Αυτή είναι η εμπειρία μου. Δουλεύω 14 χρόνια σε δημόσια σχολεία και κατά συνέπεια έχω αρκετή εμπειρία τόσο της διδασκαλίας, όσο και του χειρισμού των παιδιών.
Την πρώτη μέρα που ξεκίνησα την εξ αποστάσεως διδασκαλία ένιωσα σαν την πρώτη μέρα που έπιασα δουλειά. Το στομάχι μου ήταν σφιγμένο και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νομίζω πως την άκουγαν οι μαθητές μου. Η πρώτη επαφή με την ηλεκτρονική πλατφόρμα ήταν…καταστροφή. Χωρίς πλάκα. Δεν μπορούσα να ελέγξω του μαθητές, δεν μπορούσα να κάνω διάλογο μαζί τους, δεν μπορούσα καν να χρησιμοποιήσω το διδακτικό μου υλικό. Η πλατφόρμα μου ήταν άγνωστη και μου έπαιρνε χρόνο να χρησιμοποιήσω τις λειτουργίες της. Τα τεχνικά προβλήματα πολλά. Τα παιδιά νόμιζαν πως κάνουμε πάρτι και όχι μάθημα. Όταν τελείωσα το μάθημα και έκλεισα τον υπολογιστή το κεφάλι μου πονούσε τόσο πολύ και απλά έκλαιγα. Παρόλα αυτά, όσο οι μέρες περνούσαν, τα παιδιά αντιλαμβάνονταν καλύτερα το νέο περιβάλλον και σεβόταν πια τη διαδικασία. Ο ενθουσιασμός τους ήταν κάτι που με εξέπληξε. Αρχίσαμε και τα δυο μέρη να εξοικειωνόμαστε με την πλατφόρμα και ανακαλύψαμε τις δυνατότητες της. Το νέο περιβάλλον με ώθησε να αναζητήσω νέους τρόπους διδασκαλίας. Παιχνίδια και παρουσιάσεις είναι πλέον καθημερινότητα μας.
Συμπερασματικά… η ηλεκτρονική διδασκαλία είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Και όποιος πει το αντίθετο μάλλον δεν έχει ιδέα. Όμως είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτείς έξω απ το κουτί. Να γίνεις δημιουργικός. Να ανακαλύψεις δεξιότητες που δεν είχες ιδέα πως έχεις και να αναπτύξεις νέες. Να χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία προκειμένου να διασκεδάσεις με τους μαθητές σου και ταυτόχρονα να διδάξεις. Γίνεσαι πιο οργανωτικός. Παράλληλα η καθημερινή επαφή σου με τα παιδιά σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε βοηθά να τα γνωρίσεις λίγο καλύτερα. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως έρχεσαι πιο κοντά με τους συναδέλφους σου. Μοιράζεσαι τις αγωνίες σου, τις ιδέες σου και τις γνώσεις σου. Ο ένας συμπαραστέκεται και βοηθά τον άλλο. Και όλοι μαζί ενώνουμε τις γνώσεις μας για το καλό των μαθητών μας. Έτσι πάμε ένα βήμα παραπέρα. Συμπαραστάτες μας σε αυτό το ταξίδι ο ενθουσιασμός των μαθητών που μετά από μια μόλις εβδομάδα, δε βλέπουν την ώρα για το ηλεκτρονικό μας ραντεβού. Δίπλα μας και οι γονείς. Πάντα εκεί να βοηθήσουν με τα παιδιά και να μας δείχνουν την εκτίμηση τους.
Μετά από μια εβδομάδα ηλεκτρονικής διδασκαλίας στη Νέα Υόρκη και παρά τα προβλήματα έβαλα ένα ελληνικό τσιπουράκι και αποφάσισα να αποδεχτώ το νέο περιβάλλον και τις προκλήσεις του. Πίνω στην υγεία των συναδέλφων μου που δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό και αντέξαμε. Στην υγεία των Ελλήνων συναδέλφων που ξέρω πως θα είναι εξαιρετικοί στην ηλεκτρονική διδασκαλία γιατί απλά είμαστε δημιουργικά πνεύματα. Και αυτό που έχω να τους πω είναι να μην φοβούνται την νέα πρόκληση. Θα εκπλαγούν θετικά.
Μείνετε σπίτι. Διδάξτε τα παιδιά. Αλλάξτε τον κόσμο.
* Η Κατερίνα Μπλιάτζα είναι εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αποσπασμένη σε ελληνικό σχολείο της Νέας Υόρκης
Προηγούμενα άρθρα
