Νίκος Τσούλιας*: Η δύσκολη πορεία της Ιστορίας στα Σχολικά Βιβλία μετά την Επανάσταση του 1821

Ποιος μπορεί να φανταστεί τους δύσκολους καιρούς στην προσπάθεια των Ελλήνων να φτιάξουν το δικό τους κράτος; Είναι αιματηρή η πορεία της κρατικής και της εθνικής ολοκλήρωσης. Η φτώχεια, η έλλειψη θεσμών και υποδομών, ο αναλφαβητισμός, η αμορφωσιά συνθέτουν ένα πεδίο περιπέτειας γεμάτο παλινωδίες και πολλαπλά αδιέξοδα.
Κι όμως, η προσπάθεια για εκπαίδευση και μόρφωση γίνεται πρώτη προτεραιότητα. Υπάρχει εδραιωμένη συλλογική θεώρηση για τον καταλυτικό ρόλο των σχολείων. Και φυσικά στο σχολικό οικοσύστημα τον πρώτο λόγο έχει η ιστορία. Η διαμόρφωση εθνικής συνείδησης περνά μέσα από την αφήγηση του λαού μας και κυρίως μέσα από τις μεγάλες στιγμές του.
Αλλά και εδώ το όλο εννοιολογικό πλαίσιο δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εθνογενέσεις στην Ευρώπη δεν έχουν αρχίσει ακόμα να δίνουν το αυτόνομο αποτύπωμά τους. Ο Θ. Ζέρβας στο βιβλίο του «Η διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας» (Εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος) δίνει μια σχετική οριοθέτηση.
«Η έννοια του έθνους είναι πολυσύνθετη. Το ποιος καθορίζει ποιος μπορεί να είναι μέλος του έθνους είναι ίσως το πιο ακανθώδες από όλα τα ερωτήματα. Θα ήταν, εξάλλου, ανακριβές να πούμε ότι από μόνοι τους οι άνθρωποι επιλέγουν την εθνική τους ταυτότητα. Τουναντίον, η εθνική ταυτότητα συνήθως διαμορφώνεται ή διαδίδεται από εξωτερικούς παράγοντες, συχνά μέσω ιδρυμάτων που ελέγχονται από το κράτος, όπως είναι τα δημόσια σχολεία. Μέσω των σχολείων, ο λαός διδάσκεται το εθνικό του παρελθόν και την εθνική του ταυτότητα».
Αλλά είναι δύσκολη η προσέγγιση στον όλο προβληματισμό με τη σύγχρονη συλλογιστική μας, γιατί όλα τα εθνοτικά ζητήματα σήμερα είναι λίγο – πολύ δεδομένα. Αλλά σε εκείνες τις εποχές, κυριαρχούσαν οι αυτοκρατορίες, με πολλαπλά μείγματα λαών, θρησκειών, γλωσσών, ταυτοτήτων και δεν υπήρχε η ταύτιση έθνους – κράτους – γλώσσας – πολιτισμού – εδάφους. Ας δούμε πως τα θέτει ο εν λόγω συγγραφέας.
«Στα χρόνια που ακολούθησαν την Επανάσταση το ερώτημα που εξακολουθούσε να μένει αναπάντητο ήταν: «Ποιοι ήταν οι Έλληνες και ποιος ο γεωγραφικός χώρος που καταλάμβαναν;» Το ερώτημα ήταν τόσο σημαντικό για τις εθνικές επιδιώξεις της νεότερης Ελλάδας, ώστε η ταυτότητα, η γλώσσα, η ιστορία και η γεωγραφία επρόκειτο τελικά να συγχωνευθούν και να γίνουν ένα. Από γεωπολιτική άποψη, η αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ μικρότερη σε μέγεθος και βρισκόταν πολύ νοτιότερα από τα εκτενή εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας».
Βέβαια και η συγγραφή σχολικών βιβλίων έχει δυσκολίες, αφού δεν υπάρχουν ειδικοί εκπαιδευτικοί με σχετική εμπειρία. Μπορούμε να δούμε μια απλή σκιαγράφηση της διδασκαλίας της ιστορίας από πηγές που υπάρχουν στο προαναφερθέν πολύ αξιόλογο βιβλίο. Είναι σημαντικό να δούμε και μια σχετική αναφορά για την περιοχή της Μακεδονίας.

Εθνοττικά σχολεία στην αλύτρωτη περιοχή της Μακεδονίας 1897-1904

	Ελληνικά	Βουλγαρικά	Ρουμανικά	Σερβικά
Σχολεία	998	561	49	53
Διδακτικό προσωπικό	1.463	873	145	112
Μαθητές	59.640	18.311	2.002	1.674

Ώρες διδασκαλίας της ιστορίας ανά εβδομάδα στα ελληνικά σχολεία: 1835-1914

Έτος	Δημοτικό	Σχολαρχείο	Γυμνάσιο
1835	;	6 ώρες	12 ώρες
1855	;	6 ώρες	11 ώρες
1881	4 ώρες	;	;
1890	6 ώρες	;	;
1897	;	6 ώρες	12 ώρες
1900	;	6 ώρες	12 ώρες
1906	;	6 ώρες	12 ώρες
1913	7 ώρες	;	;
1914	;	9 ώρες	12 ώρες

Θεματολογική ταξινόμηση των εγχειριδίων της ιστορίας (1834-1882)

Αντικείμενο	Αριθμός τίτλων που εκδόθηκαν για σχολική χρήση
Γενική ιστορία	63
Αρχαία ιστορία	59
Ελληνική ιστορία	25
Ελληνική αρχαιολογία	10
Ρωμαϊκή ιστορία	7
Ιστορικές χρονολογίες	7
Βυζαντινή ιστορία	7
Ελληνική ιστορία μέχρι το 1453	2

Σύγκριση των σελίδων που αφιερώνονται στις ιστορικές περιόδους σε επιλεγμένα ελληνικά εγχειρίδια: 1850-1882

	Αρχαία	Μεσαιωνική / Βυζαντινή	Νεότερη
Keightley (1850)	100%	0%	0
Παπαρρηγόπουλος (1853)	38%	8%	54%
Πανταζής (1863)	83%	5%	12%
Αντωνιάδης (1875)	78%	10%	12%
Σακελλάριος (1880)	53%	5,3%	31%

 

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 119 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια