Όπως σας είχαμε ενημερώσει, οι Δημοκρατικοί τελικά κέρδισαν και τη δεύτερη έδρα για τη Γερουσία των ΗΠΑ στις επαναληπτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην Τζόρτζια Και αποκτούν πλέον τον ελέγχω του νομοθετικού σώματος, γεγονός που ενισχύει τις προοπτικές του εκλεγμένου προέδρου Τζο Μπάιντεν για την υλοποίηση της φιλόδοξης νομοθετικής ατζέντας.
Όμως όπως είχαμε γράψει νωρίτερα ο δημοκρατικός Τζον Όσοφ (Jon Ossoff) εκλέγεται τελικά, δεδομένου ότι προηγείται του Ρεπουμπλικάνου Ντέιβιντ Περντιού (David Perdue) με πάνω από 32.000 ψήφους, ενώ στην προηγούμενη ανάρτηση μας σας είχαμε πει ότι προηγείτο με περίπου 16.000 ψήφους. Έχει δηλαδή διπλασιάσει τη διαφορά, oπότε είναι δύσκολο να χάσει, γιατί το προβάδισμα του Όσοφ είναι μεγαλύτερο από εκείνο που απαιτείτο προκειμένου να αποφευχθεί μια ενδεχόμενη ανακαταμέτρηση, και εκτιμάται ότι η διαφορά του από τον αντίπαλό του αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται.
Ισοψηφία στη Γερουσία, επικράτηση των Δημοκρατικών λόγω της ψήφου της Προέδρου
Με τη νίκη των Δημοκρατικών στην ψηφοφορία οι έδρες της Γερουσίας μοιράζονται 50-50 μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών και σε περιπτώσεις ισοψηφίας η ψήφος της αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις θα μετρά διπλή, Επομένως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ελέγχει και αυτό το σώμα και μπορεί πλέον να κάνει όποιος μεταρρυθμίσεις επιθυμεί χωρίς καμία δυσκολία, για αυτό και αναφέραμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τζόρτζια είναι καθοριστικό.
Οργή κατά Ντόναλντ Τραμπ για τις ήττες Ρεπουμπλικανών
Η νίκη των Δημοκρατικών στη Τζόρτζια πυροδότησε ένα κύμα οργής κατά του Τραμπ για τις ήττες των Ρεπουμπλικανών, δεδομένου ότι παραδοσιακά το κόμμα που χάνει το Λευκό Οίκο, συνήθως τα πάει καλύτερα κι όχι χειρότερα στις επόμενες εκλογικές μάχες για το Κογκρέσο και βεβαίως δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας ότι η Τζόρτζια είναιμια παραδοσιακά συντηρητική Πολιτεία, παρά την επικράτηση του Μπάιντεν εκεί.
Επομένως αντί να επικρατήσουν οι Ρεπουμπλικανοί, βρέθηκαν να δίνουν οριακή μάχη με τους Δημοκρατικούς καθώς ο Τραμπ σπατάλησε τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά του, όχι για να στηρίξει τους υποψηφίους του κόμματός του, αλλά για να αμφισβητεί τη δική του, μια στρατηγική, που αποδείχθηκε αποτυχημένη στην πράξη και στοίχισε στους Ρεπουμπλικανούς τη Γερουσία.
