Γιώργος Γεωργακόπουλος*: Oι ανθρακωρύχοι και η αποχή…

Τις τελευταίες ημέρες κορυφώνεται η διαμάχη σχετικά με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στη διενέργεια αποκλειστικά και μόνο ηλεκτρονικών εκλογών για τα υπηρεσιακά συμβούλια.
 Είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι αυτό το οποίο τίθεται ως κεντρικό ζήτημα δεν είναι απλά  η διενέργεια των ηλεκτρονικών εκλογών. Η επιλογή αυτή έρχεται να συμπληρώσει ακόμη ένα κομμάτι του ψηφιδωτού των βαθιά νεοσυντηρητικών και με νεοφιλελεύθερο πρόσημο, πολιτικών για την εκπαίδευση.
 Η παρουσίαση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας  το οποίο προβλέπει  εργασία έως και 10 ώρες την ημέρα, χωρίς πρόσθετη αμοιβή για υπερωρίες, αποτυπώνει το κυβερνητικό σχέδιο για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας». Παράλληλα ενσωματώνει ρυθμίσεις οι οποίες έχουν ως κυρίαρχη στόχευση την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στην πραγματικότητα η κυβερνητική πλειοψηφία αναζητά μια εμβληματικού χαρακτήρα σύγκρουση και διαμάχη με μια  κοινωνική και επαγγελματική ομάδα ώστε να πετύχει μια «υπερήφανη και συμβολική» νίκη. Η   επικράτηση σε μια σύγκρουση αυτού του χαρακτήρα  θα αποδεσμεύσει επιλογές και θα οδηγήσει στην πραγμάτωση πολιτικών οι οποίες σε όλες τους τις εκφάνσεις και τις πτυχές θα συγκροτούν μια βαθιά νεοσυντηρητική και νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Στο πρόσωπο της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά και των συνδικάτων  τα οποία  συγκροτούνται  ως έκφραση της συλλογικότητας των εκπαιδευτικών,  η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας  αντικρίζει – ως μια άλλη Μάργκαρετ Θάτσερ – τους ανθρακωρύχους του 1984.  Στην εμβληματική αυτή σύγκρουση αντιπαρατέθηκε η σκληρή νεοφιλελεύθερη αντίληψη με τον κόσμο της εργασίας. Η συντριβή των ανθρακωρύχων δώδεκα μήνες μετά, εξαιτίας της επιβολής ενός ασφυκτικού κλίματος αστυνομικής βίας, δικαστικών διώξεων και επικοινωνιακής εργαλειοποίησης των ΜΜΕ, οδήγησε  στην συντριβή των αντιστάσεων των εργαζομένων και κυρίως στην υλοποίηση των πιο αντιδραστικών πολιτικών.
Αυτό είναι και το ερμηνευτικό αλλά και αξιολογικό  σχήμα των επιλογών των εκπονητών των δημόσιων πολιτικών για την εκπαίδευση. Η συντριβή των αντιδράσεων και η αποδόμηση του συνδικαλιστικού κινήματος θα οδηγήσουν την κυβερνητική πλειοψηφία σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση για την υλοποίηση του μεγάλου «οράματος» που έχει για τη εκπαίδευση, πέρα από τις όποιες ρυθμίσεις αφορούν τη σχολική ζωή και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος (επαγγελματική εκπαίδευση, εξωτερική αξιολόγηση), δηλαδή…
ΤΗΝ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ.
Αυτό θα σημάνει με απόλυτο και ανέκκλητο τρόπο τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό του πεδίου της εκπαιδευτικής πραγματικότητας καθώς η υπόθεση της δημόσιας παιδείας θα μεταβληθεί σε υπόθεση τοπικού ενδιαφέροντος με διαμόρφωση σχολείων πολλών ταχυτήτων.  Οι γονείς και οι μαθητές/μαθήτριες -των δήμων με μειωμένη δυναμική στο οικονομικό πεδίο- θα γίνονται μάρτυρες στην αποδόμηση του βασικού στοιχείου που πρέπει να χαρακτηρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία: την δημοκρατικοποίηση της γνώσης.

Στο πλαίσιο αυτό θα αλλάξει ριζικά το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών με ότι αυτό συνεπάγεται για τις συνθήκες όπου θα εργάζονται αλλά και κάτω από τις οποίες θα συνυπάρχουν με τους μαθητές και τις μαθήτριες τους. Θα μεταβληθούν δραματικά οι προοπτικές των μαθητών και των μαθητριών  στον χώρο της εκπαίδευσης και της εργασίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και ισοτιμίας.
Συνεπώς, το ζήτημα προφανώς και δεν είναι απλά  η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Είναι το πλέγμα θεωρήσεων που συνοδεύει την εφαρμογή της (ως αποκλειστικό και όχι ως συμπληρωματικό εργαλείο) αλλά και το τι σηματοδοτεί ως πρόκριμα για την εφαρμογή βαθιά αντιδραστικών πολιτικών.
Ούτε νέο-λουδιτισμό υποκρύπτει η άρνηση της εκπαιδευτικής κοινότητας (το αποδεικνύει η συμμετοχή  της στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση αλλά και η εξάντληση σε χρόνο ρεκόρ των θέσεων για τις εξετάσεις πιστοποίησης για το Β1 επίπεδο πιστοποίησης γνώσεων υπολογιστών, λίγες μέρες πριν) ούτε διάθεση για σύγκρουση με το Υπουργείο έχουν οι εκπαιδευτικοί σε μια τόσο δύσκολη και ιδιαίτερη χρονιά- σε συνθήκες πανδημίας.
Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ωστόσο, ότι η αποχή από τις εκλογές
ή αντίθετα η  συμμετοχή  συνδέεται απόλυτα τόσο με την νομιμοποίηση ή όχι των πολιτικών του Υπουργείου στη συνείδηση του κόσμου της εκπαίδευσης όσο και στο κατά πόσο το εκπαιδευτικό κίνημα θα διαμορφώσει συνθήκες ώστε να  υπερασπιστεί αποτελεσματικά την υπόθεση και τον χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου,  να διατηρήσει στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και να αποτρέψει την υπονόμευση της συνδικαλιστικής του εκπροσώπησης.
Η επιλογή των ανθρώπων της εκπαίδευσης θα ορίσει και το αύριο του κόσμου της εκπαίδευσης…

Και όπως γράφει ο Πλάτωνας:

«Την ευθύνη την έχει αυτός που επιλέγει»

* O Γιώργος Γεωργακόπουλος είναι Mέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής.

Δείτε τα 7 προηγούμενα άρθρα του Γιώργου Γεωργακόπουλου

Βασίλης Φουρτούνης

Recent Posts

Ο Δήμος Αθηναίων καλωσορίζει τον 41ο Αυθεντικό Μαραθώνιο – Μια ιστορική διαδρομή, μια παγκόσμια συνάντηση

Ο Δήμος Αθηναίων βρίσκεται στην τελική ευθεία για τη φιλοξενία του πολυαναμενόμενου 41ου Αυθεντικού Μαραθωνίου…

10 ώρες ago

Το τέλος του Σολτς: Η Γερμανία ολοταχώς σε πρόωρες εκλογές

Ο συναπισμός στη Γερμανία διαλύθηκε. Πότε θα στηθούν οι κάλπες. Ο κυβερνητικός συνασπισμός της Γερμανίας κατέρρευσε την Τετάρτη καθώς…

10 ώρες ago

Θοδωρής Λιβάνιος στο συνέδριο της ΚΕΔΕ: Καταργείται ο δεύτερος γύρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές

Εφόσον οι προτάσεις που παρουσίασε στο συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Ρόδο, ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος γίνουν…

21 ώρες ago

Στη Ρόδο το ετήσιο συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας

Το Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) πραγματοποιείται στην Ρόδο από σήμερα…

22 ώρες ago

Οι Έλληνες Μελισσοκόμοι σε Δραματική Κατάσταση – Έκκληση προς την Κομισιόν για Άμεση Στήριξη από τους Ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ

Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Σάκης Αρναούτογλου, Γιάννης Μανιάτης και Νίκος Παπανδρέου, με ερώτησή τους προς…

1 ημέρα ago