Η κυβέρνηση της Ν.Δ. προχώρησε στην κατάθεση του νομοσχεδίου για την Παιδεία, μετά από καθυστέρηση 5 μηνών από την αρχική της δήλωση ότι θα το καταθέσει, μεσούσης της κοινωνικής κρίσης από την πανδημία λόγω του κορωνοϊού και τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών να αντιδρούν.
Πραγματοποίησε κάποιες «αλλαγές» στο αρχικό νομοσχέδιο που είχε καταθέσει, ύστερα από τις αντιδράσεις που προέκυψαν προσπαθώντας να τις μετριάσει. Αφαίρεσε τη διάταξη για την μη δυνατότητα εγγραφής μαθητών στα ΕΠΑΛ άνω των 17 ετών, άλλαξε τον ανώτατο αριθμό μαθητών ανά τμήμα στα Δημοτικά – παραμένοντας ωστόσο σε λάθος κατεύθυνση και επιλογή -, άλλαξε την ονομασία του Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης σε Σύμβουλο Σχολικής Ζωής αφήνοντας το ίδιο αντιδραστικό πλαίσιο που ήταν πριν. Επίσης κατάλαβαν (;;) το «λάθος» (;;) που υπήρχε στο αρχικό σχέδιο για τα Πρότυπα σχολεία, που έδινε την δυνατότητα να ιδρυθούν και ιδιωτικά.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιστροφή στο «παρελθόν», μια επιβεβαίωση σε πολλά σημεία των καταστροφικών παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση και τα οποία είχαν δεσμευτεί προεκλογικά ότι θα καταργούσαν. Στο νομοσχέδιο αυτό δεν υπάρχει κανένα όραμα για την Παιδεία αλλά επίσης είναι ολοφάνερη η προσπάθεια συντηρητικής «στροφής».
Παραθέτω κάποια βασικά σημεία του νομοσχεδίου που πιστοποιούν τα παραπάνω
- Καταθέτει νομοσχέδιο το οποίο στον πυρήνα του έχει την επαναφορά των Δεσμών της δεκαετίας του 1990 – σύστημα που είχε συναντήσει τη γενική κατακραυγή και είχε προκαλέσει πολλές στρεβλώσεις στο Λύκειο. Παράλληλα ακολουθεί την συνταγή ΣΥΡΙΖΑ στα εξεταζόμενα μαθήματα: όπως άκριτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τα Λατινικά με την Κοινωνιολογία, το ίδιο άκριτα αλλάζει τώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ. την Κοινωνιολογία με τα Λατινικά. Πουθενά δεν φαίνεται η διάθεση να εξεταστεί επιστημονικά – εκπαιδευτικά το θέμα αν πρέπει να διδάσκονται και τα δύο μαθήματα. Ακολουθεί την ίδια λογική με τον ΣΥΡΙΖΑ και πουθενά δεν φαίνεται έστω η προοπτική θεσμοθέτησης του Εθνικού Απολυτηρίου σαν ουσιαστική και μόνιμη διέξοδος απ’ αυτή την κρίση.
- Η κατάργηση της Γ΄ εξεταστικής περιόδου για τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου και επανάληψη της τάξης σε περίπτωση αποτυχίας. Πρόκειται για αποτυχημένη συντηρητική – τιμωρητική λογική καθώς το Γυμνάσιο εκδίδει Απολυτήριο και αν ήθελε να είναι συνεπής με την αντίληψη αυτή της επανάληψης της τάξης θα έπρεπε να προτείνει το ίδιο και στην Γ΄ Λυκείου. (;!)
- Η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής των μαθητών σε τίτλους σπουδών θυμίζει άλλες εποχές και προωθεί συντηρητικές λογικές, παρότι αναφέρεται ότι ο χαρακτηρισμός της διαγωγής έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα.
