Νότης Μαυρουδής: Κοκορομαχίες

Νότης Μαυρουδής

Καλά, πώς να γλυτώσεις απ’ αυτό το κακό, χείριστο, ευτελές, ξεδιάντροπο, απρεπές, πληκτικό, αντιαισθητικό, Δελφιναριοειδές, ξεκατινιαστικό, αυθάδες, απολίτιστο, ανάλγητο, υποκριτικό, αναιδέστατο, ψευτομάγκικο, υπεροπτικό, χυδαίο, αλαζονικό, μισαλλόδοξο, τοξικό, άξεστο, κατάπτυστο, εμετικό, καραγκιοδίστικο, αποκρουστικό, θέαμα αυτής της σύγχρονης προεκλογικής αμερικανάτας, η οποία έχει εισχωρήσει στα σπίτια μας μέσω TV, το προηγούμενο διάστημα που μας… παρουσίαζαν τους δυο υποψήφιους της προεκλογικής αμερικανικής φανφάρας. Ένα πανηγύρι που κατέβασε πολύ κάτω απ’ τη γη τον πήχη τού οποιουδήποτε πολιτικού προβληματισμού και προγραμματικής πρότασης, κυρίως από την πλευρά του πλανητάρχη (Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου). Αναρωτιέμαι, θα μπορούσε να προκαλέσει οποιοδήποτε ενδιαφέρον στους απλούς ψηφοφόρους αυτό το τηλεοπτικό θέαμα κενό περιεχομένου;
Ο δικός μας Μάρκος Σεφερλής, θα μπορούσε να είναι ο μέγιστος… εκφραστής πολιτικής φιλοσοφίας και υψηλών πνευματικών νοημάτων σε σχέση με το περιεχόμενο των συζητήσεων μεταξύ των δυο αντιπάλων τής σύγχρονης φαρσοκωμωδίας που ονομάζεται «Αμερικανικές Προεδρικές Εκλογές 2020»!!! Μόνο μειδίαμα προκαλούν αυτές οι τηλεοπτικές συναντήσεις τους, με πρωτοστάτη τον απίστευτο σαλτιμπάγκο ρεπουμπλικάνο Τραμπ· ο «δικός μας» (και καλά) δημοκρατικός Μπάϊντεν, αφέθηκε να συμμετάσχει σ’ αυτά τα άθλια debates, χωρίς να μπορέσει να εκφράσει συνετό λόγο ή να φρενάρει τον κατήφορο του ξεκατινιάσματος από την πλευρά τού αντιπάλου του…
Όχι, δεν είναι προεκλογικός αγώνας αυτό το τηλεοπτικό τσίρκο. Καμία χώρα με στοιχειώδη σοβαρότητα, εκτός των τριτοκοσμικών αυταρχικών εξουσιών, δεν έχει ιστορικό τέτοιας προεκλογικής ξεφτίλας, σε εικόνα και σε περιεχόμενο. Κοκορομαχίες στην κυριολεξία, με το παγκόσμιο πόπολο να παρακολουθεί (ευτυχώς όχι μετά μανίας, θα έλεγα) αυτές τις παρουσιάσεις, περιμένοντας να ακούσουν έναν στοιχειώδη πολιτικό διάλογο· αντ’ αυτού, ακατάσχετη και παραληρηματική ρητορική μπουρδολογία. Η δημοκρατικότερη χώρα, κατά το σύνταγμά της, Αμερική, η ισχυρότερη από τις ισχυρές οικονομίες τού πλανήτη, έχει καταντήσει σε χώρα-παράδειγμα απολιτικής σκέψης σε κυβερνητικό επίπεδο. Με επικεφαλής έναν σαλτιμπάγκο της πολιτικής, πρώην παρουσιαστή ριάλιτι, κενολόγο, απολίτικο, αδίστακτο και φιλήδονο μπίζνεσμαν, που… βρίσκεται στον θώκο του Πλανητάρχη απαξιώνοντας το σημαντικό αυτό αξίωμα τόσο πολύ, ώστε να έχει καταντήσει χαρακτηριστικός ε κ π ρ ό σ ω π ο ς των όπου γης απολιτίκ πολιτών, χαμηλότατου μορφωτικού επιπέδου και υποστρώματος.
Όμως! Ουδείς πλέον αμέτοχος στο… έγκλημα. Ποιος θα υποστηρίξει σήμερα, στην εποχή τού διαδικτύου και της πληροφόρησης, πως «δεν ήξερα-δεν άκουσα-δεν είδα-δεν θυμήθηκα»; Όλοι μας, εν τέλει, συνεισφέρουμε στη διαμόρφωση της πολιτικής σκηνής στις χώρες που ζούμε.
Ωστόσο· η Αμερική, χώρα-φάρος τού σύγχρονου καπιταλισμού, παράγει σπουδαίους επιστήμονες και τεχνολογική σκέψη, σημαντικούς συγγραφείς, διανοητές και δημιουργίες υψηλής καλλιτεχνικής αξίας στις παραστατικές τέχνες (κινηματογράφος-όπερα-χορό, θέατρο-μουσική, τραγούδι)· παράλληλα, από την άλλη μεριά, αυξάνεται σε απίστευτα επίπεδα η ανεργία, η φτώχια, η ανέχεια, η απαξίωση σε σημαντικά παγκόσμια προβλήματα, η περιθωριοποίηση όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων. Σκεφτείτε! Σύμφωνα με το «ΒΗΜΑ», στις 11/8/2010, πενταετής έρευνα στις ΗΠΑ κατέγραψε το θλιβερό νούμερο των 40εκατομμυρίων αναλφάβητων Αμερικανών! Μια μεγάλη και σπουδαία χώρα, όπως η Αμερική, βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης με εξελίξεις και αποτελέσματα που δεν θέλω να τα σκέφτομαι…
Ό,τι και να αναφέρω γι’ αυτή τη χώρα είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα· θα περίμενε κανείς μια στοιχειώδη σοβαρότητα και ένα επίπεδο υψηλής πολιτικής σκέψης από τους ταγούς της αμερικανικής κοινωνίας. Αντ’ αυτού, η ανυποληψία και η κενότητα της ηγεσίας, καθρεφτίζει τις τρύπες και τις πληγές αυτής της χώρας, αυτής της ηπείρου, αυτού του κόσμου. Με πολλές περιοχές εγκαταλειμμένες στην αμορφωσιά και στην άγνοια, η οποία οδηγεί σε αδιέξοδα, σε απουσία πολιτικής σκέψης και κριτηρίων, με μόνη έγνοια τη λατρεία του δολαρίου και της οπλοφορίας…
Δεν αντέχεται το θέαμα των δυο Αμερικανών μονομάχων! Θέλω να διασώσω ό,τι σώζεται από την αισθητική του μεσογειακού ταπεραμέντου μου· ένα τέτοιο θέαμα, με τα δυο… κοκόρια, που προβάλλεται απ’ άκρη σ’ άκρη, στα πέρατα του κόσμου, είναι πλέον βαθιά στη συνείδησή μου, ως επικίνδυνο θέαμα για όλες τις ηλικίες. Σαν ένα πορνογράφημα, που δεν αντέχεται…
Έως τις αμερικάνικες εκλογές ή εσαεί;