Νότης Μαυρουδής*: Κορωνοπάρτι ή αστυνόμευση;

Νότης-Μαυρουδής

Ξαφνικά, άλλη μια λέξη εισέβαλε στην καθημερινότητά μας: Κορωνοπάρτι!
Και το αυτονόητο: Οι απανωτές καραντίνες, είναι γεγονός πως έχουν ζορίσει και ψυχολογικά τον κόσμο (ιδιαίτερα τις νεότερες ηλικίες), παρ’ όλο που δεν θα βρεθεί κανείς να μιλήσει για αναιτιολόγητα μέτρα προστασίας… Η κλεισούρα, δηλαδή η αποστασιοποίηση από στενές επαφές και τα συνεπακόλουθα της συναισθηματικής ανάγκης, τη δίψα για μια αγκαλιά κι ένα φιλί, αναγκάζει τους ανθρώπους και τις διαφορετικές γενιές, να προχωρήσουν σε μια επανατοποθέτηση· γι αυτό και οι παράνομες συνάξεις δεν έπαψαν ποτέ κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι μαζώξεις σε πλατείες, δρόμους, σπίτια, στέκια, ήδη απ’ την πρώτη καραντίνα, δεν σταμάτησαν ποτέ, παρ’ όλη την παρέμβαση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τής αστυνομίας… Το θέμα παρέμεινε ως πρόβλημα που, κατά τη γνώμη μου, δεν λύνεται…
Η ανάγκη συναντήσεων, όταν βιώνεται ωσάν να είναι πιο ισχυρή από το πραγματικό πρόβλημα της πανδημίας, καταφέρνει να επικρατεί και να εκδηλώνεται πάραυτα. Πέρα από την Αθήνα, πότε η Θεσσαλονίκη, πότε η Πάτρα, η Κοζάνη, σε κάποια νησιά, παραλίες, ο κόσμος θα αγνοήσει τον αστυνομικό έλεγχο και τα βαριά πρόστιμα, θέτοντας το ζήτημα της κρυφής (παράνομης) διασκέδασης ως μια νέα μορφή α ν τ ί σ τ α σ η ς κατά τού… Συστήματος!
Αναρωτιέμαι: μήπως επωάζεται κάποια δύναμη, κάποιο κοινωνικό κίνημα που, προς το παρόν, φωλιάζει υπόγεια, κάπου μυστικά, σε κρυμμένα, μη ορατά σημεία; Ίσως, κάποιοι έμπειροι επιστήμονες της κοινωνικής ψυχολογίας να γνωρίζουν κάτι παραπάνω. Πολλές φορές, ένα αναπάντεχο συμβάν, από εκείνα που δεν υπολογίζεις, αλλά που μπορεί να ταρακουνήσουν την κοινωνία, μπορεί να συμβάλει στη γένεση ενός μαζικού φαινομένου μέσα στους κόλπους του κοινωνικού εφησυχασμού. Πολλά από τα ισχυρά κινήματα (κοινωνικά-πολιτικά-πολιτιστικά) εμφανίστηκαν μετά από εμβληματικά γεγονότα που οδήγησαν πολλούς να αποκτήσουν μαζική-συλλογική οντότητα. Όλα αυτά γεννιούνται μέσα σε αθέατους κόλπους της κοινωνίας και πολλές φορές παίρνουν διαστάσεις απρόσμενες, διαμορφώνοντας μια αντίδραση η οποία μεγεθύνεται…
Ας μην πιστέψουμε πως όλη αυτή η αμετάπειστη μάζα, που αρέσκεται να συμμετέχει στον κίνδυνο των κορωνοπάρτι, είναι εντελώς τυχαία και πως η εξέλιξη θα είναι… αναίμακτη. Από την υψηλή High Society έως τις… χαμηλές κοινωνικές τάξεις, το «σπορ» των κορωνοπάρτι, καλά κρατεί. Οι συλλήψεις και τα πρόστιμα είναι σε ημερήσια διάταξη, ενώ οι, από μέρους των διοργανωτών πάρτι, μαζικές συναντήσεις διογκώνονται καθημερινά· όπως επίσης, μεγαλώνει η κλασική δυσφορία και η «αγανάκτηση» του αδύναμου προς τον ισχυρό, χωρίς όμως εμπεριστατωμένη άποψη. Δηλαδή μια ηθελημένη παραμόρφωση, απολιτική και ισχνή από σοβαρά επιχειρήματα, αλλά, έτσι είναι ο λαϊκισμός. Γνωρίζουμε πως διάφορες κοινωνικές εκφάνσεις (όπως οι αρνητές τού ιού και των εμβολίων) δεν δεν είναι και τόσο α θ ώ ε ς, ως προς τα κίνητρα και τους στόχους· γνωρίζουμε επίσης πως υπάρχουν πάντα πολιτικές στέγες, οι οποίες ήταν και είναι πρόθυμες να δεχτούν στην αγκαλιά τους καινούργια ρεύματα, πάσης φύσεως αγανακτισμένων, ακόμα και τους «καταπιεσμένους» κορωνοπάρτιάκηδες…
Και, πώς να διατυπώσω την ιδιαιτερότητα του φαινομένου; Ως τώρα έχω μάθει να τοποθετώ στα ενδιαφέροντά μου κάτι που συνεχίζει απτόητα να κάνει την εμφάνισή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η επιμονή των συμμετεχόντων στα πάρτι, αψηφά τη μεταδοτικότητα του covid-19, δυναμώνει την πανδημία και αδιαφορεί για τα 4.957 θύματα στη χώρα μας και 1.850.000 σε όλο τον κόσμο. Τι είναι αυτό που τους κάνει να προσπερνούν, σαν να μη βλέπουν μια τέτοια παγκόσμια συμφορά, καθώς και την αμεσότητα τού κινδύνου για όλους; Πώς ένα τέτοιο αδιαμφισβήτητο γεγονός θα αντιμετωπιστεί σοβαρά από το σύνολο των πολιτών; Δεν απαντάται εύκολα ένα τέτοιο ερώτημα, παρόλο που αιωρείται μακάβρια!
Η λογική, φαίνεται, δεν έχει θέση σε μερικά ζητήματα. Ο παραλογισμός των κορωνοπάρτι δεν θα σταματήσει, αλλά θα στέλνει στις ΜΕΘ καινούργιους «πελάτες», πολλοί από τους οποίους θα έρχονται σε επαφή μαζί μας, κι εμείς, θα παραμένουμε αμέριμνοι και τρωτοί ως προς την εξέλιξη και τη θεωρία των πιθανοτήτων για την δική μας τύχη…
Τι θα μας σώσει; Η περισσότερη αστυνόμευση; Να μπουζουριάζουν τους «παρτιδοφανατικούς» σε πραγματικά κελιά; Να υπενθυμίζουμε στον κάθε Χρυσοχοΐδη το… άρχειν ήδιστον; Να υποταχτούμε ακόμα περισσότερο στις αστυνομικές διαταγές· να εμπεδώσουνε και οι νεώτερες γενιές τον αστυνομικό δερβέναγα του ’50 και του ’60; Τα κορωνοπάρτι, μάς στέλνουν απ’ ευθείας στο στόμα του λύκου προτρέποντας την εξουσία να δείξει περισσότερη πυγμή, διαλύοντας κάθε μάζωξη… Δεν θα είναι άμοιροι ευθυνών, τόσο για την επέκταση της πανδημίας, όσο και για την αναγκαστική αυτή τη φορά αστυνόμευση.
Δεν γνωρίζω αν τέτοια «ανάγκη» για πάρτι, είναι ικανή να δημιουργήσει «κίνημα». Ξέρω όμως πως θα είμαι μανιώδης πολέμιος, στην περίπτωση που η δημοκρατική διαδικασία δημιουργήσει μια παρόμοια τερατογένεση…
Το μεσογειακό ταπεραμέντο ξέρει να φτιάχνει πολλές φορές απίστευτα σενάρια πολιτικής τρέλας…