Στη χθεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου εργαζομένων της Κ.Υ. του Υπουργείου Παιδείας, ο επί δεκαετία πρόεδρος του, Κώστας Κοτζαμπασάκης, υπέβαλε την παραίτησή του, λόγω συνταξιοδότησης.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ Κοτζαμπασάκη
«Σήμερα μετά από 10 χρόνια παραιτήθηκα από την προεδρία του Συλλόγου της Κ.Υ. του Υπουργείου Παιδείας
Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019 σε συνεδρίαση του Δ.Σ. του Συλλόγου εργαζομένων της Κ.Υ. του ΥΠΑΙ.Θ. -που συγκλήθηκε με δική μου πρωτοβουλία- ανακοίνωσα την παραίτησή μου από την προεδρία του Συλλόγου, λόγω της επικείμενης συνταξιοδότησής μου. Θα παραμείνω, όμως, ενεργός στο ΔΣ της Ομοσπονδίας μας (ΟΣΕΚΔΥΠ), παλεύοντας για την ένταξή μας στην ΑΔΕΔΥ και την ουσιαστική ενδυνάμωσή της.
Με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, καθώς βαδίζω προς το τέρμα του εργασιακού και συνδικαλιστικού μου βίου, αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ με συναδέλφους, συντρόφους, συνεργάτες, φίλους και αγαπημένα μου πρόσωπα κάποιες σκέψεις.
Οι εμπειρίες και οι μνήμες μου από τα 38 χρόνια στη δημόσια διοίκηση είναι πολλές, και όχι πάντοτε ανέφελες. Βίωσα «από μέσα» την πολιτική διαφόρων κυβερνήσεων, την πολιτεία διαφόρων πολιτικών προσώπων και ηγεσιών στον χώρο μας -στο υπουργείο Παιδείας- ,την ποικίλη καθημερινή πρακτική υπηρεσιακών παραγόντων, συνεργατών και συναδέλφων. Ένα τεράστιο ψηφιδωτό θέσεων – αντιθέσεων – ιδεολογικών συγκρούσεων, αλλά και κοινών αγώνων για την επίτευξη συλλογικών στόχων είναι ό,τι απομένει στο τέλος ως επίγευση από τα γόνιμα χρόνια στην υπηρεσία.
Ως πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων της Κ.Υ. του ΥΠΑΙΘ προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια –μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ.- να κερδίσω μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες. Σε αυτή την προσπάθεια ουδέποτε δεσμεύτηκα από την κομματική μου ταυτότητα –όλοι γνωρίζουν ότι ανήκω πολιτικά στον χώρο του ΠΑΣΟΚ-, ουδέποτε ενθάρρυνα διακρίσεις, ουδέποτε ανέχτηκα αποκλεισμούς, ουδέποτε συμβιβάστηκα με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Θα ήθελα λοιπόν σε αυτόν τον τελικό μου απολογισμό να πιστωθώ ότι στάθηκα δίπλα σε όποιον συνάδελφο χρειάστηκε την συνδρομή του Συλλόγου και ότι εξάντλησα πάντοτε όλες τις δυνατότητες που μου έδινε η θεσμική μου θέση, ώστε να επιλυθούν συλλογικές ή ατομικές υποθέσεις στον χώρο δουλειάς. Έτσι, φεύγοντας αισθάνομαι τη βαθιά ηθική ικανοποίηση ότι έδωσα όλο μου τον εαυτό, με πάθος και πείσμα, για την υπεράσπιση των συναδέλφων. Η αγάπη και η εκτίμηση που εισέπραξα είναι, τελικά, και η «αμοιβή» μου.
Στον δρόμο, λοιπόν, προς την αφυπηρέτηση, παίρνω μαζί μου μόνο τις όμορφες αναμνήσεις και ευχαριστώ -όλους και τον καθένα ξεχωριστά- όσους συνάντησα, με τους οποίους συμπλεύσαμε, αλληλεπιδράσαμε και προσπαθήσαμε να συμβάλουμε –όσο μας αναλογούσε- στη βελτίωση των συνθηκών της εργασιακής ζωής μας.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Κώστας Κοτζαμπασάκης»
