Ο πρώην υπουργός Μιχάλης Καρχιμάκης παίρνει ξεκάθαρη θέση για αλλαγή στρατηγικής στο ΚΙΝΑΛ, την «προοδευτική διακυβέρνηση», αλλά και το πιθανό άνοιγμα προς το ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Ρηγόπουλο και το περιοδικό «Πατρινόραμα».
Η συνέντευξη αυτή έρχεται στο απόηχος των δηλώσεων Παπανδρέου στο ίδιο περιοδικό που προκάλεσαν πανελλήνιο σάλο.
Πάντως ο Μιχάλης Καρχιμάκης σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρος: «Μπορεί να οργανωθεί ένας δομημένος διάλογος για προοδευτική διακυβέρνηση, στην βάση όμως ιδεών, όχι μοιράσματος καρεκλών και κυβερνητικής συνεργασίας…», αναφέρει χαρακτηριστικά
Αναλυτικά η συνέντευξη το κ. Καρχιμάκη στον Παναγιώτη Ρηγόπουλο
Κύριε Υπουργέ, προεκλήθη πανελλήνιος σάλος με την συνέντευξη του πρώην Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο «πατρινόραμα» και ιδιαίτερα με την πρότασή του για «προοδευτική διακυβέρνηση». Πώς την αποκωδικοποιείτε πολιτικά εσείς αυτή την πρόταση; Σε ποιους απευθύνεται;
O Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για προοδευτική διακυβέρνηση, όχι για συγκυβέρνηση. Υπό αυτή την έννοια η πρόταση δεν απευθύνεται σε κόμματα αλλά στις κοινωνικές δυνάμεις, που αγανακτούν με την συντήρηση, τον αυταρχισμό και με μια οικονομική πολιτική που γεμίζει τις τσέπες των λίγων μέσα από τις θυσίες της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αν αυτές τις ιδέες τις ενστερνίζονται και άλλοι πολιτικοί χώροι μπορεί να οργανωθεί ένας δομημένος διάλογος στην βάση όμως ιδεών, όχι μοιράσματος καρεκλών και κυβερνητικής συνεργασίας.
Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1974 μιλούσε για προοδευτική διακυβέρνηση.
Αν το συνδέσετε δε με το σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», θα αντιληφθείτε ότι ο βασικός παραλήπτης του μηνύματος δεν ήταν (είναι) τα αριστερά κόμματα της εποχής, αλλά ο αριστερός κόσμος που έψαχνε διέξοδο.
Μπορεί να υπάρξει στο μέλλον πολιτική συνεργασία με αυτούς, που κάποτε, σας αποκαλούσαν «γερμανοτσολιάδες»;
Δεν αντιλαμβάνομαι την πολιτική σαν βεντέτα, και ας έχω την Κρητική προδιάθεση. Το ζήτημα είναι η ταυτότητα, ο λόγος και η λαϊκίστικη τακτική των κομμάτων να μπορεί να αλλάξει. Το βασικό ζήτημα είναι οι ιδέες, βεβαίως και με πονάει, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει πολιτικά ,είναι αν οι ιδέες τους, η κοσμοθεωρία τους άλλαξε. Αν άλλαξε πρέπει να το δηλώσουν ανοιχτά. Να παραδεχθούν ότι το 2010 δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Να παραδεχθούν ότι αν είχαμε προοδευτικό μέτωπο τότε, ίσως και η εξωτερική διαπραγμάτευση να είχε πιο αριστερό πρόσημο και τα περιττά μνημόνια να είχαν αποφευχθεί.
Να αναγνωρίσουν το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου που φρόντισε να δημιουργήσει δίχτυ προστασίας για τους ασθενέστερους με μια σειρά μέτρων όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, με μεταρρυθμίσεις που οδηγούσαν στην αναχαίτιση των αιτιών που μας οδήγησαν στην κρίση, όπως π.χ η ηλεκτρονική συνταγογράφηση που μείωσε την δημοσία δαπάνη στο φάρμακο από τα 6 δις στα 2,5,δινοντας ταυτόχρονα οι μεταρρυθμίσεις αυτές απάντηση και στο “λεφτά υπάρχουν” Από εκεί και πέρα μπορούμε να συζητήσουμε το ιδεολογικό επιστέγασμα, αλλά και πάλι όχι σε διμερείς παραγόντων αλλά από μια διαδικασία που θα προκύψει από την ίδια την κοινωνία και τον προοδευτικό κόσμο.»
Πιστεύετε ότι έχει ξεκινήσει η ιστορική δικαίωση των κρίσιμων επιλογών
του Γ. Παπανδρέου για τη διάσωση της χώρας το 2010;
Η ιστορική δικαίωση, έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό. Ήρθε όταν κάθε πιθανώς κυβερνητικός συνδυασμός ακολούθησε την ίδια συνταγή και την εφάρμοσε χειρότερα. H πολιτική δικαίωση είναι που μένει και αυτή κερδίζεται στην κοινωνία. Έχουμε χρέους να εξηγήσουμε στον κόσμο τι κάναμε και γιατί, να κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη του. Πάνω σε αυτή την εμπιστοσύνη μπορούμε να του ζητήσουμε να πιστέψει και πάλι στο χώρο μας και διαμορφώσουμε από κοινού την προοδευτική στρατηγική για την επόμενη μέρα. Μια στρατηγική με τους νέους, τους εργαζομένους, τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου και τα τιμημένα γηρατειά στο επίκεντρο.
Κύριε Υπουργέ, ποια τύχη μπορούν να έχουν οι διερευνητικές επαφές για έναρξη διαλόγου με την Τουρκία; Μήπως αποτελούν ένα καλό άλλοθι για τον Ερντογάν προκειμένου να αποφύγει τις κυρώσεις; Τί κερδίζει τελικά η Ελλάδα;
Είναι πράγματι πολύ πιθανόν ο Πρόεδρος Ερντογάν να επιθυμεί να κερδίσει απλά χρόνο. Ωστόσο πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας δύο πολύ βασικά ζητήματα:
Πρώτον, ότι οι κυρώσεις προς την Τουρκία δεν έχουν την βαρύτητα που θα τις καθιστούσε κινητήριο δύναμη των αποφάσεων του Ερντογάν, αυτό είναι και μία ακόμα ήττα της κυβέρνησης.
Δεύτερον, το να μην εμπλακούμε σε διάλογο νομοτελειακά καταλήγει σε μία αυτό-εκπληρωμένη προφητεία εχθρότητας. Αν δεν εμπλακούμε στο διάλογο και τις διερευνητικές, δεν μένουν πολλές άλλες εναλλακτικές πέραν της όξυνσης.
Αν λοιπόν υπάρχει μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να επιτύχουμε μια δίκαιη και ειρηνική λύση, οφείλουμε να την αδράξουμε. Σε αυτό το πλαίσιο προφανώς και πρέπει να εμπλακούμε σε διερευνητικές επαφές, πρέπει όμως να είμαστε πολύ
προσεκτικοί σε ότι αφορά το περιεχόμενο, το πλαίσιο και τις δεσμεύσεις που
αυτές οι διερευνητικές μπορεί να επιφέρουν.
Για αυτό το λόγο είναι αδήριτη ανάγκη ο πρωθυπουργός να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς για εκπόνηση εθνικής γραμμής, και να μην διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική ως προσωπικό παιχνίδι.
Η αγορά πνέει τα λοίσθια, πάρα πολλοί έμποροι και επιχειρηματίες είναι σε απόγνωση. Ήταν μια αναπόφευκτη επίπτωση της πανδημίας; Υπάρχει ρεαλιστική πρόταση αναζωογόνησης της οικονομίας;
Υπάρχει και έχει δύο σκέλη, το πρώτο αφορά την επιβίωση σε καιρούς πανδημίας και το δεύτερο αφορά την επανεκκίνηση την επόμενη μέρα.
Πρώτον, το κράτος πρέπει να στηρίξει την οικονομία και την κατανάλωση με την χορήγηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος προς όλους όσους έχουν διακόψει την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Όταν λέω ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δεν εννοώ χαρτζιλίκι εννοώ γενναία ενίσχυση εμπροσθοβαρώς, γιατί όσο βαθαίνει η ύφεση τόσο πολλαπλασιάζονται τα ποσά που θα πρέπει να δώσουμε για να την ξεπεράσουμε. Με απλά λόγια αν δεν δώσουμε τώρα «ένα» θα χρειαστεί αύριο να δώσουμε «10».
Δεύτερον πρέπει να διαγραφούν ιδιωτικά χρέη, μέχρι ενός σοβαρού ποσού, προς το δημόσιο και τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα χρήματα του Ελληνικού λαού, τα οποία σωρεύτηκαν κατά την διάρκεια του κορονοϊου και εξαιτίας του. Την επόμενη μέρα της πανδημίας αν δεν διαγραφούν χρέη, και τα ταμεία δεν θα γεμίσουν γιατί «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» και οι επιχειρήσεις θα εξαναγκαστούν σε κλείσιμο.
Αυτό μπορεί να βολεύει το κύριο Μητσοτάκη που ονειρεύεται ολιγοπώλια και πολυεθνικές στην θέση της οικογενειακής επιχείρησης αλλά στο Κίνημα Αλλαγής πρέπει να το πολεμήσουμε με νύχια και με δόντια.
Δημιουργήθηκε κόμμα «νοσταλγών» του Ανδρέα Παπανδρέου, με την επωνυμία «Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα», την ίδια στιγμή που το ΚΙΝΑΛ έχει «σβήσει» τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να είναι επίκαιρος ο Ανδρέας σήμερα και να εμπνεύσει το όραμά του, τους πεπλανημένους ή ανέστιους αντι δεξιούς ψηφοφόρους;
Στην πολιτική για να δούμε μακρύτερα οφείλουμε να σταθούμε στους ώμους γιγάντων. Ένας τέτοιος γίγαντας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η παρακαταθήκη του σε σχέση με την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, την κατοχύρωση της παιδείας και της υγείας ως δικαιώματα και όχι προνόμια συνεχίζει να είναι επίκαιρη. Θα μου επιτρέψετε να μην σχολιάσω κόμματα νοσταλγών, ο Ανδρέας δεν είναι νεκρό σύμβολο για να «σκυλευθεί», είναι οι ζωντανές ιδέες του, που ανήκουν σε όποιον κοπιάσει να τις προσεγγίσει.
Σε πολλά θέματα κατά καιρούς, το ΚΙΝΑΛ συμπορεύεται με τη Ν.Δ. Δεν δίδαξε τίποτα το ΚΙΝΑΛ, η δημοσκοπική κατάρρευση που επέφερε η συγκυβέρνηση με τον κ. Σαμαρά;
Η αντιπολιτευτική στάση του Κινήματος Αλλαγής πρέπει πράγματι να γίνει πιο αιχμηρή, προοδευτική, αντί νεοφιλελεύθερη. Η συγκυβέρνηση με την δεξιά μας κόστισε ακριβά, προσωπικά από τότε είχα εκφραστεί ανοιχτά ενάντια σε αυτή. Άποψη μου είναι ότι πρέπει ανοιχτά να πάρουμε την ευθύνη
του λάθους και να δεσμευθούμε ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ.»
Πώς γίνεται το ΚΙΝΑΛ να μην επωφελείται δημοσκοπικά από την Κυβερνητική φθορά της Ν.Δ. και την περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είσαστε ικανοποιημένος από τα μονοψήφια ποσοστά που καταγράφει το κόμμα σας; Τι πρέπει να αλλάξει στην πολιτική σας;
Δεν είμαι ικανοποιημένος και είναι ακόμα πιο προβληματικό αν σκεφτούμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει και την πιο σκληρή αντιπολίτευση. Για εμάς αυτό είναι ευκαιρία, ώστε να ανακτήσουμε την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να σκληρύνουμε τον αντιδεξιό μας λόγο, να ριζοσπαστικοποιήσουμε τις θέσεις μας και να εντείνουμε την παρέμβαση μας στους διάφορους κοινωνικούς χώρους όπως η εργασία και τα Πανεπιστήμια.
Οφείλουμε να απευθυνθούμε και να συνομιλήσουμε με την κοινωνία, να ακούσουμε τις ανάγκες της και να την καλέσουμε να συνδιαμορφώσει τις πολιτικές θέσεις του αύριο.
Με άλλα λόγια πρέπει να φέρουμε την κοινωνική πλειοψηφία στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να την πείσουμε με την ρητορική και την πρακτική μας ότι εμείς είμαστε ο κατάλληλος συνοδοιπόρος της. Μόνο έτσι το ΚΙΝΑΛ θα επανακτήσει προοπτική διακυβέρνησης, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μόνο έτσι η λαϊκή κυριαρχία θα επιστρέψει ως κυρίαρχη αξία του πολιτικού ανταγωνισμού.
* Ο Μιχάλης Καρχιμάκης είναι πρώην Υπουργός και Βουλευτής, Γενικός Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, υπ. βουλευτής Β΄ Αθήνας Δυτικού Τομέα, καθώς και σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Διετέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου Αλληλεγγύης και του Τομέα Τεκμηρίωσης του ΠΑΣΟΚ. Τώρα είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής
Πατήστε και δείτε τα 42 προηγούμενα άρθρα ή συνεντεύξεις του Μιχάλη Καρχιμάκη
