Εστιάζουμε το πολιτικό και το κοινωνικό ενδιαφέρον μας στα τρέχοντα, πολλαπλά και έντονα προβλήματα της εκπαίδευσης, και κάνουμε σωστά. Αλλά διαπράττουμε μείζον μεθοδολογικό λάθος, που υπονομεύει το μέλλον της εκπαίδευσης. Δεν ασχολούμαστε καθόλου με τις μεγάλες προκλήσεις των καιρών μας για το ελληνικό σχολείο.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα υφίστανται ήδη δραματικές αλλαγές, οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης διαμορφώνουν τις σχετικές στρατηγικές τους με βάση τις επιταγές της μεταβιομηχανικής εποχής αλλά εμείς ασχολούμαστε με διαφορές του παρελθόντος, που έχουν ήδη επιλυθεί. Χαρακτηριστικά αλλά όχι μοναδικά παραδείγματα είναι η απαξίωση της αριστείας από τον ΣΥΡΙΖΑ και η επαναφορά της αναγραφής της διαγωγής στα απολυτήρια του λυκείου από τη Ν.Δ.
Ωστόσο, πιστεύω πώς είναι υπερώριμη η σημερινή περίοδος για να συζητήσουμε (η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της) τις νέες δυναμικές της μάθησης, τις μορφωτικές αναζητήσεις, το περιεχόμενο του σχολείου. Απτό δείγμα αυτής της τάσης τα πλούσια μορφωτικά προσόντα της νέας γενιάς.
Τα βασικά διλήμματα δεν είναι καθόλου καινούρια, ωστόσο τίθενται τώρα με πιο δραματικό τρόπο: Θέλουμε την οικονομία και την αγορά ή την κοινωνία και την πολιτική ως βασικά οχήματα για τη διαμόρφωση της ιστορικής μας πραγματικότητας; Θέλουμε οικονομία της πληροφορίας ή κοινωνία της μάθησης και της γνώσης; Θέλουμε σχολείο γενικής παιδείας ή σχολείο της κατάρτισης, των εξειδικεύσεων αγγλοσαξονικού τύπου;
Εδώ, κατά τη γνώμη μου, διαφοροποιείται και διακρίνεται η φύση της προοδευτικής και της συντηρητικής πολιτικής πρότασης. Τα προοδευτικά πολιτικά κόμματα, τα κοινωνικά κινήματα έχουν προσδιορίσει το στόχο τους, που εστιάζει στην ανάπτυξη του ανθρωπιστικού σχολείου, στην προαγωγή δημοκρατικών επιλογών μιας κοινωνίας της μάθησης που θα υποτάσσει τις αντιλήψεις των δυνάμεων της αγοράς και δεν θα υποτάσσεται σ’ αυτές προς χάριν της εμπορευματοποίησης, του νεοφιλελευθερισμού και του καταναλωτισμού.
Οι ανασχεδιασμοί, λοιπόν, του σύγχρονου σχολείου πρέπει να γίνουν με βάση την ανάδειξη μιας προοδευτικής αντίληψης, το νήμα της οποίας έρχεται από πολύ μακριά, από την αυγή του ορθού λόγου στην αρχαία Ελλάδα, όπου η μόρφωση γίνεται «ουκ επί τέχνη αλλ’ επί παιδεία», ξετυλίγεται μέσω του αναγεννησιακού διαφωτισμού και το κουβάρι φτάνει στις ημέρες μας περιστρεφόμενο γύρω από την καρδιά του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού, το κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου.
Επομένως στις βασικές στοχεύσεις είναι:
Ποιες, όμως, είναι οι κύριες παρεμβάσεις στο περιεχόμενο του σχολείου;
Το όλο σύμπαν των γνώσεων δεν μπορεί παρά να αποβλέπει στη συστηματική προαγωγή της αρετής, στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, στην κοινωνική πρόοδο. Άλλωστε, εμφορούμενοι από τέτοιες αντιλήψεις, ο Βάρρωνας και ο Κικέρωνας, προκειμένου να μεταφράσουν τον όρο «παιδεία» στη λατινική γλώσσα, χρησιμοποίησαν τη λέξη «humanitas».
Παρατήρηση: Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 9 Νοεμβρίου 2001 τότε που ο Νίκος Τσούλιας ήταν πρόεδρος της ΟΛΜΕ
* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 71 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ), αποτιμώντας τη διαδικασία των εκλογών, που έγιναν, για την ανάδειξη…
Ο Δήμαρχος της Ι. Π. Μεσολογγίου, Σπύρος Διαμαντόπουλος, προχώρησε σε αναλυτική ενημέρωση σχετικά με το μεγάλο…
Ο Δήμος Αθηναίων βρίσκεται στην τελική ευθεία για τη φιλοξενία του πολυαναμενόμενου 41ου Αυθεντικού Μαραθωνίου…
Ο συναπισμός στη Γερμανία διαλύθηκε. Πότε θα στηθούν οι κάλπες. Ο κυβερνητικός συνασπισμός της Γερμανίας κατέρρευσε την Τετάρτη καθώς…
Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Ρόδο, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης,…
Εφόσον οι προτάσεις που παρουσίασε στο συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Ρόδο, ο Υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος γίνουν…