Νότης Μαυρουδής*: Επιστήμη, Εκκλησία, κορονοϊός

Ο Κορονοϊός, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό ώστε να μην υποκύψουμε σε πανικούς και υστερίες, δεν είναι προς το παρόν πανδημία, αλλά επιδημία. Ωστόσο, τα κρούσματα έχουν προκαλέσει τεράστια αναστάτωση, ενώ τα μέτρα προφύλαξης επιβάλουν κάποια χαρακτηριστικά… ξένα ως προς την κουλτούρα και τα ηθογραφικά μας χαρακτηριστικά. Πέρα από την καθαρά επιστημονική αντιμετώπιση σε νοσοκομεία και μικροβιολογικά εργαστήρια, καλό είναι να ακολουθούμε πιστά, στην καθημερινότητά μας, τις συμβουλές και τις παραινέσεις των ειδικών και να μην κάνουμε του (ξερο)κεφαλιού μας και να παρουσιαζόμαστε ως ξερόλες…
Επαναλαμβάνω: Αλλαγή κοινωνικών συνηθειών και κουλτούρας, είναι ίσως το κλειδί του ζητήματος «μείωση διασποράς του ιού»· αλλαγή κοινωνικής συμπεριφοράς λοιπόν, η οποία δείχνει να διαταράσσεται από την παρουσία του Κορωναιού, όπως συμβαίνει και με άλλες έκτακτες καταστάσεις (πόλεμοι, σεισμοί και άλλα απρόσμενα δυσάρεστα γεγονότα).
Αλλαγή κουλτούρας λοιπόν στη χώρα μας πρέπει να είναι η απουσία χειραψίας, φιλήματος, αγκαλιάς με τα φιλικά-συγγενικά μας πρόσωπα, μείωση των επισκέψεων σε σπίτια, σε μαζώξεις στα στέκια (μπαράκια, κουτούκια, ταβέρνες, δεξιώσεις, παρουσιάσεις, μουσικές σκηνές, συναυλίες, φεστιβάλ, εκθέσεις, σεμινάρια, θεατρικές παραστάσεις, μουσειακοί χώροι κλπ). Τι είναι η κοινωνική κουλτούρα μιας χώρας, εκτός από το να ακολουθεί και να αναδεικνύει τους ριζωμένους-κωδικοποιημένους εκφραστικούς τρόπους τού λαού της, ακόμη και στις επικοινωνίες κοινωνικού περιεχομένου;
Βεβαίως, όλες οι χώρες ακολουθούν την προτροπή να μειώνουμε τις συχνές επαφές με άλλους ανθρώπους, να λαμβάνουμε μέτρα προφύλαξης, όπως να πλένουμε συχνά τα χέρια ή με την πρώτη ένδειξη να επικοινωνούμε με τις αρμόδιες επιστημονικές αρχές, για να εμποδιστεί η μετάδοση της νόσου. Μια τερατώδης και άγνωστη, προς το παρόν, απειλή αιωρείται στην ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα· απειλή, η οποία απλώνεται ραγδαία σε όλη την υφήλιο και σκεπάζει μία-μία τις χώρες με ένα πέπλο αγωνίας και ανασφάλειας.
Σ’ αυτό το ανησυχητικό πλαίσιο, όπως φαίνεται, η Θεία κοινωνία, η μετάληψη, εξαιρείται των κανόνων υγιεινής, διότι, όπως διατείνεται η Ιερά Σύνοδος (απόσπασμα)
«Για τα μέλη της Εκκλησίας, η προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών, γιατί οι πιστοί όλων των εποχών, γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, συνιστά αφ᾿ ενός μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό, και αφ᾿ ετέρου τρανή φανέρωση αγάπης, η οποία κατανικά κάθε ανθρώπινο και ίσως δικαιολογημένο φόβο».
Να πάλι που η Επιστήμη και η Εκκλησία βρίσκονται στην αντίθετη όχθη της λογικής, αφού η πρώτη γνωρίζει και αποδεικνύει πως ο νέος ιός είναι άκρως μεταδοτικός, ενώ η δεύτερη λέει ναι μεν, αλλά και εξαιρεί αυθαίρετα την μετάληψη, υποστηρίζοντας πως είναι απλώς «κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό και τρανή φανέρωση αγάπης»…
Ομολογώ πως κάτι τέτοιες ανεξέλεγκτες και μεσαιωνικές απόψεις, περί του Αγίου ροφήματος με ξεπερνούν, πέρα από το χαμόγελο που μου προκαλούν. Αναρωτιέμαι αν έχει γίνει ποτέ αληθινός και πραγματικός ιατρικός έλεγχος, ώστε να ανακαλυφθεί αν κάποιος ιός, σε τόσα αμέτρητα νοσήματα, έχει ως αιτία μετάδοσης, αν όχι το ίδιο το Άγιο ρόφημα, τουλάχιστον το κουταλάκι (άγιο κι αυτό(?) κατά την εκκλησία) που μπαίνει κάθε φορά από στόμα σε στόμα… Ποιος ξέρει; Πώς μπορεί να ανιχνευτεί μια τέτοια εκδοχή, ότι με… Θεία παρέμβαση δηλαδή αποστειρώνεται από ιούς και γενικά από αρρώστιες η Θεία μετάληψη, όταν προέρχεται από τη σιγουριά των Πατέρων της Ιεράς Συνόδου;
Ποτέ, απαντάω εγώ.
Όμως, κι αυτή η δογματική θέση της Εκκλησίας, παράδοση της Ορθοδοξίας είναι για τη χώρα μας. Και επειδή κάποιες από τις παραδόσεις τις σεβόμαστε, όταν έχουν λόγο ύπαρξης στη σύγχρονη εποχή, αυτή τη φορά θεωρούμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία με την επιμονή της, για τη μη διασπορά του ιού μέσω της  μετάληψης, σήμερα, με τη μεγάλη απειλή της παγκόσμιας εξάπλωσης και τα χιλιάδες ήδη θύματα του κορονοϊού, διαπράττει ένα μεγάλο και τραγικό θα έλεγα λάθος, το οποίο εκπορεύεται από την δογματική της τοποθέτηση σε τόσα αντιεπιστημονικά ζητήματα.
Ολοκληρώνοντας, θα πω πως το θέμα τού ιού δεν θα ήθελα να μας οδηγήσει υποχρεωτικά σε απρόσμενες καταστάσεις και σε πισωγυρίσματα, τα οποία δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε! Κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα. Είναι ένας άγνωστος ιός, προς το παρόν και κάθε τι άγνωστο, όταν έρχεται στον κόσμο μας, αλλάζει τον τρόπο ζωής και τις συμπεριφορές μας. Όμως: μας υποχρεώνει να ακούμε εντολές και παραινέσεις εμπειρογνωμόνων, λοιμωξιολόγων και ειδικών επιστημόνων μόνο, ώστε να εντασσόμαστε ΟΛΟΙ σε αυτές τις συστάσεις.
Σε αυτή την περίσταση, η Εκκλησία, παίρνει επικίνδυνες και αψυχολόγητες πρωτοβουλίες για να… αποδείξει άραγε τι; ότι τα δόγματά της δεν είναι διαπραγματεύσιμα;
Εύγε της…

* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης

Δείτε τα προηγούμενα 166 άρθρα του Νότη Μαυρουδή