Αν είναι κάτι που διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πέφτει με πάταγο από την εξουσία, να … μένει στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, ως αξιωματική αντιπολίτευση, είναι η στάση της μέχρι τώρα Αντιπολίτευσης απέναντι του.
Ως κόμμα μιας μαϊμού – εκδοχής της ελληνικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ – ακριβέστερα η ηγετική του ομάδα – εξαπάτησε τον προοδευτικό κόσμο πολλαπλά.
Με αποτέλεσμα να φτάσει στην εξουσία, καβαλώντας το ρεύμα της αντιμνημονιακής υστερίας, αγκαλιά με την επίσης «αντιμνημονιακή» υπερδεξιά απόληξη των ΑΝΕΛ.
Να παραμείνει τεσσεράμισι χρόνια στην εξουσία. με την στήριξη ικανού τμήματος κεντροαριστερών πολιτών, που παρασύρθηκαν, ελπίζοντας αντιμνημονιακά, από μια κομματική ηγετική ομάδα, που έγινε πιο μνημονιακή από τους προκατόχους της στην διακυβέρνηση.
Να διατηρήσει την στήριξη ικανού τμήματος αυτών των πολιτών, με εργαλειοποίηση του κρατικού μηχανισμού, με επικύψεις στους ισχυρούς της διεθνούς Δεξιάς, με «πούλημα» και διάλυση του υπερδεξιού κυβερνητικού εταίρου και με πλευροκόπημα του παραδοσιακού κεντρώου και κεντροαριστερού χώρου, μοιράζοντας αναίσχυντα κυβερνητικά οφίτσια σε πολιτικούς γυρολόγους και οσφυοκάμπτες.
Εκεί όμως που δεν τα κατάφερε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην τελευταία πράξη της πολιτικής απάτης. Όταν επιχείρησε να εμφανιστεί ως συστημικό κόμμα αστικής διαχείρισης. Και να εφαρμόσει, όχι απλώς μνημονιακή αλλά καθαρά δεξιά συντηρητική πολιτική. Για να ξεγελάσει κεντροδεξιούς πολίτες και να κερδίσει και τις προσεχείς εκλογές.
Η επιχείρηση αυτή απέτυχε. Και οδήγησε στην συντριβή των ευρωεκλογών και στην επερχόμενη, μεγαλύτερη ίσως, ήττα στις εθνικές εκλογές και στην καθαίρεση από την εξουσία. Γιατί οι κεντροδεξιοί πολίτες κατάλαβαν την απάτη και συσπειρώθηκαν στον δικό τους original χώρο. Γιατί το συντηρητικό κόμμα , αφού επέλεξε έναν κεντρώο ηγέτη, κατάφερε, μπροστά στην απεγνωσμένη δεξιά στροφή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να εμφανίσει την ατζέντα της Ν.Δ. ως προοδευτικότερη και πάντως ειλικρινέστερη από εκείνη του μαϊμού – αριστερού κόμματος. Και γιατί αρκετοί από τους κεντροαριστερούς πολίτες, που παρασύρθηκαν από τις πολιτικάντικες καντρίλιες της «πρώτη φορά Αριστεράς», απέσυραν την εμπιστοσύνη τους. Και είτε στράφηκαν αλλού είτε κάθισαν στον καναπέ της πολιτικής αναμονής.
Το ερώτημα που αναζητά απάντηση είναι γιατί, αφού η πολιτική απάτη έγινε παγκοίνως ορατή, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να καταφέρνει, χάνοντας την εξουσία, να εγκαθίσταται στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να διεκδικεί την πολιτική εκπροσώπηση του κεντροαριστερού χώρου.
Εδώ προκύπτει το μεγάλο «δώρο», που προσέφερε στον ΣΥΡΙΖΑ η μέχρι τώρα Αντιπολίτευση, κυρίως η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Αντιμετώπισαν την ηγετική ομάδα του απερχόμενου από την διακυβέρνηση κόμματος ως «κακό αστικό διαχειριστή» και όχι ως «πολιτικό απατεώνα». Αντιπαρατέθηκαν στις οικονομικές αποτυχίες, την υπερφορολόγηση, τις επιδοματικές πολιτικές, την κοινωνική προσβολή και την αντιανάπτυξη, ακόμη και στις εθνικές επιλογές, ως αποτελέσματα «κακής διακυβέρνησης» . Έτσι έδωσαν χώρο αστικής δημοκρατικής λειτουργίας σε πολιτική ομάδα που απλώς υποκρίνεται ότι πιστεύει σε αυτήν. Και αντί να την ξαναστείλουν στο 5% που πράγματι της ανήκει, της επιτρέπουν να φιγουράρει ως ένα αστικό προοδευτικό κόμμα, που υπέστη την κυβερνητική φθορά, ηττάται στις εκλογές και φεύγει, με προοπτική να επανέλθει.
Αυτό το πολιτικό λάθος δεν το πληρώνει τώρα η ΝΔ, με την φόρα του επερχόμενου στην εξουσία. Θα το πληρώσει ενδεχομένως αργότερα, όταν θα βάλλεται για δικές της κυβερνητικές επιλογές. Τώρα το πληρώνει κυρίως το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Που δείχνει να χάνει, ίσως οριστικά, την θέση του προοδευτικού κεντροαριστερού πόλου στο πολιτικό σκηνικό. Και να περιορίζεται σε μικρή, συμπληρωματική πολιτική δύναμη-πασπαρτού.
Για να ανατραπεί αυτή η νέα πραγματικότητα και να επανέλθει η χώρα σε πολιτική κανονικότητα, με κάθε κόμμα στο πραγματικό πολιτικό μπόϊ της κοινωνικής του αποτύπωσης, χρειάζονται τρία πράγματα :
Πρώτον χρόνος, θα δούμε πόσος.
Δεύτερον να δοκιμαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας και να φθαρεί συρρικνούμενος ακόμη και στην αντιπολίτευση. Διότι όταν δεν έχεις την κυβερνητική εξουσία, πρέπει να μπορείς να στηρίζεσαι στην μη κυβερνητική τέτοια. Δηλαδή κυρίως στον δυναμικό συνδικαλισμό και την ικανή τοπική αυτοδιοίκηση. Ερείσματα που δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και τρίτον να καταφέρει το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να πείσει για το δικαίωμα και την δυνατότητα του να κερδίσει από την φθορά της «πολιτικής απάτης» και να επανέλθει ως κύριος προοδευτικός πόλος.
Αν δεν τα καταφέρει το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, θα τα καταφέρει άλλος προοδευτικός φορέας του αύριο. Πάντως όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα του οποίου και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα διαπιστώσουν σύντομα, ότι τελείωσαν οριστικά και αμετάκλητα.
* Ο Μάκης Γιομπαζολιάς είναι δημοσιογράφος και νομικός, εκλεγμένος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής και μέλος του ρεύματος πολιτικής σκέψης και δράσης ΑΚΤΙΔΑ
