Νίκος Τσούλιας*: Η αγαπημένη των εκπαιδευτικών, η σχολική αίθουσα

Ποιος να το ‘ξερε ότι θα ερχόταν μια μέρα, που θα σε εξέθεταν στη χυδαιότητα, στην παρακμιακή διάβρωση, στην αμφισβήτηση της ίδιας της ψυχής σου.  
Η μαύρη σκιά της πανδημίας χρησιμοποιείται με πρόσχημα την επίλυση ενός υπαρκτού αλλά επιμέρους προβλήματος για το συνολική ένταξη της ουσίας της εκπαίδευσης και της αγωγής στο τηλε-σόου.
Που να ‘ξερες ότι θα βρεθεί μια Υπουργός Παιδείας με περισσή αλαζονεία και με πληθωρικό λαϊκισμό να διαλαλήσει με τη ρομφαία στο χέρι την «απελευθέρωσή σου από τους εκπαιδευτικούς»!
«Δεν θα αφήσουμε μικροπολιτικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα να στέκονται εμπόδιο στην πρόοδο των παιδιών μας. Δεν θα κάνουμε καμία έκπτωση στην προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος». Αυτό κατάλαβε η Υπουργός άραγε; Όχι, βέβαια – απλά συνειδητός άκρατος βερμπαλισμός στην κενότητα του λόγου.
Ζεις στιγμές ύβρεως για την κοινωνική αποστολή σου, για την ηθική και την αισθητική σου, για την παιδαγωγική σου ευθύνη και ελευθερία.
Σου ζήτησαν να εκσυγχρονιστείς, λέει, και εσύ αρνείσαι! Δεν το θέλουν αυτοί που σε υπηρετούν, που η ζωή τους είσαι εσύ!
Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Την ψυχή σου θέλουν. Με περιτύλιγμα την ανάγκη των καιρών για εκπαίδευση των μαθητών, που δεν μπορούν να πάνε σχολείο, επιδιώκουν να σε απονευρώσουν, να σε κάνουν ξωτικό.  
Δεν αναρωτιούνται. Τι σημαίνει διδάσκω;
Απλώς μιλώ και μονολογώ; Ο εκπαιδευτικός σε κάθε κομμάτι της διδασκαλίας του δεν επιζητεί την αλληλεπίδραση με τους μαθητές του, το αν τον κατανοούν, τι απορίες υπάρχουν, τι δεν εξηγεί καλά, πώς να αλλάξει την εκφορά του λόγου κλπ κλπ – αλλιώς πώς θα συνεχίσει;  
Πώς θα κατανοήσω τις δυσκολίες, τις ελλείψεις, τις προκαταλήψεις του μαθητή μου, των μαθητών μου,  που θα με κοιτάνε ως απολιθωμένες μορφές;
Τι θα είμαι ο εκπαιδευτικός – ένα ανθρώπινο βίντεο, που απλώς μιλάει;
Που φτάσαμε… Χρειάζεται να τεθεί η επιστημονική θεώρηση της διδασκαλίας από τον διακεκριμένο καθηγητή μας Μιχ. Κασσωτάκη. «Διδασκαλία εννοούμε ένα σύνολο από προγραμματισμένες σκόπιμες ενέργειες που γίνονται με πρωτεργάτη το δάσκαλο και συνεργάτη το μαθητή, σκοπός των οποίων είναι η κατάκτηση της γνώσης από τον τελευταίο και η απόκτηση ποικίλων δεξιοτήτων που θα τον καταστήσουν ικανό να μαθαίνει διαρκώς, να ανταποκριθεί  με επιτυχία στις ανάγκες της ζωής και να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα». 
Αγαπημένη σχολική αίθουσα,
Έχεις διατρέξει αιώνες και αιώνες και δεν πρόκειται να σταματήσεις. Είσαι η παγκόσμια σταθερά των πολιτισμών. Από την αδρή και καταστατική σύστασή σου στην αρχαία Ελλάδα, διαπέρασες χρόνους και καιρούς, αλλαγές και ανατροπές στις κοινωνίες και στους λαούς. Μα εσύ εκεί, σταθερή η κύρια «εικόνα σου»: η βαθιά παιδαγωγική σχέση εκπαιδευτικών και μαθητών. Είσαι το πιο διαχρονικό, το πιο ουμανιστικό νήμα συλλογικής αφήγησης της ανθρωπότητας.
Ναι, θα εξελίσσεσαι, θα μετασχηματίζεσαι, θα βελτιώνεσαι. Αλλά η διδασκαλία και η διαπαιδαγώγηση θα ενσωματώνουν στο δικό τους περιεχόμενο, στη δική τους αποστολή όλα τα νέα ευρήματα. Δεν θα υποταχτείς ποτέ! Γιατί, τότε θα έχεις πάψει να φιλοξενείς, να υπηρετείς τη μόνη ιερή κοσμική λειτουργία: τη διδασκαλία. Δεν θα είσαι πια σχολική αίθουσα…
Μα είναι το μήνυμά σου που ενοχλεί την εμπορευματική κουλτούρα. «Η δύναμη και η αξία της παιδείας είναι μεγάλη, είναι απεριόριστη. Είναι ο μοχλός που μπορεί ν’ αναποδογυρίσει τα πάντα, ν’ αλλάξει τα πάντα. Ήταν, είναι και θα είναι η ελπίδα και το όνειρο όλων των λαών ώστε να ανατρέπουν ό,τι το οπισθοδρομικό, ό,τι το κοινωνικά επιζήμιο και να οδηγούνται στον πολυπόθητο δρόμο της ειρήνης, της ευημερίας και της ανθρωπιάς… Η αποστολή μιας σωστής παιδείας, ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού ιδεώδους, πρέπει να είναι μια κοινωνία ανθρωποκεντρική, με υψηλά πνευματικά και ηθικά ιδανικά» (Π.  Παρασκευόπουλος).
 Θα σε υπερασπιστούν όσοι σε έχουν ψυχή της ζωής τους, οι εκπαιδευτικοί – παιδαγωγοί. Ο Σήφης Μπουζάκης μας θυμίζει το καθήκον μας. «ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ στην αυθαίρετη, αναιτιολόγητη και επικίνδυνη απόφαση της Υπουργού. Διαφυλάξτε την αξιοπρέπειά σας και την ιερή παιδαγωγική σας σχέση με τους μαθητές. Η σχολική τάξη είναι ο ‘μυστικός κήπος σας’. Μην αφήσετε να τον μαράνει οποιοσδήποτε αντιθεσμικός εισβολέας – χαφιές».

* Ο Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Πατήστε εδώ και δείτε τα 51 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια