Μετά την ώριμη μετάβαση στην δημοκρατία το 1974, με τους μεγάλους αναγκαίους και μη συμβιβασμούς, οι Έλληνες επιλέγουν την ρήξη με το παρελθόν και την αλλαγή παντού.
Φαίνεται αντιφατικό, κάτι σαν ιστορική παλινδρόμιση, ηταν όμως μια ώριμη επιλογή ενός λαού που είχε βιώσει μεγάλες ματαιώσεις, κρίσεις, και εθνικές τραγωδίες.
Το βήμα είναι αποφασιστικό, αφού το φοβισμένο βήμα του 1974, είχε σταθεροποιθεί στα εφτά χρόνια που ακολούθησαν και την ένταξη στην ΕΟΚ το 1980.
Δεν είμασταν μόνο οι νέοι εκείνο το βράδυ, που μαζί με τους πανηγυρισμούς της μεγάλης εκλογικής νίκης, νιώθαμε ενα φόβο ο,τι οι δυνάμεις της αντίδρασης στο εξωτερικό και το εσωτερικό, δεν θα άφηναν το αίτημα του λαού για αλλαγή να προχωρήσει.
Η συνέχεια μας διέψευσε, είτε γιατί οι δυνάμεις αυτές δεν ήταν τόσο ισχυρές είτε γιατί δεν είχαν σχέδια ανατροπής της αλλαγής είτε ήταν πολύ ισχυρή η δύναμη της αλλαγής είτε όλα μαζί.
Η αλλαγή προχώρησε, σε μερικούς τομείς εντυπωσιακά, όπως το κοινωνικό κράτος, η εμβάθυνση της δημοκρατίας, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, η εθνική συμφιλίωση, η ενίσχυση της εθνικής αξιοπρέπειας.
Σε άλλους τομείς, όπως η οικονομία, το παραγωγικό και αποτελεσματικό κράτος, η ισσόρροπη περιφερερειακή ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή, τα βήματα ήταν μικρότερα και κάποιες εποχές, είχαμε και πισωγυρίσματα.
Το ΠΑΣΟΚ, δικαιούται να διεκδικεί το μεγαλύτερο μέρος των επιτυχιών της Μεταπολίτευσης, της καλύτερης περιόδου της χώρας, από ιδρύσεως του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.
Έχει όμως και μεγάλες ευθύνες, για τις παθογένειες της χώρας, που κληρονόμησε από το παρελθόν και δεν θεράπευσε, όπως και αυτές που δημιούργησε η Μεταπολίτευση.
Τα τελευταία χρόνια, άλλα κόμματα και φορείς εξουσίας όπως τα ΜΜΕ, οικονομικά ισχυροί και διάφορες συντεχνίες, αποκρύπτοντας τις δικές τους ευθύνες, και αξιοποιώντας την οικονομική, κοινωνική και αξιακή κρίση, που εκδηλώθηκε το 2008 και συνεχίζεται, οικιοποιούνται το έργο του ΠΑΣΟΚ, που είναι καταξιωμένο στην συνείδηση του κόσμου, χωρίς το ΠΑΣΟΚ.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στα σύμβολα και τα πρόσωπα, αφού πολλά από αυτά τα έχουν ενσωματώσει, αλλά στην ουσία του ΠΑΣΟΚ.
Με έναν μεταφυσικό τρόπο, που θα ζήλευαν και οι πιο μεγάλοι ερμηνευτές των μυστικιστικών δογμάτων, διαχωρίζουν το ΠΑΣΟΚ από τον χρόνο και τον χώρο που έδρασε, τον διαιρούν όπως τους βολεύει στις σημερινές τους επιδειώξεις, και παίρνει ο καθένας αυτό που θέλει.
Το μανιχαιστικό καλό και κακό εναλλάσσεται, ανάλογα με τον αγοραστή.
Κάθε πολιτικό κόμμα, με ότι σημαίνει αυτό, έχει αναφορά στην εποχή και στα δεδομένα της, η μηχανιστική μεταφορά του σε μεταγενέστερες εποχές, στην καλύτερη περίπτωση είναι, είτε συναισθηματική εκδήλωση είτε κακή απομίμηση του παρελθόντος.
Μπορούμε να αναλύσουμε και να εκφράσουμε με ένα σύγχρονο ριζοσπαστικό τρόπο, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ εκείνη την ημέρα, τα σημερινά και αυριανά δεδομένα της χώρας, της Ευρώπης και του κόσμου, και να εκφράσουμε με σαφήνεια τα αιτήματα και τις προτάσεις με τις οποίες οι Έλληνες θα βγάλουν την, χώρα από το τέλμα και θα την πάνε μπροστά;
Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα και σε αυτό πρέπει να απαντήσουν, όσοι θέλουν να είναι χρήσιμοι στην χώρα και τους πολίτες σήμερα.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε όλα τα 188 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
