Η συζήτηση στη Βουλή ήταν ήπια και χωρίς εκπλήξεις, άλλωστε το κλίμα στην κοινωνία δεν επιτρέπει κάτι διαφορετικό και αυτό είναι θετικό – δεν ξέρω όμως πόσο θα κρατήσει.
Κράτησα από την ομιλία του Μητσοτάκη τον παραλληλισμό της Ελλάδας του σήμερα με την Αθήνα της εποχής του Περικλή. Σχολείο για τους άλλους Έλληνες η τότε Αθήνα είπε ο Περικλής, σχολείο για τον κόσμο όλο η Ελλάδα του σήμερα, είπε ο Μητσοτάκης.
Η αναφορά όμως στον Επιτάφιο του Περικλή, όπως τον παρουσιάζει ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, πέραν της έλλειψης κάθε αναλογίας, έχει και παγίδες.
Παγίδες, όπως τον διάλογο των Αθηναίων με τους πολίτες της Μιλήτου, την τύχη του Περικλή στην πανδημία που ακολούθησε και φυσικά το τέλος του καταστροφικού εμφυλίου.
Ο Μητσοτάκης απολαμβάνει υψηλή δημοφιλία και δεν έχει λόγο να οξύνει το κλίμα, ο Τσίπρας ξέρει ότι είναι στριμωγμένος και δεν τον παίρνει να υψώσει τους τόνους.
Δυστυχώς δεν έγινε μια αντικειμενική συζήτηση για την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας και τις επιλογές αντιμετώπισής της, αφού η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τα θετικά αποτελέσματα και τον φόβο του κόσμου, αποκρύπτοντας τα αντικειμενικά δεδομένα που ευνόησαν τη χώρα μας και αρνείται να αποδεχθεί τις αδυναμίες που παρουσίασε, όπως η έλλειψη μασκών και τεστ, και η αντιπολίτευση αρνείται να αποδεχθεί τα θετικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης στις προτάσεις των ειδικών.
Στο πεδίο των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων της πανδημίας, δυστυχώς δεν είχαν τίποτα καινούργιο να πουν.
Η κυβέρνηση πουλάει αισιοδοξία και η αντιπολίτευση απαισιοδοξία.
Υπάρχει σίγουρα μεγάλος βαθμός αβεβαιότητας στις εξελίξεις, όμως δεν επιτρέπει μεγάλη προχειρότητα, όπως η ΤτΕ που βλέπει ύφεση στο 4% το 2020 και ανάπτυξη το 2021, και η κυβέρνηση είναι στο βλέπουμε και κάνουμε.
Σχέδιο δεν έχουν για να περιορίσουν την κρίση, παρότι υπάρχουν πόροι από την ΕΕ, και δυνατότητα δανεισμού με τη στήριξη της ΕΚΤ, της ΕΕ και της ΕΤΕΠ. Ακόμη περισσότερο η αξιοποίηση των πόρων δεν φαίνεται να εξυπηρετεί ένα σχέδιο ανάκαμψης της οικονομίας και της κοινωνίας, αφού δεν υπάρχουν προτεραιότητες ούτε κανόνες στη χρησιμοποίηση των πόρων.
Το αναμενόμενο αναπτυξιακό και κοινωνικό αποτέλεσμα θα είναι πενιχρό και φυσικά το 2021 δεν θα είναι η απάντηση στη μεγάλη ύφεση του 2020, όπως διακηρύσσει ο πρωθυπουργός.
Οι απευθείας αναθέσεις, που γίνονται από την κυβέρνηση και όλους τους φορείς του Δημοσίου, λόγω της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, φαίνεται θα γεννήσει μια νέα γενιά κακοδιαχείρισης των δημόσιων πόρων.
Όλα τα κόμματα διεκδικούν ένα ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ, δεν λένε ποιος θα είναι ο Μάρσαλ, δηλαδή ποιος θα δώσει τα πολλά πρόσθετα δισεκατομμύρια ευρώ και με ποιους όρους του Σχεδίου Μάρσαλ.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε όλα τα 141 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
