Ότι διανύουμε, μεταξύ πολλών άλλων και μέρες «κλειδαρότρυπας», δεν νομίζω να το αρνείται κανείς. Λίγο να παρακολουθήσεις το «στήσιμο» και το περιεχόμενο των περισσότερων τηλεοπτικών εκπομπών, θα αντιληφθείς ότι η «κλειδαρότρυπα» κ υ ρ ι α ρ χ ε ί. Από ραντεβού με τη… δόξα, μέσω διαγωνισμών για καλλίγραμμα κορίτσια, εκπομπών με συμβουλές. μόδας, μέχρι ματιές στην προσωπική ζωή «επωνύμων» και μη, από το τι φοράνε, ποιες σχέσεις έχουν, μέχρι και κυρίως πόσα χρήματα κερδίζουν! Η περιέργεια και η νοσηρότητα στα. καλύτερά τους.
Χωρίς να θέλω να γενικεύω, φαίνεται πως, αν όχι όλοι, πολλοί επιθυμούν, κατά βάθος, να «εισχωρήσουν» σε τσέπες εφοπλιστών, κάποιων δημοσιογράφων, πολιτικών, διακεκριμένων καλλιτεχνών, τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών, μπασκετμπολιστών, προσφάτως και τενιστών.
Το ερώτημα, πόσα παίρνουν, πόσα τους κρατάει η Εφορία, το ΦΠΑ, άλλοι φόροι, πόσα τους μένουν καθαρά, μετά από την προμήθεια των μάνατζερ(ς) κυριαρχεί σε πολλές συζητήσεις τής αγοράς.
Μικροί-μεγάλοι, γέροντες, στα. σχολεία, στα γυμναστήρια, στα καφενεία, στα κουρεία, παντού όπου μαζεύεται κόσμος και αρχίζουν συζητήσεις και-κυρίως- κουτσομπολιά, εκεί, στο οικονομικό όνειρο, περιστρέφουν το ενδιαφέρον τους. Πληροφορούμαστε τα στοιχεία επαρκώς: από ΜΜΕ, ραδιοτηλεοράσεις, διαδικτυακές καλλιτεχνικές και αθλητικές σελίδες, που βρίθουν από κουτσομπολιά για ηθοποιούς, τραγουδιστές, παίχτες, Σωματεία, ΠΑΕ, ΚΑΕ, και κάθε φορέα φυσικά από πού, πώς, γιατί τα. παίρνουν τόσο χοντρά. Ιδιαίτερα όταν ανακοινώνονται τα έ σ χ ε ς κυρίως των πολιτικών (με τα π ό θ ε ν πάντα θολά και άγνωστα), οι τόοοοοοσοι ενδιαφερόμενοι οργιάζουν με σχόλια κακόβουλα και μη…
Νομίζω πως, το ενδιαφέρον για τις ζωές των. άλλων, είναι μια αρρώστια σχεδόν αθεράπευτη. Αρχίζει από την παιδική ηλικία, αφού τα περισσότερα σχολιαρόπαιδα συνηθίζουν να αντιγράφουν τις συνήθειες και τις συμπεριφορές των μεγαλύτερων, μέχρι να φθάσουν στο. καυτό θέμα των αμοιβών των δημοφιλών προσώπων. Πόσα παίρνει ο Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Νεϊμάρ, ο Μπραντ Πητ, τώρα ο. Τσιτσιπάς σε σχέση με τον Φέντερερ ή τον Ναδάλ και πάει λέγοντας.
Καταλήγουν μάλιστα να θεωρούν πως ο τάδε είναι «καλύτερος», επειδή βγάζει περισσότερα από τον δείνα. Έτσι στοιχειοθετούν πολλοί τις αξίες και τα ταλέντα· με βάση το αμοιβολόγιο και αυτό θα τους επηρεάζει εφόρου ζωής· θα κρίνουν και θα σκέφτονται χρηματοοικονομικά όλα τα ζητήματα της ζωής.
Θυμάμαι τα παλαιότερα χρόνια, πιτσιρικάδες εμείς, στις γειτονιές της Καλλιθέας, (στην οδό Ματζαγριωτάκη κοντά στην Θησέως), όταν παίζαμε μπάλα στις πολλές αλάνες που υπήρχαν. Εκεί σύχναζε και ένας ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, της δεκαετίας του ’50-’60, ο περίφημος Κώστας Νεστορίδης! Ο μεγάλος γκολτζής που μεταγράφηκε από τον Πανιώνιο, εργαζόταν και ως μεταφορέας (κουβαλητής επίπλων), διαθέτοντας ένα παλαιό τρίκυκλο. Η ΑΕΚ, όταν μια χρονιά είχε κατακτήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας με γκολ του Νεστορίδη, του έκανε ολόκληρη τελετή και ένα «γενναίο» δώρο: ένα καινούργιο τρίκυκλο!!!
Το θυμήθηκα αυτό το συμβάν γιατί στις μέρες μας προκαλεί, τουλάχιστον, μειδίαμα. Οι αμοιβές, τα δώρα ή τα «δωράκια», είναι στην ημερήσια διάταξη, απασχολώντας τα μίντια αναλόγως των περιπτώσεων και τα κεφάλαια που διακινούνται στις υπόγειες και βρόμικες διαδρομές του χρήματος και της επακόλουθης αίγλης που συνοδεύουν τον όποιον παχυλά αμειβόμενο, δημιουργούν ένα αρρωστημένο πλέγμα σχέσεων, που συνήθως καταλήγουν σε αποκαλύψεις για διαπλοκές, κομπίνες και άλλες, παντός είδους, παραβάσεις. Η αλήθεια είναι πως σήμερα τα λεφτά είναι π ο λ λ ά!
