Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν η αρχή της στρατηγικής ήττας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θα ολοκληρωθεί δε σε άλλες δύο φάσεις, στη νέα ήττα του στις επόμενες Εθνικές εκλογές και στην απώλεια της εξουσίας, που θα χάσει όχι μόνο τα ερείσματα της εξουσίας αλλά και το φαινομενικά ήσυχο εσωκομματικό κλίμα που είναι στομωμένο με τον πιο ακραίο τρόπο – κάτι που δεν παρατηρήθηκε σε κανένα κόμμα που βρέθηκε στην εξουσία.
Το αποτέλεσμα μπορεί να ξάφνιασε πράγματι την ηγεσία του αλλά είναι κοινό μυστικό ότι αυτή ήταν ήδη φευγάτη από την πραγματικότητα και έπλαθε μια κομματική φαντασίωση πρωτόγνωρη για κοινοβουλευτικό κόμμα. Το γεγονός ότι η ηγεσία του επιτέθηκε στο λαό για την ετυμηγορία του (!) και για την ξαφνική αποκαθήλωση σε ευρωεκλογές και όχι σε εθνικές εκλογές καταμαρτυρεί με τον πιο έντονο τρόπο αλαζονεία και έπαρση χωρίς προηγούμενο. Το να «κουνάς το δάκτυλο» στο λαό γιατί σε αποκαθηλώνει από την εξουσία σε ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς δείχνει βαθιά αντιδημοκρατική υποκουλτούρα αλλά και ομολογία νεοσταλινισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε ήδη να υφίσταται τη στρατηγική ήττα του και οφείλεται σε συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους.
- Στην πλήρη αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής του, στην αδιέξοδη πολιτική του, στο σκληρό 3ο μνημόνιο, στην επιτροπεία για έναν αιώνα – ήδη «εκτός μνημονίων» παίρνουμε άδεια για καθετί στην οικονομία – στην υποτελή για τα εθνικά μας συμφέροντα Συμφωνία των Πρεσπών.
- Στην μεγάλη εξαπάτηση που έκανε στον ελληνικό λαό με το δημοψήφισμα. Πρότεινε το «όχι» στο πρόγραμμα των δανειστών, ψηφίστηκε το «όχι», πανηγυρίστηκε το βράδυ ίδιο βράδυ με νταούλια και την επόμενη ημέρα υιοθέτησε και εφάρμοσε το «ναι» στο πρόγραμμα. Χυδαίος εμπαιγμός, πολιτική σχιζοφρένεια, απαξίωση του λαού χωρίς καμιά συστολή.
- Στο ξεφούσκωμα του λαϊκισμού του, αφού όλα τα κυβερνητικά μέτρα του ρήμαξαν τη μεσαία τάξη και κράτησαν τη φτώχεια στη λογική των επιδομάτων και όχι στην έστω σταδιακή αντιμετώπισή της.
- Στην αδυναμία να συνεκφράσει και την ιδεολογία της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, ενώ είναι απόλυτα εχθρικός στην κεντροαριστερά και απλά θολώνει τα νερά για να μην το αντιληφθούν από τώρα οι αφελείς που προσχώρησαν σε αυτόν σαν να ήταν ένα νέο ΠΑΣΟΚ!
- Στην πλήρη αποτυχία του να δώσει κάτι δημιουργικό στην κοινωνία. Για ποιο λόγο θα τον θυμόμαστε; Κυριάρχησε η πολιτική του διχασμού, του τσαμπουκά, της κωλοτούμπας, του πολακισμού.
- Στο πρόσωπο του Τσίπρα, το πρόσωπο που χάρη στο λαϊκισμό του τους έδωσε μαζικότητα αλλά που θα καταστεί το μεγάλο βάρος της επόμενης φάσης. Γιατί δεν θα θέλει να παραιτηθεί και θα είναι διαρκής παράγοντας ήττας. Κανένας πρώην πρωθυπουργός (πλην του Α. Παπανδρέου, που συνέργησε αφενός το πολιτικό του μέγεθος και αφετέρου οι ειδικές συνθήκες με τη απαράδεκτη παραπομπή του στο Ειδικό δικαστήριο) δεν επανήλθε στην εξουσία. Μπορεί αυτός που απλά παρίστανε ότι ήταν πρωθυπουργός με την ασχετοσύνη του να καλύπτεται με ηχηρούς λαϊκισμούς;
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε εγκαταλείψει σχεδόν από την αρχή την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής – αφού έτσι κι αλλιώς εφάρμοσε ό,τι του επέβαλλαν οι δανειστές – και ασχολήθηκε μόνο στο πως θα πλήξει τους αντιπάλους της και κυρίως τους πολιτικούς του ΚΙΝΑΛ. Η αντιπαράθεση με τη ΝΔ ήταν σχηματοποιημένη αφού συνέπλευσε με την καραμανλική δεξιά, ενώ η αντιπαράθεση με το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει αναχθεί στο κύριο και οριστικό πεδίο της στρατηγικής ήττας της, που θα σημάνει και την επιστροφή του «κόμματος – φούσκα» στην προ κρίσης περίοδο.
* Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ
