Η Υπουργός Παιδείας νομίζει πως μπορεί να μετατρέψει την σχολική τάξη και την εκπαιδευτική διαδικασία σε τηλε-ριάλιτι.
Νομίζει ότι εκθέτοντας δημόσια την προσωπικότητα του κάθε μαθητή, τις αδυναμίες και τις δυσκολίες του αδύναμου ή του μέτριου μαθητή ή του μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες, καινοτομεί.
Πρόκειται όμως στην ουσία περί κενοτομίας και δείχνει πόσο μακριά από την πραγματικότητα στον χώρο της εκπαίδευσης βρίσκεται.
Η οικογένεια αποτελεί τον πρώτο κοινωνικοποιητικό παράγοντα στην ανάπτυξη του ατόμου. Σύμφωνα με τον Erikson, η εμπιστοσύνη είναι το πρώτο στάδιο της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης που διαμορφώνεται τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου. Αν επιτύχει, το άτομο διαμορφώνει ένα αίσθημα ασφάλειας, εμπιστοσύνης και αισιοδοξίας. Αν αποτύχει, το άτομο αποπροσανατολίζεται και έτσι οδηγείται προς την ανασφάλεια και την δυσπιστία.
Η εμπιστοσύνη ξεκινά να διαμορφώνεται μέσα από την οικογένεια και συνεχίζει να αναπτύσσεται σε άλλες κοινωνικές σχέσεις.
Μια από αυτές είναι η σχολική τάξη και η ευρύτερη σχολική κοινότητα.
Σκεφτείτε λοιπόν να παραβιαστεί αυτό το κλίμα ασφάλειας στις ψυχές των μαθητών, παρουσία ενός μόνιμου επιτηρητή -κάμερας.
Η σχολική τάξη δεν έχει ομοιομορφία.
Μέσα σε μια σχολική τάξη υπάρχουν οι άριστοι μαθητές, οι μέτριοι μαθητές, οι αδύναμοι, οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και οι μαθητές με αναπηρίες και ειδικές ανάγκες.
Στα θρανία δεν κάθονται άψυχα αντικείμενα.
Κάθονται παιδιά τρυφερής ηλικίας, παιδιά ντροπαλά και εσωστρεφή, παιδιά ζωηρά και υπερκινητικά, παιδιά αγχωμένα, παιδιά δειλά, παιδιά συναισθηματικά ή σωματικά κακοποιημένα, παιδιά με εμφανή ψυχικά τραύματα που βιώνουν ένα διαζύγιο ή ενδοοικογενειακή βία, παιδιά που αντιμετωπίζουν τις ακραίες συνθήκες φτώχειας και οικονομικής ανέχειας που επέφερε η δεκαετής κρίση στην Ελλάδα, παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ποιος έχει το δικαίωμα να σπάσει το απόρρητο συμβόλαιο εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας που χτίζεται καθημερινά μέσα σε κάθε τάξη, να διαταράξει και να εκθέσει τα βιώματα και τις δυσκολίες ενός παιδιού σε κοινή θέα;
Ποιος έχει το δικαίωμα να αναδείξει δημόσια το ξέσπασμα ενός μαθητή με ΔΕΠΠ-Υ ή την έκρηξη ενός μαθητή με αυτισμό;
Η παιδαγωγική διαδικασία μέσα σε μια σχολική τάξη, ξεπερνά τη στείρα διδακτική προσέγγιση της γνώσης και καλλιεργεί καθημερινά ψυχοκοινωνικές δεξιότητες και στάσεις, αρχές, αξίες και κανόνες αποδεκτών τρόπων κοινωνικής συμπεριφοράς.
Διδάσκει πνεύμα συλλογικότητας, συνεργασίας, εμπιστοσύνης, αλτρουισμού, αγάπης, συγχώρεσης, αποδοχής της διαφορετικότητας, αποποινικοποίησης του λάθους, προσφοράς, μέσα από μια δυναμική καθημερινή αλληλεπίδραση όχι μόνο μεταξύ των μελών μιας τάξης, αλλά ολόκληρης της σχολικής μονάδας στην οποία συνυπάρχουν.
Η τάξη είναι ο χώρος όπου ο μαθητής με τη βοήθεια του δασκάλου απελευθερώνεται και χτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης με τους συμμαθητές του, κοινωνικοποιείται και νιώθει αποδεκτό μέλος μιας ευρύτερης συλλογικότητας.
Είναι ο χώρος που μαθαίνει να αγαπάει τον εαυτό του με τα αδύνατα και τα δυνατά του σημεία.
Η σχολική τάξη λοιπόν εκτός από ακαδημαϊκή γνώση, έχει τρυφερότητα και γέλιο, πολύ γέλιο. Έχει και εκνευρισμό και ένταση και κλάματα.
Η σχολική τάξη είναι ο καθρέφτης της κάθε οικογένειας του κάθε παιδιού.
Η σχολική τάξη πάνω σε κάθε θρανίο έχει την κατάθεση ψυχής του κάθε παιδιού του κάθε εκπαιδευτικού.
Αυτή η διαδικασία είναι ένα απόρρητο συμβόλαιο που κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραβιάσει.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κοινοποιεί την καθημερινή αυτή δυναμική αλληλεπίδραση των μελών της σχολικής τάξης, χάνοντας τον προσωπικό της ευαίσθητο χαρακτήρα και την αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας μετατρέπει την εκπαιδευτική διαδικασία σε Big Brother.
Κενοτομεί.
Δεν καινοτομεί.
Απαιτούμε να πάρει πίσω την (ν)τροπολογία που ψήφισε τα ξημερώματα.
* Η Σοφία Πουλοπούλου είναι αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στη Σύρο, Αντιπρόεδρος ΔΣ Σύρου Τήνου Μυκόνου, Υπ. Βουλευτής Α’ Αθήνας με το ΚΙΝΑΛ, Μέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του ΚΙΝΑΛ, Μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Δη.Συ. και υποψήφια Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Πατήστε και δείτε τα 51 προηγούμενα άρθρα της Σοφίας Πουλοπούλου
