Γιώργος Γεωργακόπουλος*: Ηλεκτρονική ψηφοφορία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. – Πίσω από το enter…

Η επιλογή της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στη διενέργεια των εκλογών για τα υπηρεσιακά συμβούλια μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κυριαρχεί στην εκπαιδευτική επικαιρότητα των ημερών.
Η επίκληση της μεταρρυθμιστικής δυναμικής που οι καιροί απαιτούν φαίνεται να περιορίζεται στην μετάθεση των εκλογών τα Σάββατα και στην ομιχλώδη ανάλυση περί διεύρυνσης του εκλογικού σώματος μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός μιας εκλογικής διαδικασίας συνοδεύεται αναπόφευκτα από μια συζήτηση για το τι σημαίνει αυτό και ποιες επιδράσεις θα έχει. Άλλωστε είναι γνωστό πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αγνές προθέσεις όπως και το ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες….
Η επιλογή αυτή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας δεν είναι μια αποσπασματικού χαρακτήρα επιλογή. Εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλέγμα στοχεύσεων και ως τέτοια πρέπει να αναλυθεί αλλά και να ερμηνευθεί.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας διαμορφώνει ένα οδικό χάρτη μετασχηματισμού του σχολείου του σήμερα. Ο μετασχηματισμός όμως αυτός δυστυχώς δεν έχει ορίζοντα το αύριο αλλά το χθες…
Είναι αισθητή σε όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις τόσο του νομοθετικού έργου του Υπουργείου όσο και της επικοινωνιακής του στρατηγικής η εμβληματική κυριαρχία νεοσυντηρητικών πλαισιώσεων. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για τα κολλέγια, η επαναφορά της διαγωγής, η ανιχνευόμενη πρόθεση της κατηγοριοποίησης σχολείων μέσω της προώθησης των διαδικασιών εξωτερικής αξιολόγησης, η απόπειρα η τάξη να γίνει αίθουσα ζωντανής μετάδοσης του μαθήματος, οι ασφυκτικά περιοριστικές για τα εργασιακά δικαιώματα ρυθμίσεις για την ιδιωτική εκπαίδευση σηματοδοτούν την υλοποίηση μιας πολιτικής με αυστηρά νεοφιλελεύθερο πρόσημο. Η απουσία διάθεσης ουσιαστικού διαλόγου με τους παράγοντες της σχολικής ζωής (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί) επιτείνει την ύφανση μιας εικόνας σύγχρονου νεοσυντηρητισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο κεντρική επιλογή και ουσιαστικά κυρίαρχη απόληξη του οδικού χάρτη των πολιτικών για την εκπαίδευση είναι το να μεταφερθεί η εκπαίδευση ως αρμοδιότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Οι διαρροές στην αρθογραφία των ημερών πληθαίνουν και οι στοχεύσεις πολιτικές και επικοινωνιακές εργαλειοποιούνται.
Διαφαίνεται η πρόθεση ενός σχεδιασμού με κεντρικό σημείο αναφοράς την μεθόδευση της εγκατάλειψης της ευθύνης άσκησης δημόσιων πολιτικών για την εκπαίδευση ως αρμοδιότητα της κεντρικής κυβέρνησης. Η θεώρηση αυτή στρατηγικά, διαμορφώνει με άξονα την εξωτερική αξιολόγηση την διαδικασία της ανάθεσης των  σχολείων στους δήμους, εξέλιξη που θα σημάνει και το τέλος της δημόσιας παιδείας ως ένα κεντρικά σχεδιαζόμενο αγαθό το οποίο και αποσκοπεί στην άμβλυνση των εκπαιδευτικών και κοινωνικών ανισοτήτων.
Η απόφαση για την υλοποίηση της ψηφοφορίας με τέτοιους όρους διαμορφώνει συνθήκες περιοριστικές για τη συλλογικότητα του εκπαιδευτικού κόσμου, την αλληλεπίδραση, την συμμετοχικότητα και την δημοκρατικότητα της λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Η δυνατότητα παράτασης της θητείας και η αναβολή των εκλογών  θα δημιουργούσε χώρο και χρόνο για τις απαραίτητες διεργασίες και διαδικασίες.
Είναι αναπόδραστη η συσχέτιση της επιλογής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας με την επιλογή της απευθείας μετάδοσης του μαθήματος από την τάξη. Μια οργουελιανού προσήμου προσέγγιση η οποία επιφανειακά και επικοινωνιακά διαμορφώνει μια εικόνα συμμετοχής αλλά στην πραγματικότητα αφαιρεί από την διαδικασία της μάθησης, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, της ίδιας της ζωής το πιο πολύτιμο στοιχείο που την καταξίωνε πάντα.
Αυτό της ανθρώπινης επαφής. Της αλληλεπίδρασης σκέψεων, ιδεών και συναισθημάτων…
Αν πραγματικά το υπουργείο θα ήθελε να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις-στα πλαίσια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης- θα μπορούσε να διαμορφώσει όρους λειτουργίας ενός ηλεκτρονικού συστήματος για τις τοποθετήσεις μονίμων και αναπληρωτών όπως αντίστοιχα έχει κάνει για τις μεταθέσεις τους ώστε η διαφάνεια και η ταχύτητα να χαρακτηρίζει τις διαδικασίες και να  απομείωνε με αυτό τον τρόπο τα χαρακτηριστικά του χθες, ενός χθες όπου κυριαρχούσαν τα δίκτυα πατρωνίας.
 Αλλά αυτό θα ήταν πραγματική μεταρρύθμιση…

* O Γιώργος Γεωργακόπουλος είναι Mέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής.

Δείτε τα 6 προηγούμενα άρθρα του Γιώργου Γεωργακόπουλου