Ενώ η Τουρκία, εδώ και χρόνια, δείχνει την επιθετική αναθεωρητική της πολιτική στην Συρία, την Κύπρο, το Αιγαίο και ετοίμαζε την συμφωνία με την Λιβύη, η χώρα μας ακολούθησε την κλασσική στρατηγική τις τελευταίες δεκαετίες, που αποδυναμώθηκε λόγω της κρίσης.
Η συμμετοχή μας στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, οι περιφερειακές συμμαχίες και οι προσεκτικές πρωτοβουλίες για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων είναι σωστές επιλογές, όμως στα νέα διεθνή, Ευρωπαϊκά και περιφερειακά δεδομένα, δεν επαρκεί.
Ο αιφνιδιασμός από την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, αποκαλύπτει το κενό μιας αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής.
Η συμφωνία μπορούσε να αποτραπεί, όμως οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν είχαν στην ατζέντα τους το θέμα.
Για να καταλάβουμε το κενό η χώρα μας δεν έχει στείλει πρέσβη στην Λιβύη μετά τις συγκρούσεις και την κατάρρευση του Κανταφικού καθεστώτος.
Ακόμη χειρότερα η χώρα μας πρόσφατα αναγνώρισε την προσωρινή κυβέρνηση του Σάρατζ, χωρίς να ζητήσει την παραμικρή δέσμευση.
Τώρα τρέχει να προλάβει και καλά κάνει, σχεδιάζοντας μάλιστα να καλέσει στην Αθήνα την δεύτερη κυβέρνηση της Λιβύης του στρατηγού Χαφτάρ που έχει έδρα την Βεγγάζη και η οποία ήδη καταδίκασε την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης.
Για την Νέα Εθνική Στρατηγική έχω γράψει πολλές φορές εδώ και χρόνια.
* Ο Γιάννης Μαγκριώτης είναι πρώην υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κίνησης «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»
Πατήστε και δείτε όλα τα 105 προηγούμενα άρθρα του Γιάννη Μαγκριώτη
