Το παιδαγωγικό μήνυμα είναι πάντα μήνυμα: αισιοδοξίας, δημιουργίας και αγώνα για τη ζωή!
Στους δύσκολους καιρούς μας η προσπάθεια διατήρησης της μορφωτικής λειτουργίας των εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών και μαθητριών μας με τη συνέργεια των νέων τεχνολογιών γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς μας.
Καταδείχτηκε με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι η ισχυρή και διαχρονική παιδαγωγική σχέση εκπαιδευτικών και μαθητών υπερβαίνει σε σημαντικό βαθμό τις εγγενείς δυσκολίες αλλά και τις ελλείψεις της πολιτείας, για να μην κοπεί το νήμα της μαθησιακής αφήγησης.
Βέβαια, ο φυσικός χώρος, ο ζωντανός διάλογος, το πνεύμα της σχολικής αίθουσας, η ψυχή της διδασκαλίας και το όλο πολιτιστικό πεδίο του σχολείου είναι αναντικατάστατα. Λείπει η «συνάντηση του βλέμματος» παιδαγωγών και παιδαγωγούμενων, η βαθιά προσωπική σχέση τους, που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από καμιά διαμεσολαβητική τεχνολογία.
Παράλληλα, οφείλουμε να στραφούμε σε εκείνο το μέρος των μαθητών που δεν μπορεί να συμμετέχει σ’ αυτή την προσπάθεια για αντικειμενικούς λόγους. Να μην προσθέσουμε άλλη μια ανισότητα στα παιδιά και στους νέους, που ήδη πλήττονται από ποικίλες ανισότητες. Γιατί, μια εκπαίδευση, που δεν έχει στην πρώτη γραμμή δράσης της την άμβλυνση των ανισοτήτων, έχει χάσει «εξ ορισμού» το δημοκρατικό της χαρακτήρα και το παιδαγωγικό της περιεχόμενο.
Μεγάλο μέρος των πρωτοποριακών εκπαιδευτικών ένωσε τις δυνατότητές των και προήγαγε και προάγει την όλη ψηφιακή λειτουργία πέραν των ορίων που διαμόρφωσε το Υπουργείο Παιδείας – στοιχείο που θα αποτελέσει παρακαταθήκη για περαιτέρω αξιοποίηση στην παραδοσιακή λειτουργία των σχολείων και θα «αναγκάσει» την πολιτεία να εξελίξει το ψηφιακό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που θεμελιώθηκε από την προηγούμενη δεκαετία και παρέμεινε έκτοτε παγερά στάσιμο με την ευθύνη ηγεσιών του Υπουργείου που περί άλλων τύρβαζαν.
Απελευθερώθηκαν δημιουργικές δυνάμεις μαθητών και εκπαιδευτικών, που αποτελούν τη ζύμη για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του σχολείου, για την εισαγωγή της εκπαίδευσης στις νέες εποχές.
Φυσικά, η όλη δημιουργική προσπάθεια των εκπαιδευτικών δεν μπορεί να αλλοιωθεί από τη χυδαιότητα «γραφικών γραφίδων» / παρακμιακών στοιχείων – που αυτοαναγορεύονται σε τιμητές του «ορθού» σε κάθε κοινωνική και πολιτική λειτουργία, που αντιπαρατίθενται στο ουσιαστικό διακύβευμα της παιδείας –, γιατί δεν είναι η υπαλληλική σχέση και οι διοικητικοί αρμοί αυτά που παρακινούν τους εκπαιδευτικούς.
Είναι η αγάπη προς τους μαθητές, η έμπνευση, η αγωνία, ο αγώνας που γεννάει η παιδαγωγική ευθύνη και η ελευθερία του πνεύματος – στοιχεία που συναρθρώνονται με την κοινωνική επιταγή της μόρφωσης και της αγωγής, της πρώτιστης των ευθυνών. Οι εκπαιδευτικοί, όπου γης και όπου χρόνου, συνδέονται με το «βαθύ ρεύμα της ζωής» που διαμορφώνει μεθοδικά την προσωπικότητα του ανθρώπου στα πρώτα της σχήματα.
Ως Τομέας Παιδείας έχουμε καταθέσει δημόσια τις προτάσεις μας τόσο γι’ αυτή τη μεταβατική εποχή των δυσκολιών όσο και για την «επόμενη ημέρα» για μια δημοκρατική και εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Στηρίζουμε την προσπάθεια εκπαιδευτικών και μαθητών και της πολιτείας στη σημερινή γκρίζα περίοδο της πανδημίας. Το εκπαιδευτικό μήνυμα είναι πάντα μήνυμα: αισιοδοξίας, δημιουργίας και αγώνα για τη ζωή, για μόρφωση και παιδεία!
* Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και νυν Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής
Πατήστε εδώ και δείτε τα 37 προηγούμενα άρθρα του Νίκου Τσούλια
