Νότης Μαυρουδής*: Τα απομεινάρια της επόμενης μέρας…

Οι εξελίξεις στην Αμερική, δεν μπορεί παρά να είναι ραγδαίες, αποφασιστικές και κρίσιμες, για πολλά ζητήματα της κοινωνίας της, αλλά και για πολλές χώρες του πλανήτη. Κάθε ώρα, κάθε μέρα, καταφθάνουν ραγδαία οι πληροφορίες σχετικές με τον Τραμπ και την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος. Με δεδομένο πως η μεγάλη αυτή χώρα επηρεάζει και διαφεντεύει έμμεσα ή άμεσα το μεγαλύτερο μέρος τού παγκόσμιου χάρτη, παρ’ όλη την επέκταση τής Κινέζικης οικονομικής επιρροής, το. φτέρνισμα της Αμερικής σίγουρα θα ταρακουνήσει την πολυκατοικία μου. Μπαμπούλας; Όχι βεβαίως, αλλά αν η γενιά μου θυμηθεί το πρόσφατο παρελθόν, θα μπορούσε να αφηγείται ακατάπαυστα ιστορίες επεμβάσεων και τρόμου της αμερικανικής παρουσίας αποδεικνύοντας τα περί «μπαμπούλα». Λαμβανομένου υπ’ όψη των εποχών και των συνθηκών όμως, ας πούμε και το γνωστό, πως παράλληλα με όλα αυτά, πήραμε από τη χώρα αυτή πολύ χρήμα και ενταχθήκαμε στη σφαίρα επιρροής της, πριν εξευρωπαϊστούμε…
Δεν είμαι θαυμαστής των δορυφορικών επιρροών ούτε αθώος αιθεροβάμων της περιόδου του ψυχρού πολέμου και της μεταπολίτευσης, που υποστήριζε και δικαίως, το «έξω οι Αμερικάνοι»· οι γενιές είχαν δίκιο να εξεγείρονται, διότι, για να γίνουμε υποχείριό τους ως χώρα, οι γιάνκηδες το πέτυχαν με τη στενή συνεργασία του ελληνικού παρακράτους της δεξιάς, τη Χούντα και τα συναφή κόλπα της εποχής. Από τότε, το ποτάμι τού χρόνου κύλησε κι έγιναν πολλά! Εάν την πολιτική μας εκτίμηση σήμερα, τη θεμελιώσουμε στις τότε καταστάσεις και το τότε ισχυρότατο αμερικανικό κράτος, θα πελαγώσουμε στη θολούρα των λεπτομερειών.
Τώρα, βγαίνουμε από το σκοτεινό τούνελ της εποχής Τραμπ. Η εξέλιξη είναι πως νέος πλανητάρχης, είναι ο Μπάϊντεν και όλοι λένε κι εύχονται εν χωρώ, πως «αφήσαμε πίσω μας τα δυσάρεστα». Θέλω πολύ να το πιστέψω, στηριζόμενος στο επιχείρημα πως ο πάτος δεν μπορεί να πάει παρακάτω. Δίχως τον αρχηγό λύκο της αγέλης, το κοπάδι των προβάτων μπορεί να ελπίζει. Η φυσιογνωμία τού Τραμπ θα αποκαθηλωθεί και οι σημερινοί ψηφοφόροι του (75.000.000 ψυχές) δεν είναι όλοι ρατσιστές, φανατικοί και κοινωνικά κατακάθια που θα κρυφτούν στις λερωμένες τους φωλιές, σε σπηλιές και σε καταγώγια. Αυτοί που θα του μείνουν είναι οι ακροδεξιοί τραμπούκοι και οι άλλες αμόρφωτες, αστοιχείωτες ομάδες τού χαβαλέ και της γραφικότητας, τις οποίες ίσως επιχειρήσει να οργανώσει, όπως κάνουν πολλοί από τους δικούς μας προέδρους ΠΑΕ, που διατηρούν διάφορους αλητάκους ποδοσφαιρικών συλλόγων, μπράβους νυχτερινών κέντρων και ποικίλων συμμοριών τού υποκόσμου, οι οποίοι τρομοκρατούν τις γειτονιές. Όπως ο αλλόκοτος κι απίστευτος κόσμος που εθεάθη στο Καπιτώλιο, εκείνη την αποφράδα ημέρα της 6^ης του πρώτου μήνα του ’21.
Δεν θα σταματήσουν ποτέ οι αναφορές σε αυτή την τόσο δυναμική παρουσία μιας τόσο παρακμιακής πολιτισμικής δράσης, η οποία ξάφνιασε όλη την υφήλιο που αναφώνησε: «Είναι δυνατόν αυτό να συμβαίνει στην Αμερική;;;». Ναι, ναι, ναι! Στη χώρα της ρομποτικής, των πανεπιστημίων, των ανωτάτων Ιδρυμάτων, της πληροφορικής, των επιστημονικών ερευνών, των τεράστιων συγγραφέων, των μουσικών δημιουργών και παραγωγών, θεατρικών παραστάσεων με παγκόσμια ακτινοβολία κλπ, συνυπάρχει η Αμερική των διακρίσεων, του φυλετικού μίσους, της ημιμάθειας και της αμάθειας, της τρομακτικής ανεργίας, του περιθωρίου και των εκατοντάδων χιλιάδων αστέγων. Έτοιμοι να χειραγωγηθούν και να γίνουν κινούμενα πολεμοφόδια στον ιδιοτελή πόλεμο του κάθε μεγαλομανή και κενόδοξου επιχειρηματία- πολιτικού.
Το ερώτημα για την ύπαρξη του Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ, εξακολουθεί να είναι επιτακτικό, δίχως να βρίσκει πειστικές απαντήσεις: Πώς είναι δυνατόν σ’ αυτή τη χώρα να ευδοκιμεί ένας τέτοιος τυχάρπαστος ελεεινός σαλτιμπάγκος, ως εκπρόσωπος ενός τεράστιου Έθνους, ο οποίος επί τέσσερα χρόνια παίζει με τις τύχες του κόσμου, εποπτεύει το πυρηνικό οπλοστάσιο της υπερδύναμης και την πορεία των συνθηκών τής παγκόσμιας κλιματικής ισορροπίας; Πώς διαμορφώνονται, τόσο αφελή λαϊκά ρεύματα εκατομμυρίων ψηφοφόρων, υπέρ μιας τέτοιας ανισόρροπης προσωπικότητας, η οποία προχώρησε, αρκετά σύντομα, σε σύγκρουση με κάθε λογική παγκόσμιας ισορροπίας;
Αμέτρητα είναι τα ερωτήματα και οι εύλογες απορίες, για τον τρόπο, τον βίο και το ήθος διοίκησης του άθλιου απερχόμενου Αμερικανού προέδρου, που ταυτίστηκε με το κιτς και το γελοίο τής ανθρώπινης υπόστασης.
Το θέμα «Τραμπ» έχει να κάνει εν τέλει με τον παγκόσμιο πολιτισμό και τις αξίες που εκπορεύονται από τους θεσμικούς παράγοντες των χωρών και της πολιτισμικής παγκοσμιοποίησης. Όταν επιλέγονται τόσο ευτελή και αποτρόπαια πρόσωπα, για να διοικήσουν και να καθορίσουν τις τύχες τού κόσμου, σημαίνει πως το άθροισμα των όποιων πολιτιστικών «κατακτήσεων» δεν επαρκεί. Οι τέχνες είναι μόνο ένα μέρος του πολιτισμού· απαραίτητα επίσης είναι η Εκπαίδευση, η Παιδεία, η βαθιά γνώση, η επικοινωνία μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, η πάταξη του ρατσισμού και των ιδεών που γεννούν τέτοιες συνθήκες, η περίσκεψη γύρω από το ατομικό και το συλλογικό κέρδος, τις κοινωφελείς σχέσεις, τη θεωρεία τής συλλογικότητας. Ιδιαίτερα σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπως η Αμερική (και όχι μόνο) με έναν τόσο ακατάλληλο ηγέτη, η χώρα θα εκτεθεί σε κοινωνικές περιπέτειες και ως έθνος «ντροπή»· ακριβώς αυτό που συνέβη με την Αμερική του Τραμπ!
Θα το επαναλάβω: οι συνθήκες κοινωνικής φροντίδας και πολιτισμικής ζωής μιας χώρας θα είναι αυτές που θα γεννήσουν την κατάλληλη προεδρική προσωπικότητα και όχι ο πλούτος του, τα μίντια, τα κυκλώματα, οι ακατανόητες αποφάσεις, οι μπίζνες, οι τοξικές και διχαστικές συμπεριφορές, οι κρυφές συναλλαγές και το… μουσολινικό δικτατορικό ύφος ενός παρηκμασμένου δερβέναγα της Δύσης.

* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης

Δείτε τα 239 προηγούμενα άρθρα του Νότη Μαυρουδή