Άγγελος Τζίτζιρας: Πανεπιστημιακή αστυνομία – Το πρόβλημα και η λύση

Το νομοσχέδιο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη, που πρόκειται να ψηφιστεί απ’ την Βουλή, έχει πολλά αρνητικά στοιχεία, με μερικά από αυτά να είναι η επιστροφή της εισαγωγικής βάσης  στα πανεπιστήμια, το όριο σπουδών και την πανεπιστημιακή αστυνομία (όπου το τελευταίο είναι το χειρότερο όλων). Το νομοσχέδιο αυτό φυσικά δεν βρίσκει αντίθετους μόνο τους μαθητές, τους φοιτητές και την αντιπολίτευση αλλά και πολλούς απ’ τους καθηγητές πανεπιστήμιων, οι οποίοι βλέπουν ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν πρόκειται να βοηθήσει την λειτουργία των πανεπιστήμιων (όπως δεν βοήθησε και η κατάργηση του ασύλου παρά τα όσα έλεγε η κυβέρνηση).

Εδώ φυσικά θα μιλήσουμε για την πανεπιστημιακή αστυνομία, τα προβλήματα που αυτή θα δημιουργήσει αλλά και τις προτάσεις που θα μπορούσαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Προτού όμως ξεκινήσουμε καλό θα ήταν να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή και να πάμε στο κοντινό (αν και μας φαίνεται μακρινό) 2019, μια  χρονιά με αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό αλλά και αλλαγές στην εκπαίδευση καθώς, όπως είπαμε από πάνω, η κυβέρνηση έφερε την κατάργηση του ασύλου. Όμως η αλλαγή αυτή είχε τα αποτελέσματα που περιμέναμε, την ανεξέλεγκτη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας προς τους φοιτητές. Συγκεκριμένα στους φοιτητές της ΑΣΟΕ τον Νοέμβριο του 2019 όπου υπήρξε χρήση δακρυγόνων, ενώ και τον Φεβρουάριο του 2020 είχαμε και πάλι στην ΑΣΟΕ προβλήματα, καθώς ένας αστυνομικός είχε τραβήξει το όπλο του εντός του χώρου του πανεπιστημίου.

Φυσικά μια τέτοια απόφαση για να ισχύσει θα πρέπει να είναι αποδεκτή και απ’ την κοινωνία, κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει εδώ. Συγκεκριμένα πριν λίγες μέρες έβγαλε ανακοίνωση η ΠΟΑΣΥ (είναι το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών υπαλλήλων) και αναφέρεται η αντίθεσή τους στην πανεπιστημιακή αστυνομία θεωρώντας ότι «αυτή θα πρέπει να ελέγχεται απ’ τα πανεπιστήμια» λέγοντας επίσης ότι «αντί να μειωθούν οι εντάσεις, θα αυξηθούν οι κίνδυνοι». Οι ίδιοι οι ακαδημαϊκοί από πανεπιστήμια όπως το ΕΚΠΑ, το ΟΠΑ, το ΕΜΠ, το ΑΠΘ κλπ αναφέρουν ότι είναι αντίθετοι στο νομοσχέδιο θεωρώντας ότι με την ύπαρξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας εντός των πανεπιστήμιων «δεν θα είναι πλέον ρυθμιστικός παράγοντας στην διοίκηση των πανεπιστήμιων η κοινότητα και τα όργανα της αλλά το συγκεκριμένο αστυνομικό σώμα».

Τώρα που είδαμε ότι όλοι, που ασχολούνται με την εκπαίδευση και την αστυνομία, είναι αντίθετοι με την δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας (όλοι εκτός απ’ την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ φυσικά) καλό θα ήταν να δούμε και τα προβλήματα που δημιουργούνται:

1. Κινδυνεύει η ασφάλεια της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τα συνεχόμενα επεισόδια, ο φόβος και η ανησυχία των φοιτητών και των ακαδημαϊκών θα κάνει τον χώρο του πανεπιστήμιου, ένα χώρο συγκρούσεων μεταξύ των ακραίων στοιχείων και της αστυνομίας.
2. Μια έρευνα που είχε γίνει στην ΕΛΑΣ την περίοδο 2012-2014 είχε βρει ότι στελέχη της αστυνομίας όχι μόνο είχαν στηρίξει σθεναρά (και σε μεγάλους αριθμούς) την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή αλλά και ήταν ενεργά μέλη της. Αυτό μας δημιουργεί ερωτήματα για το πως θα μπορούσαν πρώην στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης να βρεθούν εντός του χώρου τον οποίο απεχθάνονται.
3. Για να γίνει το ο,τιδήποτε σε μια δημοκρατική κοινωνία θα πρέπει πρώτα να είναι αποδεκτό απ’ τους πολίτες, όταν αυτό όμως είναι κατακριτέο τότε όχι μόνο δεν μπορεί να ισχύσει αλλά είναι και καταδικασμένο να αποτύχει.

Βλέποντας τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της κοινωνίας καλό θα ήταν να δούμε και τις λύσεις που τα υπουργεία θα μπορούσαν να ακολουθήσουν, έτσι ώστε να έχουμε την πραγματική ασφάλεια εντός των χώρων των πανεπιστήμιων.

1. Να ισχύσει πραγματικά η ελεγχόμενη είσοδος των φοιτητών μέσω του φοιτητικού πάσου, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο παιδείας και να μην είναι άλλη μια αποτυχία των «αρίστων» (βέβαια δύσκολα να καταφέρει το υπουργείο να το φτιάξει τόσο γρήγορα, όταν δεν μπορεί να στείλει τα συγγράμματα των φοιτητών στην ώρα τους.
2. Επιστροφή του ασύλου στα πανεπιστήμια.
3. Αντί η συγκεκριμένη αστυνομία να είναι εντός των πανεπιστήμιων, καλύτερα θα ήταν εκτός και μόνο όταν κριθεί αναγκαίο από τα όργανα των πανεπιστημίων, να μπορεί να εισέλθει στους χώρους αυτού.
4. Τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν απ’ αυτή την αλλαγή καλύτερα θα ήταν να πάνε στα ίδια τα πανεπιστήμια ή γενικά στην εκπαίδευση από το να δοθούν σε ένα όργανο το οποίο θα αποτύχει εξ αρχής.

Καταλήγοντας, το νομοσχέδιο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη φέρνει τεράστια προβλήματα σε όλους εκτός απ’ την κομματική νεολαία της κυβέρνησης. Για αυτό την καλούμε να λειτουργήσει.

* Ο Άγγελος Τζίτζιρας, είναι πρωτοετής φοιτητής και μέλος του Τομέα Παιδείας και της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Δείτε τα 17 προηγούμενα άρθρα του Άγγελου Τζίτζιρα