Το θέμα μας είναι το άκρατο ενδιαφέρον του κόσμου ως προς τα υψηλά κασέ· ίσως επειδή, γνωρίζει στο βάθος, πως μια απλή ζωή μισθοδοσίας, θα του παρέχει χαμηλότατες αποδοχές, παραμένοντας στα φτωχά κλιμάκια του κοινωνικού συνόλου. Αυτό, από μόνο του, παράγει μια καθαρά κουτσομπολίστικη έξη. Πόσες φορές τα καλοκαίρια γίνεται το γνωστό αλισβερίσι επίδειξης πλούτου όταν παρκάρουν, στα κατσικοχώρια τα πολυτελή αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, εκείνοι που κάποτε διέθεταν μόνο το γαϊδουράκι του πατέρα. Τι σούσουρο, τι κουτσομπολιό, αλλά και τι δόξα (!!!), εκδίκηση, εντύπωση ανώτερης τάξης από τους νεόπλουτους.
Τελικά, όλο αυτό, παράγεται από το ίδιο το Σύστημα, το οποίο κινητοποιεί την ατομική φαντασίωση, γύρω από το χρήμα και αντίστοιχα φετίχ (περιουσίες, καταθέσεις, αποταμιεύσεις, μετοχές, offshore, επενδύσεις, χρηματιστηριακές επιχειρήσεις, απεριόριστο πλουτισμό κλπ), και γενικώς απολαβές δίχως τελειωμό…
Όλα κάτω από το πεινασμένο βλέμμα του φτωχού, του μικρομεσαίου, νοικοκυραίου, απλού πολίτη, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, και του οποίου ξεδιπλώνονται οι φαντασιώσεις μέσω των διάσημων της ανώτερης τάξης. Όμως, το πιο επικίνδυνο στην περίπτωση είναι ο εμποτισμός της ψυχής των νέων παιδιών, με τέτοιου κλίματος χρηματιστική σκέψη. Η εμπορευματοποίηση των πάντων τούς οδηγεί στο ενδιαφέρον για τα οικονομικά των πλουσίων παιχτών των αθλημάτων, και των επιφανών πρωταγωνιστών της τέχνης· σε ηλικίες, που όλα αυτά βλάπτουν σοβαρά την υγεία (κυρίως των παιδιών).
Το θέμα το παρακολουθώ εδώ και χρόνια, έχοντας επισημάνει τον πυρήνα του, που είναι ασφαλώς η κουτσομπολίστικη διάθεση, αλλά και το κρυφό όνειρο, του ευρύτερου κοινού, για γρήγορο πλουτισμό. Έχει εισχωρήσει βαθιά στο κοινωνικό υποσυνείδητο, δημιουργώντας κάτι σαν δεδομένη. κουλτούρα. Ζούμε στην εποχή των οικονομικών επιδόσεων των διάσημων, οι οποίοι πάντα συνοδεύονται και στηρίζονται από τον «συμμαχικό τύπο» αντίστοιχων περιοδικών ελαφρότατης συνείδησης, από. κατακλυσμό πρωινού κουτόχορτου από τα περισσότερα τηλεοπτικά μέσα, από την ελαφρά πλευρά του διαδικτύου, που καλύπτει συντριπτικά το μεγαλύτερο κομμάτι της μάζας. Θέμα, οι. λεπτομέρειες και τα. μυστικά των αμοιβών, των περιουσιών, των καταθέσεων και αποταμιεύσεων.
Εάν κανείς αναζητήσει εξηγήσεις, ευθύνες και τα αίτια ενός τέτοιου παρακμιακού πολιτισμικού συμπτώματος (το οποίο έχει ήδη ριζώσει) θα στραφεί προς την έλλειψη Παιδείας, οικογενειακού μορφωτικού κενού, κλπ. Πιστεύω πως, μια τέτοια γενικόλογη κι αμφιβόλου αποτελέσματος οπτική ματιά, είναι πνευματική ψευδαίσθηση, η οποία δεν θα «λύσει», και καλά, αυτό το κοινωνικό θέμα και δεν θα συνετίσει τον κοσμάκη.
Το ίδιο το Σύστημα φροντίζει την. πνευματική ενασχόλησή σου με τον πλουτισμό και την βιτρίνα του (πολυτελείς βίλλες, πισίνες, κότερα, ακριβά αυτοκίνητα, γιωτ, ιδιωτικά αεροπλάνα, χλιδή, αστραφτερές εμφανίσεις, δεξιώσεις και τελειωμό δεν έχει.). Ένα επίπεδο απόλαυσης της ζωής που κινείται, για τον μικρομεσαίο, σε φαντασιακά επίπεδα, απρόσιτα, ονειρικά, παραμυθένια, ουτοπικά…
Ας προσγειωθούμε όμως· η ζωή προσφέρει πάμπολλες προκλήσεις. Η εστίαση της ματιάς και του ενδιαφέροντος στο κουτσομπολιό τού προνομιούχου, δεν κλείνει την πληγή· αντιθέτως, την επιδεινώνει και την θρέφει με περισσότερο δηλητήριο.
Η φαντασιακή εξοικείωση με τον πλούτο έχει ως αντίδοτο την εξοικείωση με τη φτώχια και την ένδεια, που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι της μάζας. Οι κατέχοντες και οι μη κατέχοντες είναι η παγκόσμια πραγματικότητα της άνισης κατανομής του πλούτου και αυτό είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων.
Καταθλιπτικό το… συμπέρασμα, αλλά καλούμαστε όλοι να προσαρμοστούμε στην δική μας πραγματικότητα.
* Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
