Η τομεάρχης Παιδείας του ΚΙΝΑΛ, Χαρά Κεφαλίδου στην ομιλία της κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας προς τον Υπουργό Εσωτερικών για τις κρίσεις προϊσταμένων οργανικών μονάδων του ¨επιτελικού¨ κράτους της Ν.Δ., επισήμανε ότι :
«Επιτελικό κράτος για εμάς σημαίνει έξυπνο, ευέλικτο, αποτελεσματικό και αξιόπιστο κράτος. Αυτό το μοντέλο διαφημίστηκε και από τον Πρωθυπουργό προεκλογικά και μ’ αυτό σαγήνευσε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό, λοιπόν, το τάχα επιτελικό κράτος όσο ηχηρά διαφημίστηκε, τόσο αθόρυβα θάφτηκε μέσα σε υπουργικά συρτάρια ή ακόμη χειρότερα στις στάχτες της Μόριας μετά από τις πιέσεις τοπικών «γαλάζιων» παραγόντων και παρατρεχάμενων ή στις καθυστερήσεις κομματικών τοποθετήσεων διευθυντών εκπαίδευσης.
- Πόσο επιτελικό μπορεί να είναι ένα κράτος που μετατρέπει τη Μυτιλήνη σε πεδίο μάχης μεταξύ κατοίκων και ΜΑΤ τον περασμένο χειμώνα, με δραματική κατάληξη τη Μόρια στις φλόγες πριν από λίγες εβδομάδες;
- Πόσο έξυπνο είναι το κράτος που ο Υπουργός Υγείας αντιπαρατίθεται με τους ήρωές του, τους νοσοκομειακούς γιατρούς μόλις προχθές, επειδή αυτοί διαμαρτύρονται για τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, για τις ελάχιστες προσλήψεις συμβασιούχων με ημερομηνία λήξης, για τις μετακινήσεις προσωπικού και υποδομών από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, από τα κέντρα υγείας στα νοσοκομεία με «εντέλλεσθε» –παρακαλώ!- για δέκα και δεκαπέντε εφημερίες τον μήνα;
- Πόσο ευέλικτο και αποτελεσματικό είναι το κράτος με την Υπουργό Παιδείας, αντί να συνομιλεί με την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα, να κάνει επίδειξη αυταρχισμού και στενοκεφαλιάς επειδή διαμαρτύρονται για τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία;
Παραδείγματα από τον πολύπαθο χώρο της παιδείας υπάρχουν πάρα πολλά.
- Παράδειγμα πρώτο: Ανακοίνωσε πρόσφατα η κ. Κεραμέως τον αποκλεισμό όσων μαθητών συμμετέχουν στις καταλήψεις. Ανοιχτό σχολείο του μέλλοντος με αποκλεισμό από τη μάθηση είναι τουλάχιστον άστοχο, έννοιες ασύμβατες. Τι κατάφερε; Κατάφερε να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, κατάφερε να βάλει μόνη της τα εκρηκτικά και να δυναμιτίσει τον όποιο διάλογο προσπαθούσε να αρχίσει.
- Παράδειγμα δεύτερο: Το «ράβε-ξήλωνε» στην εκπαίδευση -στα χνάρια πάντα του ΣΥΡΙΖΑ- συνεχίζεται και από εσάς, με μοναδικό σκοπό τον κομματικό έλεγχό της.
- Παράδειγμα τρίτο: Πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι ένα κράτος που εν μέσω πανδημίας το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει δώσει ακόμη σαφείς οδηγίες στα σχολεία για το πότε και με ποια βεβαίωση θα επιστρέφουν τα παιδιά που νόσησαν από εμπύρετο νόσημα;
- Παράδειγμα τέταρτο: Είναι δυνατόν το Υπουργείο Παιδείας, την ώρα που δεν έχει καταφέρει να λύσει τα καίρια προβλήματα στα σχολεία που έφερε η πανδημία, να παρουσιάζεται ως αυταρχικός παιδονόμος, μετατρέποντας σε απειλή και μέτρο σωφρονισμού το αυτονόητο, δηλαδή την εξαγγελία αναπλήρωσης των χαμένων ωρών διδασκαλίας λόγω των καταλήψεων;
- Παράδειγμα πέμπτο: Έτσι όπως προχωράμε, πάντα επιτελικά και ευέλικτα, έρχεται το Υπουργείο Παιδείας και παρουσιάζει το περασμένο καλοκαίρι, εξαντλώντας πάντα κάθε επικοινωνιακή δυνατότητα, πολυνομοσχέδιο-σκούπα για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Μπορεί ο σχεδιασμός της εκπαίδευσης να είναι προσωπική υπόθεση του κάθε Υπουργού; Ας συμφωνήσουμε, επιτέλους, όλοι μας ότι τα παιχνίδια στις πλάτες των παιδιών παίρνουν τέλος. Δεν μπορούμε να καταστρέφουμε το μέλλον της χώρας.
Ας συμφωνήσουμε ότι η παιδεία διαδραματίζει κομβικό ρόλο στον παραγωγικό προσανατολισμό, στην ανάπτυξη, στην εξέλιξη της χώρας, στην κοινωνική συνοχή, στη δημιουργία υπεύθυνων και ενεργών πολιτών.
Ο ασφυκτικός έλεγχος της δημόσιας διοίκησης από το πρωθυπουργικό γραφείο αναρωτιέμαι πού συναντάται με την αποκομματικοποίηση του κράτους;
Πού ταυτίζεται με την αξιοπιστία που οφείλει να αποπνέει και την αξιοκρατία που πρέπει να διέπει τη δράση του;
Αυτό μόνο ως διαστροφή του όρου μπορεί να ονομαστεί επιτελικό κράτος. Σε απλά ελληνικά κάπως αλλιώς ονομάζεται.”
