Ούτε δέκα ημέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και όλων τα βλέμματα και τα αφτιά στραμμένα στο Υπουργείο Παιδείας. Στο τέλος αυτού του παράξενου καλοκαιριού, με τόσες ανακοινώσεις για την έξαρση της πανδημίας, με τόσα τοπικά lockdowns, τόσες παρεμβάσεις Ειδικών, αλλά και τόση διαφήμιση των μέτρων προστασίας για τη σχολική κοινότητα, περιμέναμε από την Υπουργό Παιδείας, κάτι περισσότερο, κάτι καλύτερο, κάτι σοβαρότερο ως σχέδιο αντιμετώπισης μιας αναμενόμενης, από τον περασμένο Μάιο, έξαρσης του κορονοϊού. Κάτι συμπληρωματικό της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας στα σχολεία με ποινή την αποβολή και την απουσία για τους απείθαρχους. Έστω και για τα μάτια του κόσμου!
Το ίδιο το Υπουργείο άνοιξε με την ανεπάρκεια του τον χορό του εθνικού παραλογισμού και τώρα νίπτει τας χείρας του. Η κοινωνία διχάστηκε σε φιλο-μασκοφόρους και αρνητές της μάσκας, που τσακώνονται στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Έτσι το Υπουργείο έχει καταφέρει να μετατοπίσει από τώρα στους Άλλους το βάρος της αυριανής ευθύνης για όσα περιμένει να συμβούν με την εξέλιξη της πανδημίας:
Στους εκπαιδευτικούς, που δεν υλοποίησαν τα μέτρα (ποια μέτρα;).
Στους Δήμους που δεν φρόντισαν για την επάρκεια καθαριότητας και αντισηπτικών στα σχολεία.
Στους γονείς που δεν έμαθαν να σκοτώνουν τον φονικό ιό με το πλύσιμο της μάσκας.
Στα πολιτικά κόμματα που αμφισβήτησαν τον στρατηγικό σχεδιασμό του Υπουργείου σε ένα μείζονος σημασίας εθνικό ζήτημα.
Το κρυφτούλι αυτό όμως δεν θα κρατήσει για πολύ. Γιατί με τα πρώτα κρούσματα σε σχολεία, οι πάντες – ακόμη κι αυτοί οι παράλογοι, οι αρνητές της μάσκας – θα θυμηθούν τη σιωπή του Υπουργείου στα εύλογα ερωτήματα που σήμερα προκύπτουν και αφορούν την υλοποίηση, τον έλεγχο και την παρακολούθηση των όσων προτείνει.
Τί να κάνει η μάσκα όταν οι μαθητές κάθονται δυο – δυο στα θρανία μιας τάξης με το πρώτο θρανίο να ακουμπάει την έδρα; Tί να κάνει η μάσκα όταν σε σχολεία δυναμικότητας 260 μαθητών στοιβάζονται 450; Δεν τα ξέρει αυτά η ηγεσία του Υπουργείου;
«Ακολουθήσαμε τις συμβουλές των Ειδικών» επαναλαμβάνει ως ‘μάντρα’, ρυθμικά και σε διαρκώς αυξανόμενη ένταση το Υπουργείο, για να σκεπάζει κάθε αντίρρηση και ανησυχία.
Oι συστάσεις των Ειδικών, για τήρηση αποστάσεων και εφαρμογή αυστηρών κανόνων υγιεινής δεν μπορεί να λαμβάνονται υπόψη αλά καρτ και όπως βολεύει. Παζάρια στα μέτρα δεν χωράνε. Και όμως το Υπουργείο Παιδείας έκανε πως δεν άκουσε. Γιατί δεν είχε το θάρρος να πει αλήθειες. Προτίμησε να εμπαίζει μια ολόκληρη κοινωνία γαντζωμένο στη φαιδρότητα του μέσου όρου των 17 μαθητών ανά τάξη σε επίπεδο χώρας.
Πού καιρός μέσα στο καλοκαίρι να συζητήσει εναλλακτικούς τρόπους, να μελετήσει τι κάνουν άλλες χώρες π.χ. η Δανία που ήδη ξεκίνησαν τα σχολεία με αρκετά από τα μαθήματα να γίνονται σε ανοιχτούς χώρους, κατάλληλα διευθετημένους και με ολιγομελή τμήματα;
Τί κι αν οι έρευνες δείχνουν ότι οι χώροι με κακό εξαερισμό και πολύ κόσμο μπορεί να είναι υψηλότερου κινδύνου από ανοιχτούς χώρους με κόσμο αλλά καλή κυκλοφορία αέρα;
Τι κι αν όπου υπάρχει παρατεταμένος χρόνος συγχρωτισμού ο κίνδυνος είναι μεγάλος και επιβάλλεται η τήρηση μεγάλων αποστάσεων (2m);
Μιας και δεν πρόκαμε το Υπουργείο να οργανώσει τα στοιχειώδη, προσανατολίστηκε στην επιβολή της μάσκας και την επίκληση της προσωπικής ευθύνης των πολιτών, των νηπίων συμπεριλαμβανομένων! Στο κάτω – κάτω τι κι αν προσβληθούν και μερικοί μαθητές; Πανδημία είναι, το Υπουργείο Παιδείας έπραξε το καθήκον του. Τι κρίμα που δυο συνεντεύξεις την ημέρα δεν κάνουν τον κορωνοϊό πέρα!
Κι όμως, οι λύσεις υπάρχουν ακόμα και για τον δικό μας φτωχότερο προϋπολογισμό. Είναι μπροστά μας: Βιβλιοθήκες, Γυμναστήρια, Πάρκα, Εκπαιδευτικοί. Δεν θέλουν πολλά λεφτά, θέλουν έγκαιρη οργάνωση, καλό σχεδιασμό και τη συμμετοχή όλων. Κυρίως όμως προϋποθέτουν αντίληψη της σοβαρότητας της κατάστασης, συνεργασίες και πραγματικό ενδιαφέρον από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, όχι για να περισώσει την εικόνα του αλλά για να προστατέψει την υγεία των παιδιών και όλων μας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η ριμάδα η μάσκα, ακόμη κι αυτή με το λογότυπο, είναι μόνο 14cm X 17cm. Πως να κρύψει τόση προχειρότητα, τόση ανευθυνότητα και τόση αδιαφορία;
Και για αυτό υπάρχει λύση. Απλή και μιας κίνησης. Αλλά θέλει θάρρος.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
