Νίκος Τσούλιας*: Ένα ακόμα βήμα αποδόμησης της δημόσιας παιδείας

Μπορεί η Ν.Δ. να αποκλείσει το ένα τρίτο των υποψηφίων από το πανεπιστήμιο;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει διαμορφώσει ένα ολόκληρο σχέδιο νεοφιλελευθερισμού και εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και εκτυλίσσει το σχέδιό της με συνέπεια – και έτσι πρέπει να προσεγγίζουμε τις επιμέρους εκπαιδευτικές πολιτικές του ΥΠΑΙΘ.
Το Υπουργείο Παιδείας δεν επιχειρεί να αντιμετωπίσει ή να επιλύσει υπαρκτά προβλήματα της εκπαίδευσης αλλά με πρόσχημα αυτά, επιβάλλει με βίαιο τρόπο την αποκοπή ευρέων τμημάτων των μαθητών και των νέων από το αγαθό της δημόσιας παιδείας. Βήμα – βήμα διαμορφώνει τη βασική επιλογή του για ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Ξεκίνησε από την ακαδημαϊκή αναγνώριση των διπλωμάτων των κολεγίων, συνεχίστηκε με την υπονόμευση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και τις ρυθμίσεις για μεταγυμνασιακή κατάρτιση αλλά και με την επαγγελματική αναγνώριση των διπλωμάτων των κολεγίων και τώρα συνεχίζεται με την επιλογή για δραματική μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια.
Έτσι τώρα θα έχουμε άλλο ένα σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση – από τα τόσα και τόσα που έχουν γίνει – και φυσικά με βιωσιμότητα μικρόπνοη, μέχρι το επόμενο …που ποτέ δεν αργεί να έρθει.
Οι εκάστοτε επιλογές για το σύστημα αυτό, ενώ έχουν τον ίδιο βασικό πυρήνα εδώ και μισόν αιώνα, έρχονται και επανέρχονται σε επιμέρους παρεμβάσεις για ένα σύστημα που έχει προ πολλού εξαντλήσει τον ρόλο του. Η οριστική και μόνιμη λύση για το θέμα αυτό είναι η διαμόρφωση Εθνικού Απολυτηρίου του λυκείου, που είναι η κρατούσα τάση στην Ευρώπη εδώ και 30 χρόνια! Σε αυτή την περίπτωση, τα πανεπιστήμια θα θέτουν προσθετικά τις δικές τους αμιγείς εκπαιδευτικές / μορφωτικές / επιστημονικές προϋποθέσεις τους. Η Ν.Δ. προσχηματικά είχε υιοθετήσει την επιλογή του Εθνικού Απολυτηρίου στο προεκλογικό της πρόγραμμα, αλλά όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση δεν ξαναμίλησε γι’ αυτό!   
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με το παρόν νομοσχέδιο επιδιώκει τη βίαιη αναδιάταξη του πανεπιστημιακού χάρτη βάζοντας ένα τεχνικό στοιχείο, την ελάχιστη εισαγωγική βάση (ε.β.ε.), έτσι ώστε να προκύψει η στόμωση της πανεπιστημιακής εξέλιξης όχι ως δική της πολιτική απόφαση αλλά ως αποτέλεσμα εκπαιδευτικής λειτουργίας. Επιχειρεί να εμφανίσει τη μαζική αποκοπή των σπουδών όχι ως δική της πολιτική / κομματική / ιδεολογική επιλογή αλλά ως μια αναπόφευκτη εξέλιξη των επιλογών των πανεπιστημίων. Προσπαθεί να αποκρύψει αυτό που υπηρετεί πιστά από την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησης της Ν.Δ. και να μην κατανοηθεί ευρέως, ότι νομοθετεί με τη σκέψη της στην ιδιωτική εκπαίδευση και στα κολέγια.
Αν πράγματι επιδίωξη ήταν η διασφάλιση ενός ελάχιστου μαθησιακού κατωφλίου για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, τότε δεν θα διαμόρφωνε άλλο εκπαιδευτικό δρόμο πιο εύκολο από εκείνον των Πανελλαδικών εξετάσεων και δεν θα άνοιγε την εμπορευματοποιημένη επιλογή των κολεγίων με την εξίσωσή τους με τα πανεπιστήμια. Έτσι έχουμε το εξής εκπαιδευτικό παράδοξο. Ένας υποψήφιος με το σύστημα των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων, για παράδειγμα με μέσο όρο 7,  δεν θα μπορεί να εισέρχεται στο πανεπιστήμιο με τις Πανελλαδικές αλλά  θα μπορεί να εισάγεται σ’ αυτό με την επιλογή των ΙΕΚ ή με τις σπουδές στα κολέγια και θα έχει το ίδιο “εκπαιδευτικό / επαγγελματικό προσόν” με τους πτυχιούχους των ανταγωνιστικών πανελλαδικών εξετάσεων!   
Ουσιαστικός στόχος λοιπόν η τροφοδότηση των ιδιωτικών ΙΕΚ και των κολεγίων με σπουδαστές, με κίνητρο τις πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις σε σχέση με τις εκπαιδευτικές διαδρομές της δημόσιας εκπαίδευσης. “Γιατί να πάω στο Μαθηματικό της Σάμου, για παράδειγμα, με όλες τις οικονομικές επιβαρύνσεις και να μην σπουδάσω στο κολέγιο της πόλης μου με λιγότερα χρήματα και με εξασφαλισμένα τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα”;
Ο μεγάλος περιορισμός των επιλογών των υποψηφίων δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα. Έτσι, στο συνδυασμό που κάνουν ανάμεσα στο πτυχίο που θέλουν να πάρουν αφενός και στην πόλη που μπορούν να σπουδάσουν αφετέρου  – μάλλον αναγκαστικά με τις σημερινές ανυπέρβλητες δυσκολίες της οικογένειάς των – οι επιλογές τους μειώνονται δραματικά. Τελικά, θα αναγκάζονται να κάνουν  περισσότερες επιλογές στον τόπο που μένουν. Γιατί έχουμε ένα δεδομένο – του οικονομικού περιορισμού – που γίνεται όλο και πιο ισχυρό.
Αν ίσχυε το προτεινόμενο σύστημα στην περσινή χρονιά, τότε για όλα τα επιστημονικά πεδία από το σύνολο των 71.159 υποψηφίων του Γενικού Λυκείου κάτω από την ελάχιστη βάση εισαγωγής και εκτός πανεπιστημίου θα βρισκόντουσαν οι 24.496 δηλαδή ποσοστό 34%. Μπορεί η Ν.Δ. να προχωρήσει σε αυτό απαράδεκτο ιστορικής διάστασης αντιεκπαιδευτικό βήμα -, να αποκλείσει το ένα τρίτο των μαθητών από το μηχανογραφικό για την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο;

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 106 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια