Μανόλης Κρητικός *: Η τροχοδρόμηση της Προοδευτικής παράταξης

Στην επιστήμη του Management και στην Επιχειρησιακή Έρευνα στα πολύ δύσκολα προβλήματα, αυτά που χαρακτηρίζονται ως προβλήματα μεγάλης πολυπλοκότητας, είναι σημαντικό να βρίσκονται λύσεις που είναι κοντά στις βέλτιστες. Ιδιαίτερη σημασία έχει ο χρόνος που χρειάζεται να βρεθούν λύσεις. Για την επίλυση αυτών των πολύπλοκων προβλημάτων χρησιμοποιείται η γενικότερη κατηγορία των ευρετικών αλγορίθμων.
Στη διαδικασία επίλυσης ενός δύσκολου προβλήματος το πρώτο βήμα είναι η κατανόηση του προβλήματος και να οριστεί αυτό με ακρίβεια. Η συνέχεια είναι να διαπιστωθεί η πολυπλοκότητά του και ακολουθεί η επίλυσή του ανάλογα με την εμπειρία και τη γνώση του ερευνητή. Τα προβλήματα μπορούν να αφορούν αποκλειστικά θέματα εξέλιξης επιστημονικών περιοχών, αλλά υπάρχουν και προς επίλυση πραγματικά προβλήματα που αφορούν άμεσα τους πολλούς και την καθημερινότητα.
Το πρόβλημα της συγκρότησης μιας ενιαίας μεγάλης Προοδευτικής παράταξης είναι ένα «δύσκολο», όπως αποδεικνύεται, πρόβλημα που αφορά σήμερα τους πολλούς και την καθημερινότητα κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο λόγο τις θεωρίες της Σοσιαλδημοκρατίας, του Σοσιαλισμού, και της Αριστεράς γενικότερα. Το πρόβλημα συγκρότησης μιας ενιαίας Προοδευτικής παράταξης έχει μια επιπρόσθετη δυσκολία στον ορισμό του, στο να προσδιορίσουμε δηλαδή τι ακριβώς εννοούμε προοδευτικό και τι όχι. Όπως επίσης ποιους θα θεωρούμε προοδευτικούς και ποιους όχι. Εδώ χρειαζόμαστε έναν «ευρετικό» προσδιορισμό της προοδευτικότητας και να αποφύγουμε τον «ακριβή» ορισμό της.
Στην παρούσα προσέγγιση θα θεωρήσουμε προοδευτικό ό,τι είχε οριοθετηθεί ως προοδευτικό στα χρόνια της μεταπολίτευσης σε αρχές, αξίες, ιδανικά και με συγκεκριμένες ιστορικές αναφορές στον δικτατορικό και στον προ δικτατορικό αγώνα. Είναι προφανές ότι με αυτή την προσέγγιση ο χώρος οριοθετείται κύρια στο συντριπτικό ποσοστό του με αυτό που χαρακτηρίζεται ιστορικά χώρος ΠαΣοΚ.
Προχωρώντας στην επίλυση του σχετικά ασαφούς προβλήματος να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο κόμμα της Προοδευτικής παράταξης θεωρούμε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα που θα τη συγκροτήσουν είναι το ΠαΣοΚ-Κίνημα Αλλαγής και το ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, χωρίς να αποκλείουμε τη συμμετοχή στην προσπάθεια και άλλων προοδευτικών κομμάτων που ακόμα και χωρίς ιδιαίτερη ιστορική αναφορά διαθέτουν αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό.
Βασική προϋπόθεση για τη διαδικασία επίλυσης του «δύσκολου» προβλήματος της συγκρότησης της ενιαίας Προοδευτικής παράταξης είναι η ευαισθησία των συμβαλλομένων στη συνέχεια της ιστορικής διαδρομής της, στις αρχές της, στον απόλυτο σεβασμό της ιστορίας και της συνεισφοράς της στη χώρα, παρά τα όποια λάθη, στους ανθρώπους που την υποστήριζαν και την υποστηρίζουν.
Η λύση στο πρόβλημα, αφού δεχθούμε ότι ισχύει η παραπάνω προϋπόθεση, είναι μια απλή «ευρετική» που θα περιέχει τα παρακάτω βασικά βήματα:
α) Δημιουργία ενός ενιαίου φορέα στην Προοδευτική παράταξη ο οποίος θα προχωρήσει σε ανοικτό συνέδριο, σε άμεση εκλογή νέου προέδρου από τη βάση, σε επιλογή νέου ονόματος της Προοδευτικής παράταξης και νέων συμβόλων. Η συμβολή των δύο ηγεσιών και η συνεννόησή τους σε αυτό το βήμα θα είναι καθοριστικές.
β) Εκλογή νέων οργάνων του νέου ενιαίου φορέα σε όλους τους δήμους, στους εργασιακούς χώρους και στη νεολαία.
Στην αρχική φάση και σε μεταβατικό στάδιο ορίζεται ως πρόεδρος μια κοινά αποδεκτή προσωπικότητα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Για την επιτυχία του νέου ενιαίου φορέα θα πρέπει να αποτύχει η «στρατηγική» ΣΥΡΙΖΑ να αφομοιώσει το ΠαΣοΚ, το οποίο διαχρονικά αντιπροσωπεύει την Ιστορία και την προσφορά της Προοδευτικής παράταξης στον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ο Προοδευτικός χώρος δεν προήλθε από παρθενογένεση που φαίνεται να πιστεύουν κάποια ανιστόρητα στελέχη του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι ο συγκυριακός «δανεισμός» ηγεσίας μηδένισε την ιστορική διαδρομή της Προοδευτικής παράταξης. Επίσης, το Κίνημα Αλλαγής δεν μπορεί να θεωρεί όποιον συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ προδότη της Προοδευτικής παράταξης χωρίς να αναγνωρίζουν στον ίδιο βαθμό προδοσία τη συμμετοχή στη Συντηρητική παράταξη.
Η Προοδευτική παράταξη δεν έχει την πολυτέλεια να δανείζει στελέχη και υποστηρικτές της. Η ηγεσία της πρέπει να εμπνέει και να είναι ικανή να επιτύχει την ενδυνάμωσή της. Η Προοδευτική παράταξη χρειάζεται να χρησιμοποιήσει την πρακτική της «μόχλευσης» για την αναγέννησή της, αξιοποιώντας σημαντικούς ανθρώπινους πόρους και δημιουργώντας τη μέγιστη ιδεολογική υπεραξία. Οι σημερινές ηγεσίες δεν είναι ικανές να απεγκλωβίσουν σημαντικά στελέχη της και πολίτες που την υποστήριζαν και που στο όνομα της επιστροφής στην κανονικότητα υποστηρίζουν τη Συντηρητική παράταξη, ούτε να κερδίσουν νέα στελέχη και πολίτες με διάθεση προσφοράς. Επίσης, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι ικανές να μπορούν να επαναδραστηριοποιήσουν στελέχη και πολίτες που απέχουν από την πολιτική γιατί θέλουν μια παράταξη μεγάλη, ενιαία, εξωστρεφή και αντάξια της Ιστορίας της, δηλαδή ικανή να αντιμετωπίζει τα σημερινά προβλήματα δίνοντας σύγχρονες και επιστημονικά αποδεκτές λύσεις.
Ένα σύγχρονο, υγιές πολιτικό σύστημα απαιτεί να υπάρχουν δύο κύρια κόμματα εξουσίας με δημοκρατικές λειτουργίες, το Συντηρητικό και το Προοδευτικό, που για το εθνικό και οικονομικό συμφέρον της χώρας να μπορούν να συγκλίνουν σε πολιτικές και να οδηγούν με ασφάλεια την πορεία της χώρας σε ένα ανασφαλές περιβάλλον, όπως είναι αυτό που βρίσκεται η Ελλάδα. Σε αυτή την απαίτηση πρέπει να συμβάλουν όλοι οι πολίτες.

* Ο κ. Μανόλης Κρητικός είναι αναπληρωτής καθηγητής ΟΠΑ

Δείτε τα 2 προηγούμενα άρθρα του Μανόλη Κρητικού