- Η επανεισαγωγή της Τράπεζας Θεμάτων – και μάλιστα από τον Σεπτέμβρη του 2020 – (πότε θα προλάβουν – μέσα στο καλοκαίρι – με όλα όσα συμβαίνουν να την διαμορφώσουν αντικειμενικά και ποιοτικά;;). Η Τράπεζα Θεμάτων θα είναι συνδεδεμένη, με τις εξετάσεις της Α΄ και Β΄ Λυκείου όπως και κατά την πρώτη αποτυχημένη εφαρμογή της το 2014. Τα παραπάνω δείχνουν ότι η κυβέρνηση: αφενός δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν και αφετέρου ότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί ένα μέτρο που θα μπορούσε να αποτελέσει όπλο στα χέρια των εκπαιδευτικών για βελτίωση της εκπαίδευσης.
- Μέσα από το νομοσχέδιο δεν φαίνεται πουθενά η διάθεση και το όραμα για ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Σύμφωνα με μελέτες ο λειτουργικός αναλφαβητισμός στο Λύκειο ξεπερνά σε ποσοστό το 25% των μαθητών. Πως μπορεί να λειτουργήσει ποιοτικά η Τράπεζα Διαβαθμισμένων Θεμάτων σ’ αυτές τις συνθήκες και να μην μετατραπεί σε μια ακόμα διαδικασία «στεγνής απομνημόνευσης»;;
- Η διαμόρφωση της ονομαζόμενης «αυτοαξιολόγησης» η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις αντιλήψεις και θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σαν αποκλειστική διαδικασία του συλλόγου διδασκόντων κάθε σχολείου. Αποτελεί συνέχεια και «αρνητική βελτίωση» του νόμου Γαβρόγλου. Πρόκειται για μια αξιολόγηση με καθαρά χαρακτηριστικά εξωτερικής παρέμβασης – αξιολόγησης και είναι ενταγμένη στη λογική της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, βάζοντάς τον στο στόχαστρο «με το υπονοούμενο» ότι αυτός φταίει για την αρνητική κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία.
- Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας (Άρθρο 37): Σύμφωνα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο πραγματοποιείται εισήγηση από τον Δ/ντή και συμμετέχουν: ο Σύλλογος Διδασκόντων, το Δ.Σ. συλλόγου Γονέων, εκπρόσωπος του Δήμου και το Προεδρείο του 15μελούς. Πως παίρνεται τελικά η απόφαση και ποιος είναι ο ρόλος όλων των προηγούμενων φορέων μέσα στη σχολική ζωή, όταν από το νόμο εμπλέκονται και σε άλλα ζητήματα όπως η αυτοαξιολόγηση;;;
- Σύμβουλος Σχολικής ζωής (αρχική κατάθεση ως Εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης) (Άρθρο 38). Απαράδεκτη θεσμοθέτηση και προσβλητική για τους εκπαιδευτικούς. Κάθε καθηγητής – πολύ περισσότερο ο υπεύθυνος τμήματος – είναι καθηγητής εμπιστοσύνης. Τι σημαίνει «Σύμβουλος Σχολικής ζωής» – ορίζονται 2 σε κάθε σχολείο -;; Ποια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του;; Μήπως προσπαθεί να αποφύγει διορισμό Κοινωνικών λειτουργών και Ψυχολόγων;; Αρκεί μια επιμόρφωσή τους για να καλύψουν τα σοβαρά κενά που υπάρχουν στα σχολεία στα θέματα αυτά;; Είναι το ίδιο «κόλπο» που έκανε ο Γαβρόγλου με τις Ομάδες Υποστήριξης, τις οποίες προσπάθησε να τις επιβάλει και απέτυχε χάρη στην αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος;;
- Για τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία ακολουθούν ακριβώς τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ προεκλογικά έλεγαν ότι θα καταργήσουν τις Επιτροπές Γαβρόγλου, έρχονται τώρα και τις επικυρώνουν σ’ αυτό το νομοσχέδιο, ενταγμένες στο ΙΕΠ, με την ίδια σύνθεση και απλά προσθέτουν θέση γραμματέα που δεν προβλεπόταν στο νόμο Γαβρόγλου.