Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας στον χώρο της εκπαίδευσης, έχοντας επενδύσει στον λαϊκισμό, τις δήθεν εύκολες, αυτονόητες λύσεις, στη διαστρέβλωση της αλήθειας και στα ψέματα, κοροϊδεύουν τους αναπληρωτές πώς τάχα μπορούν όλοι να μονιμοποιηθούν χωρίς όρους και προϋποθέσεις!!
Αυτή η πρακτική είναι καταστροφική για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς, γιατί καλλιεργεί τις αυταπάτες και δεν επιτρέπει να αναπτυχθεί στο εσωτερικό του κλάδου σοβαρός διάλογος των εκπαιδευτικών δυνάμεων ο οποίος θα οδηγήσει στη διατύπωση ρεαλιστικών και εφαρμόσιμων αιτημάτων, ώστε το απόλυτα δίκαιο αίτημα των μόνιμων διορισμών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση να γίνει πράξη, δικαιώνοντας όλους τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που για πολλά χρόνια προσφέρουν τις υπηρεσίες του και στηρίζουν το δημόσιο σχολείο.
Δείτε τι προβλέπεται στο Ελληνικό Σύνταγμα καθώς και τις παρατηρήσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ που αναδεικνύουν την ανευθυνότητα με την οποία κάποιες συνδικαλιστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τις αγωνίες των αναπληρωτών και αδιόριστων εκπαιδευτικών:
Άρθρο 103 του ελληνικού Συντάγματος
- Oι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους και υπηρετούν το Λαό οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα. Tα προσόντα και ο τρόπος του διορισμού τους ορίζονται από το νόμο.
- Κανένας δεν μπορεί να διοριστεί υπάλληλος σε οργανική θέση που δεν είναι νομοθετημένη. Εξαιρέσεις μπορεί να προβλέπονται από ειδικό νόμο, για να καλυφθούν απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες με προσωπικό που προσλαμβάνεται για ορισμένη χρονική περίοδο με σχέση ιδιωτικού δικαίου.
(Παρατήρηση ΔΗΣΥ: Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας ισχυρίζονται ψευδώς ότι μπορούν να μονιμοποιηθούν όσοι εργάζονται στην παράλληλη στήριξη, όπου ως γνωστό δεν υπάρχουν ούτε μπορεί να υπάρξουν οργανικές θέσεις!!)
- Οργανικές θέσεις ειδικού Επιστημονικού καθώς και τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού μπορούν να πληρούνται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Νόμος ορίζει τους όρους για την πρόσληψη, καθώς και τις ειδικότερες εγγυήσεις τις οποίες έχει το προσωπικό που προσλαμβάνεται.
- Oι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Αυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και, εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Κατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως νόμος ορίζει.
- Mε νόμο μπορεί να εξαιρούνται από τη μονιμότητα ανώτατοι διοικητικοί υπάλληλοι που κατέχουν θέσεις εκτός της υπαλληλικής ιεραρχίας, οι διοριζόμενοι απευθείας με βαθμό πρεσβευτικό, οι υπάλληλοι της Προεδρίας της Δημοκρατίας και των γραφείων του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και Υφυπουργών.
- Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων έχουν εφαρμογή και στους υπαλλήλους της Βουλής, οι οποίοι κατά τα λοιπά διέπονται εξ ολοκλήρου από τον Κανονισμό της, καθώς και στους υπαλλήλους των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.
- Η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, πλην των περιπτώσεων της παραγράφου 5, γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής, όπως νόμος ορίζει. Νόμος μπορεί να προβλέπει ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας ή ειδικές διαδικασίες επιλογής προσωπικού για θέσεις το αντικείμενο των οποίων περιβάλλεται από ειδικές συνταγματικές εγγυήσεις ή προσιδιάζει σε σχέση εντολής.
(Παρατήρηση ΔΗΣΥ: Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας «δουλεύουν» τον κόσμο μιλώντας για διορισμό όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ενώ γνωρίζουν καλά ότι πρόσληψη μπορεί να γίνει μόνο μέσω ΑΣΕΠ (διαγωνισμός ή σύστημα αντικειμενικών κριτηρίων) και με προϋποθέσεις, όπως περιγράφεται παραπάνω.
- Νόμος ορίζει τους όρους, και τη χρονική διάρκεια των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, για την κάλυψη είτε οργανικών θέσεων και πέραν των προβλεπόμενων στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 είτε πρόσκαιρων είτε απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου. Νόμος ορίζει επίσης τα καθήκοντα που μπορεί να ασκεί το προσωπικό του προηγούμενου εδαφίου. Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεων του σε αορίστου χρόνου. Oι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολουμένους με σύμβαση έργου.
(Παρατήρηση ΔΗΣΥ: Οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ανευθυνότητας ψευδώς λένε ότι μπορούν να μονιμοποιηθούν οι αναπληρωτές ενώ γνωρίζουν καλά ότι αυτό απαγορεύεται!!)
- Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση και τις αρμοδιότητες του «Συνηγόρου του Πολίτη» που λειτουργεί ως ανεξάρτητη αρχή.
Γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ κατάθεσε στην 88η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ την εξής πρόταση για τους μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση:
- Κατάργηση του νόμου Γαβρόγλου για το σύστημα διορισμών
- Μεταβατικό στάδιο για την πραγματοποίηση των 15000 μόνιμων διορισμών που έχουν ανακοινωθεί, με ψήφιση νόμου που θα προβλέπει -για αυτούς τους διορισμούς- ως κριτήρια μόνο την προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο. Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί εργάζονται για πάρα πολλά χρόνια στο δημόσιο σχολείο το οποίο στηρίζουν σε όλες τις περιοχές της Χώρας και η προσφορά τους δεν μπορεί να πεταχτεί στα σκουπίδια.
- Έναρξη διαλόγου για την καθιέρωση αποδεκτού συστήματος διορισμών
Η πρότασή μας δεν θεωρούμε ότι αποτελεί τη μοναδική λύση, ότι αν υλοποιηθεί θα σταματήσουν να υπάρχουν προβλήματα. Θεωρούμε όμως ότι μπορεί να αποτελέσει αφετηρία έναρξης ουσιαστικού διαλόγου, ο οποίος θα αναλύει σωστά τα δεδομένα και δεν θα οδηγεί σε ψευδαισθήσεις. Ως παράταξη είμαστε έτοιμοι να την συζητήσουμε με όλους, να την τροποποιήσουμε ή και να την αλλάξουμε αν κατατεθεί άλλη η οποία θα πειστούμε ότι είναι καλύτερη. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, δεν θα παραμείνουμε θεατές σε ένα παιχνίδι αδιέξοδου λαϊκισμού που στο τέλος του θα έχει «θύματα» τους αναπληρωτές συναδέλφους μας.
