Η δασκάλα που τραυματίστηκε στην Ιεράπετρα καταγγέλλει ανυπαρξία και αφωνία του τοπικού Συλλόγου και των αιρετών του ΠΥΣΠΕ Λασιθίου

Με επιστολή της η δασκάλα Κλαίρη Ψυλλινάκη από την Ιεράπετρα, καταγγέλλει την ανυπαρξία και αφωνία του τοπικού Συλλόγου και των αιρετών του ΠΥΣΠΕ Λασιθίου για ένα πολύ σοβαρό θέμα που προκλήθηκε στο σχολείο της και προκάλεσε τον σοβαρό τραυματισμό της σε ώρα μαθήματος.
Υπενθυμίζουμε ότι το θλιβερό περιστατικό συνέβη σε Δημοτικό σχολείο της Ιεράπετρας 
Συγκεκριμένα μαθητής που χρήζει παράλληλης στήριξης, σε μια κατάσταση κρίσης, έπιασε και έσυρε τη δασκάλα από τα μαλλιά και στην συνέχεια πέφτοντας, χτύπησε στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Αναλυτικά η επιστολή της Κλαίρης Ψυλλινάκη

«ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ  12/11/2019                   
Ψυλλινάκη       Κλαίρη                
Εκπαιδευτικός  Π.Ε.
Μέλος του Συλλόγου   Π.Ε.   
Ιεράπετρας   «Μαρία   Λιουδάκη»
ΠΡΟΣ
1. ΔΣ Συλλόγου Π.Ε Ιεράπετρας, «Μαρία Λιουδάκη»
2. ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ  ΣΥΛΛΟΓΩΝ  ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε:
«ΜΑΡΙΑ ΛΙΟΥΔΑΚΗ»
«Ο  ΜΥΣΩΝ»     
«ΣΥΛΛΟΓΟΣ – Μεραμβέλλου-Οροπεδίου»
ΚΟΙΝ:  
Προς  Δ.Σ. ΔΟΕ

ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ,  ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ  ΑΜΝΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Π.Ε ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ «ΜΑΡΙΑ ΛΙΟΥΔΑΚΗ» ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΙΡΕΤΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ !

