, στις νέες παγκόσμιες και ευρωπαϊκές προκλήσεις.
* Η Ζέφη Δημαδάμα είναι Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΚΙΝΑΛ, Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PesWomen) και Διδάσκουσα (ΕΔΙΠ) στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών & Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δείτε τα 31 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Ζέφης Δημαδάμα
