Τομέας Παιδείας Κινήματος Αλλαγής: Η επιλογή διευθυντών εκπαίδευσης είναι άλμα στο παρελθόν

Και στο θέμα της επιλογής Διευθυντών Εκπαίδευσης η Ν.Δ. απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι δέσμια βαθιά αναχρονιστικών και ξεπερασμένων αντιλήψεων και πρακτικών.
Η Ν.Δ. συνεχίζει την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπαλτάς – Φίλης – Γαβρόγλου έφεραν 4 νομοθετικές ρυθμίσεις για να ελέγξουν τη Διοίκηση της εκπαίδευσης. Ο δε κ. Γαβρόγλου αγνοώντας την αντισυνταγματικότητα της επιλογής επανατοποθέτησε τους ίδιους Διευθυντές.
Το ίδιο έκανε και η κ. Κεραμέως, δίνοντας τους ένα χρόνο παράταση, νομοθετώντας δεύτερο χρόνο παράταση και ξαφνικά «θυμήθηκαν» την αντισυνταγματικότητα για να περάσουν στην αντικατάσταση τους, με ουσιαστική τοποθέτηση κομματικών προσκείμενων.
Η Ν.Δ. και η Επιτροπή Επιλογής υιοθέτησε διαδικασίες αδιαφάνειας με «κατ’ εκτίμηση» προσόντα και όχι με μετρήσιμα αντικειμενικά προσόντα. Και για αυτό δεν είχαν την ανάγκη των αιρετών του Κλάδου. Μας γύρισαν 16 χρόνια πίσω, στην «καρατόμηση» των στελεχών εκπαίδευσης και τον διορισμό των κομματικών πρόθυμων, επί κ. Γιαννάκου.
Ο στόχος είναι προφανής: διορισμένοι Διευθυντές Εκπαίδευσης και διορισμένα μέλη στα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Και για το μέλλον πλήρως ελεγχόμενα συμβούλια για την επιλογή των Διευθυντών Σχολικών μονάδων.
Με αυτή την πολιτική του το Υπουργείο Παιδείας υπονομεύει τη χρηστή και αξιόπιστη διοίκηση της εκπαίδευσης, την αξιοκρατία -που τόσο διαφημίζει-, την απόπειρα εφαρμογής συστήματος αξιολόγησης, την ίδια την ορθολογική και αποτελεσματική λειτουργία της εκπαίδευση.
Πώς μπορεί να προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό η κυβέρνηση της Ν.Δ. όταν υιοθετεί την ξεπερασμένη αντίληψη της μονομερούς και προκλητικής στήριξης των «δικών μας παιδιών»; Τι έγιναν τα αντικειμενικά κριτήρια (διοικητικά, εκπαιδευτικά, επιστημονικά προσόντα) που διασφαλίζουν σε σημαντικό βαθμό μια αποτελεσματική και αξιόπιστη επιλογή των Στελεχών Εκπαίδευσης;
Η όλη διαδικασία αποτελεί μια κακοστημένη παράσταση.
Είναι μια αποτυχημένη πολιτική, που αποσκοπεί στη χειραγώγηση της εκπαίδευσης. Είναι μια ομολογία ήττας της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ν.Δ.