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Σε μια εποχή που παλεύουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί να διασώσουμε  αξίες  και αυτές να μεταδώσουμε στους μαθητές μας, σε μια εποχή που ο κόσμος της εργασίας και  των δικαιωμάτων δέχεται βάρβαρη επίθεση , σε μια εποχή όπου το λειτούργημα των εκπαιδευτικών και η εκπαίδευση που προσφέρουμε στα παιδιά  βασίζονται  στο φιλότιμο και στο μεράκι του κάθε συναδέλφου και όχι στις συνθήκες εργασίας μας, θα περίμενε κανείς ότι η συναδελφικότητα θα μπορούσε έστω να διασωθεί.
Το ΔΣ του συλλόγου μας,  ο πρόεδρος και οι δύο αιρετοί του νομού μας, εξαφανίστηκαν , μπροστά σε ένα τραγικό, πρωτοφανές και δυστυχώς πολύ σοβαρό περιστατικό– ατύχημα, που έγινε στο σχολείο που υπηρετώ, κατά την διάρκεια της εργασίας μου, εν ώρα μαθήματος ( ώρα 8.45, στις 9.15 ήμουν ήδη στο ασθενοφόρο), στις 16 Οκτωβρίου, ημέρα Τετάρτη. Ατύχημα που συνέβη  από συμβάν κατά την εκτέλεση των διδακτικών και εργασιακών μου καθηκόντων,              (μαθητής σε κατάσταση θυμού και έκρηξης , λόγω των ιδιαίτερων αναγκών του, τις οποίες το κράτος και του Υπουργείο άφησε ακάλυπτες), είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά μου σε λιπόθυμη κατάσταση με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο της πόλης μας, με τη διάγνωση και τις ιατρικές γνωματεύσεις να γράφουν για σοβαρή εγκεφαλική διάσειση, κρανιοεγκεφαλική κάκωση και περιτραυματική αμνησία. Αποτέλεσμα αυτών να μην έχω επιστρέψει ακόμα στην υπηρεσία μου, 28 μέρες μετά, λόγω αστάθειας όταν περπατάω και ζάλης , με τακτικές επισκέψεις στον θεράποντα γιατρό και συνεχόμενες εξετάσεις ( αξονικές, εγκεφαλογράφημα κτλ ).
Το ΔΣ του συλλόγου μας,  αμήχανο και ανήμπορο,  δεν ψέλλισε ούτε λόγο για 19 μέρες. 19 μέρες χρειάστηκαν για να «μάθουν», να «ενημερωθούν», να «σκεφτούν» για το περιστατικό και να βγάλουν μια ανούσια ανακοίνωση; Μια ανακοίνωση που βγήκε (με ημερομηνία 2 Νοεμβρίου 2019), αφού προηγήθηκε ανακοίνωση από τον αιρετό του ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης κ. Νεκτάριο Πετράκη   και  αφού το θέμα είχε φτάσει και στη ΔΟΕ, από τις διαστάσεις που πήρε. Ο πρόεδρος του συλλόγου μας,  ενημερώθηκε την επόμενη μέρα του γεγονότος, την ημέρα της Γενικής Συνέλευσης (17-10-2019) , από την δ /ντρια του σχολείου, αλλά ήταν και ένα θέμα που  συζητήθηκε εκείνη την ημέρα έξω από την αίθουσα της Γενικής συνέλευσης. Κανείς από τα μέλη του ΔΣ δεν είδε, δεν άκουσε τίποτα , ώστε να κινηθούν άμεσα και σωστά οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας; Οι αιρετοί δε,  εξαφανισμένοι.
Και εδώ να υπενθυμίσω ότι το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019 υπήρξε ολομέλεια Προέδρων των συλλόγων όλης της χώρας,  στην Αθήνα . Καμιά κουβέντα για το περιστατικό, καμιά ενημέρωση του ΔΣ της ΔΟΕ.
Απέδειξαν ότι είναι επιλεκτικά ευαίσθητοι και κάνουν διαχωρισμό των συναδέλφων. Και στην προκειμένη περίπτωση ο εκπαιδευτικός δεν χρειαζόταν προσωπική  στήριξη συμπαράστασης,  επειδή  έκανε  κάποιο λάθος ή κάποιο παράπτωμα στην υπηρεσία του. Ήταν ένα πρωτοφανές περιστατικό, που με αφορμή αυτό , ο Σύλλογός μας έπρεπε να πιέσει και να δράσει δυναμικά,  για το αναφαίρετο δικαίωμα μάθησης που πρέπει να έχουν όλα τα παιδιά, για τις ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση που πρέπει να έχουν όλοι οι μαθητές και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, ώστε να μην κινδυνεύει η σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα.
Τι έπρεπε να γίνει; Το αυτονόητο. Άμεσα, έγκαιρα , δυναμικά με έγγραφο και με παρουσία στη Δ/σνη Π.Ε Λασιθίου, να ζητούν την άμεση τοποθέτηση 24ωρης παράλληλης στήριξης που έχριζε ο συγκεκριμένος μαθητής και την αντικατάσταση της συναδέλφου που τραυματίστηκε.  Ο μαθητής- το παιδί, το περιστατικό και όλα τα γεγονότα θα έμεναν έξω από αυτό, χωρίς να αναφερθούν λεπτομέρειες ή να γίνει περιγραφή των γεγονότων. Η ουσία μπορούσε να ειπωθεί σε λίγες μόνο σειρές:         «Με αφορμή το πρωτοφανές περιστατικό σε σχολείο της πόλης μας, ζητάμε ως σύλλογος Εκπαδευτικών…κτλ κτλ.»
Η ΔΟΕ έδρασε άμεσα και ακαριαία, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός από τα μέσα και τα δημοσιεύματα. Έψαξε, ρώτησε τους αρμόδιους φορείς, τη διοίκηση του σχολείου, ήρθε σε τηλεφωνική επαφή μαζί μου και αμέσως έστειλε τον Οργανωτικό Γραμματέα Θανάση Γκούμα για να μιλήσει στο σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου μας  και ταυτόχρονα ο πρόεδρος της ΔΟΕ κ. Κικινής Θανάσης έκανε τηλεφωνική παρέμβαση στο Διευθυντή Π.Ε. του Νομού.
Τι έχει γίνει μέχρι τώρα ,  28 μέρες μετά από την ακινησία  του Συλλόγου μας και τους εκλεγμένους αιρετούς μας;
Η συγκεκριμένη τάξη δεν έχει ακόμα εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης και η τάξη δεν έχει εκπαιδευτικό.  Όταν ο συνδικαλιστικός φορέας  του τόπου δεν «πιέζει», όταν το ΔΣ του συλλόγου είναι εξαφανισμένο, όταν οι δύο αιρετοί κάνουν ότι δεν είδαν και δεν άκουσαν,  τότε και η διοίκηση δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες και δεν λύνει το πρόβλημα.  Τραυματισμός εκπαιδευτικού εν ώρα υπηρεσίας , επειδή το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς  δεν έστειλαν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης σε μαθητή, δεν έχει ξαναγίνει.  
Μάλλον έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι της διοίκησης και του συνδικαλισμού στη περιοχή μας. Μάλλον η συνδιοίκηση από τους δύο αιρετούς μας , έχει ως αποτέλεσμα να μην θέλουν και να μην μπορούν να αντιδράσουν , να μην μπορούν να  διαφωνήσουν με τη διοίκηση και την υπηρεσία.
Είμαστε εκτεθειμένοι από το κράτος,  το οποίο μας αφήνει  ακάλυπτους, ως προς τα εργασιακά μας δικαιώματα, τώρα είμαστε  εκτεθειμένοι και από τον συνδικαλιστικό μας φορέα.
Τέτοιες πρακτικές απαξιώνουν ακόμη περισσότερο το συνδικαλιστικό κίνημα, απογοητεύουν τους συναδέλφους, τους κάνουν να γυρίζουν τις πλάτες.
Πέρα όμως από συμπάθειες ή αντιπάθειες στους συναδέλφους, ή σε ποιο συνδικαλιστικό φορέα  ή παράταξη , ανήκει ο καθένας, η ανθρώπινη πλευρά του ΔΣ του συλλόγου μας και των αιρετών που είναι ; Ένα τηλεφώνημα ανθρώπινο, ένας καλός λόγος και ευχές για ταχεία ανάρρωση,  έχει πάντα ευεργετική δράση σε όποιον περνάει δύσκολα.
Ένας  Σύλλογος Εκπαιδευτικών δεν είναι τσιφλίκι κανενός και δεν είναι διοίκηση. Είναι θεσμός δημοκρατικός που υπάρχει για να στηρίζει τον εκπαιδευτικό,  όποτε υπάρξει ανάγκη. Εάν κάποιοι δε μπορούν να σεβαστούν την ιδιότητα τους  ως μέλη του, οφείλουν τουλάχιστον να σέβονται τους θεσμούς, τις θέσεις που υπηρετούν  και τους συναδέλφους .
Αναρωτιέμαι αν μια παραίτηση ή ένα συγγνώμη είναι αρκετά.

Ψυλλινάκη Κλαίρη
Εκπαιδευτικός Π.Ε Ιεράπετρας».