Για να ερμηνεύσεις τη συμπεριφορά του Ερτντογάν πρέπει να μπεις στο μυαλό του. Να γνωρίσεις τις αξίες του. Να περιδιαβείς τις μνήμες του. Να γνωρίσεις τα παιδικά του βιώματα. Το πως κτίζει την υποκειμενική, αλλά και τη σχέση του με την αντικειμενική και την εικονική-επικοινωνιακή πραγματικότητα.
Κάτι τέτοιο, βέβαια, είναι δύσκολο. Δεν είναι εύκολο να μπεις στο μυαλό ενός ανθρώπου, όταν γνωρίζεις την επικοινωνιακή μόνον διάστασή του. Εξάλλου στις περιπτώσεις αυτές απαιτούνται ειδικές ικανότητες και αλγοριθμικές λειτουργίες, που λίγοι διαθέτουν εμπειρικά και πολύ λιγότεροι τις κατακτούν συνειδητά.
Παρόλα αυτά, με σοβαρή προσέγγιση και παρατηρητικότητα, μπορεί κάποιος να σκιαγραφήσει και να αναδείξει, τις κάθε φορά εγκεφαλικές του διεργασίες· τουλάχιστον εκείνες που αφορούν στη δημόσια εικόνα του. Με άλλα λόγια-έστω και με τη μορφή σεναρίων-μπορείς να αναδείξεις τις αιτίες της δημόσιας πολιτικής συμπεριφοράς του, τους στόχους του και τις αντοχές του.
Στο προηγούμενο πλαίσιο και στην προοπτική να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι εξελίξεις, στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή, αποτελεί προτεραιότητα μια τέτοιου είδους αναζήτηση, από τους ειδικούς. Αυτό, βέβαια δεν αφαιρεί το δικαίωμα στον καθένα μας, να επιχειρεί ερμηνείες στην πολιτική, τουλάχιστον, συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου.
Σημειώνεται ότι η αντιμετώπιση του Ερντογάν, εξαρτάται κυρίαρχα από τη γνώση, η και τη διάγνωση του εγκεφαλικού νευρωτικού του συμπλέγματος, ιδιαίτερα σ’ εκείνες τις λειτουργίες του, που έχουν αναφορά στα θέλω του, στις αξίες του, στα πάθη του και κυρίαρχα στις αντοχές του.
| ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ΠΟΡΘΗΤΗΣ | Όλη η δημόσια συμπεριφορά του Ερντογάν δείχνει ότι δεν ανήκει στην κατηγορία των ηγετών-μεταρρυθμιστών. Δεν μοιάζει, δηλαδή, με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Προσιδιάζει έντονα στην εικόνα του Μωάμεθ του Πορθητή. Πορθητής, λοιπόν, ο Ερντογάν. Δηλαδή, πολεμιστής, με στόχους, μέσα και έξυπνη δράση. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η αντιμετώπισή του απαιτεί μέσα και λόγο, που δεν χρησιμοποιήσαμε μέχρι σήμερα. Δηλαδή, μέσα και λόγο, που αναδεικνύουν την ταυτότητά του στο εσωτερικό της χώρας του και στους συμμάχους του, εμφανείς ή όχι. |
| ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΗΣ | Ο Ερντογάν είναι αποδεδειγμένα ιμπεριαλιστής. Αυτό σημαίνει ότι επιχειρεί να ελέγξει ξένες οντότητες, τόσο με πολιτικές εδαφικής επέκτασης, όσο και με πολιτικές θρησκευτικής ολοκλήρωσης. Ο Ερντογάν, όμως, είναι αποδεδειγμένα ιμπεριαλιστής και με τη διάσταση που δίνουν στον εν λόγω όρο ο Λένιν και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Δηλαδή, στις σχέσεις του, με τη σημερινή καπιταλιστική οικονομία της παγκοσμιότητας και κυρίαρχα με τον κύριο εκφραστή της. Δηλαδή, τις τράπεζες. Το συγκεκριμένο στοιχείο της ταυτότητας του Ερντογάν αποσιωπάται παραδόξως, με αποτέλεσμα οι πράξεις του και οι πρακτικές του να μην συναντούν ουσιαστική αντίδραση στο διεθνές πεδίο και στο εσωτερικό της χώρας του. |
| ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ΙΣΛΑΜΙΣΤΗΣ | Ο ισλαμισμός αποτελεί την αφετηρία του Ερντογάν και η επέκτασή του, όπως ο ίδιος μας δηλώνει στην περίπτωση της Αγίας Σοφίας-παιδικό του όνειρο. Η προώθηση μουσουλμάνων στην Ευρώπη με τις μεταναστευτικές ροές, χθες και σήμερα· η συγκρότηση και γκετοποίηση μεγάλων μουσουλμανικών κοινοτήτων σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης, επίσης χθες και σήμερα, καθώς η αξιοποίηση του μουσουλμανικού στοιχείου των Βαλκανίων για τη δημιουργία ενός τόξου-βρόγχου, για τις χώρες της, δεν είναι τυχαίες. Είναι ενταγμένες, όπως όλα δείχνουν, σε μια καλά οργανωμένη στρατηγική, της προ Ερντογάν Τουρκίας. Μια στρατηγική, όμως, που αξιοποιείται και υλοποιείται δεόντως και εντόνως, από τον Ερντογάν. Με άλλα λόγια, εκείνο που σαφώς επιχειρείται είναι, όχι μόνον, να καταστεί η Τουρκία ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά-με τις μουσουλμανικές κοινότητές της στην Ευρώπη, ως πολιορκητικούς κριούς, να δημιουργήσει συνθήκες διαχρονικής αυτοκρατορικής σταθεροποίησής της. |
| ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ
|
Συνεπώς θα πρέπει με πρωτοβουλίες μας να αναδειχθεί η διάσταση του οραματιστή Ερντογάν. Να αντιληφθούν όλοι σε δύση και ανατολή, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, ότι το όραμά του δεν είναι, απλά, η επιβίωση και η ειρηνική ανάπτυξη της Τουρκίας. Είναι η δημιουργία μιας μουσουλμανικής, καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής Τουρκίας, κατά τα πρότυπα των αρχών της δεύτερης χιλιετίας. Με παράλληλη, όμως, αξιοποίηση των συνθηκών και των ευκαιριών, που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και η ρευστοποίηση του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης-ανεξάρτητα από τις αιτίες της. |
| ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ
|
Ο Ερντογάν δεν είναι προς θαυμασμό. Οι μεγάλοι ηγέτες κρίνονται κυρίαρχα από τη συμπεριφορά τους στους συντρόφους τους-ομοϊδεάτες και σ’ εκείνους που διαθέτουν μικρότερα μεγέθη, από τα δικά τους. Κυρίαρχα, όμως, κρίνονται από τη συμπεριφορά τους απέναντι στους αντιπάλους τους. Όσο κι αν το πραξικόπημα εναντίον του είναι καταδικαστέο, η συμπεριφορά του Ερντογάν απέναντι στους πραξικοπηματίες ομοεθνείς του και στους οπαδούς τους, δείχνει άτομο, άκρως εκδικητικό και ανασφαλή. Τα άτομα με τις εγκεφαλικές λειτουργίες του Ερντογάν είναι γνωστά σε όλους μας. Τα συναντάμε στη δημόσια σκηνή χθες και σήμερα. Τα συναντάμε επίσης, στις συλλογικότητες που ανήκουμε. Πρόκειται για εκείνα τα άτομα, που δεν μπορούν να συν-αναζητήσουν, συν-αναδείξουν, συν-οικοδομήσουν και να συμβιώσουν σε μια αντικειμενική πραγματικότητα. Σε μια πραγματικότητα, δηλαδή, που αποτελεί συλλογικό πεδίο-αποτέλεσμα διαλόγου και συμβιβασμών των υποκειμενικών θεωρήσεων του καθένα μας. |
| ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΓΙΟΥΧΑΡΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ | Τα άτομα αυτά, όσο ικανά και έξυπνα κι αν είναι, όσο ισχυρά κι αν φαίνονται, πάντα έχουν κακό τέλος. Το παράδειγμα του Τσαουσέσκου και της τελευταίας δημόσιας εμφάνισής του, είναι χαρακτηριστικό. Τελικά το πάλε ποτέ πανίσχυρο οικοδόμημα του Τσαουσέσκου κατέρρευσε από τον άνθρωπο που τον γιούχαρε πρώτος (ακολούθησαν χιλιάδες) στη δημόσια συγκέντρωση που έκανε στις 21/12/1989, για τη σωτηρία του. Αν προσεγγίσουμε τον Ερντογάν με την προηγούμενη ματιά, βλέπουμε το τι πρέπει να κάνουμε για την αντιμετώπισή του. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι πρέπει να επιταχύνουμε την κατάρρευσή του επιλέγοντας την στιγμή και τον άνθρωπο που θα τον γιουχάρει πρώτος. |
| Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ | Αυτά για τον Ερντογάν. Όσον αφορά γενικότερα την Τουρκία, τις διαχρονικές της στρατηγικές και τις συμπεριφορές της απέναντι σ’ όλους τους γείτονές της, απαιτείται μια νέα αναζήτηση, ανάδειξη και προβολή, επίσης, ιδιαίτερης σημασίας και αξίας. Γενικά, όμως, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ως αντικειμενική πραγματικότητα, ένα γεγονός. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει γειτονική χώρα της Τουρκίας, φιλικά προσκείμενη σ’ αυτήν. Για την εικόνα αυτή και σε τελική, τελική ανάλυση, δεν μπορεί να είναι η Τουρκία άμοιρη ευθυνών. |
* Ο Χριστόφορος Κορυφίδης διετέλεσε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, από το 1994-2006. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ και πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ)
