Δεν είναι πρώτη φορά που ως χώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ένταξης διαφορετικών πληθυσμών στην ελληνική κοινωνία. Από τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Θράκη έως τους Αλβανούς μετανάστες η χώρα μας έχει χρησιμοποιήσει διαφορετικούς τρόπους ένταξης των πληθυσμών αυτών.
Για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Θράκης αποφασίστηκε η ένταξη τους στην ελληνική κοινωνία μέσω των μειονοτικών σχολείων (δηλαδή σχολείων στα οποία οι μαθητές διδάσκονται άλλα μαθήματα στα ελληνικά και άλλα στα τούρκικα ενώ γίνεται επιπλέον εκπαίδευση του θρησκεύματος τους).
Από την άλλη ως προς τους Αλβανούς μετανάστες αποφασίστηκε να ενταχθούν στην κοινωνία μέσω του δημοσίου σχολείο βλέποντας έτσι τα παιδιά 2ης γενιάς να μην ξέρουν την μητρική τους γλώσσα και να έχουν αφομοιωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία, εφόσον πλέον πηγαίνουν σπάνια στην πατρίδα των γονιών τους.
Και τώρα ήρθε η ώρα να σκεφτούμε για το ποιόν τύπο σχολείου θα πρέπει να χρησιμοποιήσει η χώρα μας για την εκπαίδευση των προσφύγων από την Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ. Η εύκολη ιδέα είναι να τους εντάξουμε στο δημόσιο σύστημα παιδείας και το οποίο θα ήταν πιο δύσκολο για τους ίδιους εφόσον δεν ξέρουν ελληνικά.
Το πιο δύσκολο, αν και αναγκαίο, είναι το να δημιουργηθούν τα προσφυγικά σχολεία (δηλαδή τα σχολεία στα οποία θα μοιάζουν με τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης απλά αντί για ελληνικά και τουρκικά θα μαθαίνουν ελληνικά και την μητρική τους γλώσσα (εφόσον όλοι οι πρόσφυγες δεν μιλούν την ίδια γλώσσα), σχετικά με το θρήσκευμα τους αλλά και τον πολιτισμό τους ανεξάρτητα από την ηλικία τους και το κοινωνικό τους υπόβαθρο. Φυσικά εννοείται για όσους πρόσφυγες επιθυμούν να μείνουν.
Βέβαια αργότερα μετά την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και της ένταξης τους στην ελληνική κοινωνία θα έχουν την ευκαιρία να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα παιδείας είτε να συνεχίσουν στα προσφυγικά σχολεία.
Το προσφυγικό δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο θα μείνει για λίγο και θα φύγει. Πολλοί από αυτούς ακόμη και με το τέλος του πολέμου και των σοβαρών προβλημάτων στην χώρα τους, θα θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, οπότε είναι καθήκον μας να θεσμοθετηθεί ένα σύστημα παιδείας στο οποίο και οι πρόσφυγες θα το δεχτούν αλλά και θα μπορέσουν να ενταχθούν αρμονικά στην κοινωνία μας.
Μια προοδευτική κοινωνία, μια δημοκρατική παιδεία οφείλουν να διαμορφώνουν με τέτοιο τρόπο το εκπαιδευτικό τους σύστημα, ώστε να συμπεριλαμβάνει όλα τα παιδιά και όλους τους νέους, να φροντίζουν να παρέχουν θεσμούς αντισταθμιστικής εκπαίδευσης για εκείνους που δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στη σχολική μάθηση για διάφορους λόγους: οικονομικούς, κοινωνικούς, γλωσσικούς, θρησκευτικούς κλπ.
Ο κόσμος αλλάζει. Η πατρίδα μας αλλάζει. Και πρέπει στις αλλαγές να δίνουμε προοδευτικό προσανατολισμό, να αγωνιζόμαστε συστηματικά για αυτό!
* Ο Άγγελος Τζίτζιρας είναι μαθητής του 1ου ΓΕΛ Κερατσινίου και μέλος της Γραμματείας του Τομέα Παιδείας του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
