Χθες, τέτοιες ώρες, πριν δεκαέξι χρόνια, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ποδοσφαίρου της χώρας μας, κατακτούσε το κύπελλο Ευρώπης ή το πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
Μου άρεσε και μου αρέσει το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός, είχα την δυνατότητα και ήμουν στον τελικό στο “Στάδιο του Φωτός” στην Λισαβόνα.
Άφησα τον εαυτό μου στην αγωνία του αγώνα, στον ενθουσιασμό της επιτυχίας, όμορφες μοναδικές στιγμές.
Όπως όμορφες και αξεπέραστες ήταν ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας στην συνέχεια.
Πολλά γράφτηκαν και γράφονται για την επιτυχία εκείνη και γενικότερα της επιτυχίας της χώρας μας την περίοδο 2000-2004.
Γενικότερα οι επιτυχίες εκείνες ήταν αποτέλεσμα σωστών επιλογών, πολύς δουλειάς και αποτελεσματικών συνεργασιών. Δεν γίναμε ξαφνικά, θεοί, ημίθεοι ή μοναδικοί στον κόσμο.
Ήταν επιτυχίες της χώρας μας και των Ελλήνων.
Όμως, πάντα οι επιτυχίες κρύβουν και προβλήματα και αντιφάσεις.
Αυτές με πολλά λάθη στην συνέχεια και την αλλαγή του διεθνούς περιβάλλοντος, έφεραν την οικονομική και κοινωνική κρίση στην συνέχεια, που άλλαξε πολλά στην χώρα μας, εκτός από τα αίτια της κρίσης, δηλαδή την νοοτροπία μας.
Όμως, ας μείνω στο ποδόσφαιρο και στην μοναδική επιτυχία μας, χωρίς να φιλοδοξώ να αναλύσω όλες τις πλευρές της.
Τέσσερις ήταν οι παράγοντες της επιτυχίας μας.
- Η γενναία χρηματοδότηση της ΕΠΟ από τις κυβερνήσεις, που εξασφάλισε την καλύτερη προετοιμασία, μαζί με τις νέες αθλητικές υποδομές που κατασκευάζονταν λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων.
- Μια καλή γενιά ποδοσφαιριστών που έπαιζαν χρόνια μαζί από τις μικρές εθνικές ομάδες, με καλά συμβόλαια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και κίνητρα διάκρισης, και ένας προπονητής που κατάλαβε τον χαρακτήρα των Ελλήνων και τον εμπλούτισε με την πειθαρχία και την συνέπεια στην δουλειά και τους στόχους της δικής του χώρας.
- Η κρίση σημαντικών ευρωπαϊκών ομάδων, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά, άλλες τότε χτίζονταν και άλλες έκλειναν τον κύκλο τους, κορεσμένες από τις επιτυχίες τους.
- Η τύχη που στα κρίσιμα παιχνίδια ήταν μαζί μας, άλλωστε η τύχη δεν ανήκει σε κανέναν, όμως όποιος το παλεύει, μπορεί και να του έρθει.
Σήμερα δεν υπάρχει καμία από τις προϋποθέσεις εκείνης της εποχής και φυσικά η τύχη από μόνη της δεν αρκεί.
Το ποδόσφαιρο μας αρέσει και το χαιρόμαστε, όμως για να μην απογοητευόμαστε συνεχώς να ξέρουμε την πραγματικότητα.
Αυτό που βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι μια σύγκρουση ολιγαρχών και συνεργατών τους χωρίς κανόνες.
Ομάδες με παίκτες οικονομικούς μετανάστες, που αλλάζουν τις φανέλες των ομάδων, χωρίς το παραμικρό συναίσθημα, τους φέρνουν οι μάνατζέρ τους για ένα καλό εφάπαξ ή για την προετοιμασία μιας καριέρας με καλύτερο συμβόλαιο σε άλλη χώρα.
Σήμερα πολύ περισσότερα νέα παιδιά και λόγω της οικονομικής κρίσης, μαζί με τους γονείς τους ψάχνουν την καριέρα στο ποδόσφαιρο, όμως πολύ λίγα θα την πετύχουν.
Δεν υπάρχουν η οργάνωση, οι στόχοι, οι επενδυτές και οι αρμόδιοι που θα δουν ψηλά, μακριά, αθλητικά και ελληνικά.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε όλα τα 156 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
