Καμιά κυβέρνηση, μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσε να δώσει λύσεις με διάρκεια στις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η διαρκής κρίση του, η αναξιοπιστία, η αδιαφάνεια, η χαμηλή ποιότητά του και η βία, είναι τα βασικά του χαρακτηριστικά.
Μοιάζει γενικότερα με την λειτουργία του κράτους και της οικονομίας, όμως είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα των ΜΜΕ.
Περίπου, κοινή είναι η αφετηρία τους, αφού με ένα πρόχειρο νόμο το 1976 έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο, όπως και η ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοφωνία ξεκίνησε με προσωρινές άδειες στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και κατέληξε στον πρόσφατο νόμο, που χειροτέρεψε την πραγματικότητα.
Το 1999 φάνηκε να μπαίνει τάξη, αφού με νόμο που ψηφίσαμε στην Βουλή, ενσωματώσαμε τον κανονισμό της ΟΥΦΑ στο εθνικό δίκαιο και αποφύγαμε το Grexit από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της Εθνικής ομάδας και των ΠΑΕ.
Δυστυχώς, λίγα άλλαξαν, αφού στην εφαρμογή του κανονισμού, όλα παραβιάζονταν, από τους μεγάλους και μικρούς ιδιοκτήτες των ΠΑΕ.
Οι εκλογές των θεσμικών οργάνων, που όριζαν τους διαιτητές και τα δικαιοδοτικά όργανα, ήταν αποτέλεσμα χειραγώγησης με διάφορους τρόπους, απλώς άλλαζαν οι κυρίαρχοι.
Η πρόσφατη απόφαση της Επιτροπής Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου, που ορίζεται από τον αρμόδιο Υφυπουργό Αθλητισμού, έβγαλε μια απόφαση-γνωμοδότηση, εφαρμόζοντας κατά δήλωσή της τον Κανονισμό της ΟΥΕΦΑ, προς το πρωτοβάθμιο δικαιοδοτικό όργανο και προτείνει τον υποβιβασμό των επαγγελματικών ομάδων ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης.
Η κυβέρνηση, μπροστά στον κοινωνικό διχασμό, κατά δήλωσή της, νομοθέτηση με μια τροπολογία την αλλαγή του κανονισμού της ΟΥΕΦΑ, για να μετριασθούν οι ποινές, πιστεύοντας ότι θα αποφύγει το πολιτικό κόστος και θα αποτρέψει τον “κοινωνικό διχασμό”, τώρα που βγαίνουμε από την οικονομική κρίση, πάλι σύμφωνα με δική της δήλωση.
Όμως, όταν κατάλαβε ότι, ούτε λύση έδωσε, ούτε το πολιτικό κόστος θα αποφύγει και το χειρότερο, έμπλεξε άσχημα, πήγε στην Ελβετία, στην έδρα των διεθνών ομοσπονδιών του ποδοσφαίρου και ζήτησε από τους επικεφαλής τους να μας βάλουν ένα νέο μνημόνιο, πιο αυστηρό, για να λυθούν τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται να δώσει λύση, ούτε να ξεμπλέξει η ίδια, αφού το πρώτο πού θα της ζητήσουν οι επικεφαλής της ΟΥΕΦΑ και της FIFA είναι η κατάργηση της τροπολογίας, που κατήργησε στο θέμα της πολυϊδιοκτησίας, τον δικό τους κανονισμό.
Φυσικά, οι αποφάσεις των δικαιοδοτικών οργάνων θα παρθούν, σύμφωνα με την ψηφισθείσα τροπολογία και μετά θα αλλάξει πάλι με το νέο μνημόνιο.
Μιλάω για νέο μνημόνιο, γιατί πριν τρεισήμισι χρόνια δεχθήκαμε μνημόνιο, για να αποφύγουμε το Grexit, πάλι.
Έτσι η κυβέρνηση θα πει, όπως συνηθίζεται στην χώρα ότι, την κωλοτούμπα μας την επέβαλαν οι ξένοι.
Για να περιοριστούν τα φαινόμενα της αδιαφάνειας στο ποδόσφαιρο, όπως και γενικότερα στην χώρα μας, πρέπει να ελέγξουν οι κυβερνήσεις τους μεγαλόσχημους του ποδοσφαίρου, που έχουν εμπλακεί και στα ΜΜΕ, για ευνόητους λόγους, και φυσικά οι οπαδοί των ομάδων να μην επιτρέπουν σε κανέναν, να εκμεταλλεύεται την αγάπη τους για την ομάδα, και για κανέναν λόγο.
Μπορούν να συμβούν όλα αυτά, φοβάμαι πως όχι, ούτε και αν η κυβέρνηση, αναγκαστεί να επιλέξει η ίδια το ποδοσφαιρικό Grexit.
ΥΓ: Με ή χωρίς τροπολογία, αν τα δικαιοδοτικά όργανα του ποδοσφαίρου αποδεχθούν την πρόταση της ΕΕΠ, τότε οι δυο ΠΑΕ πρέπει να παραδεχθούν την ενοχή τους, διαφορετικά θα υποβιβαστούν κατηγορία και θα αποκλειστούν από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Καταλαβαίνετε το χάος που υπάρχει μπροστά…
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
