Πριν σχολιάσω το θέμα της συγχώνευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών με το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας θα αναφερθώ σε μια πρακτική των τσοπάνηδων με τις πρόχειρες κατασκευές που ετοιμάζουν.
Στα βουνά οι τσοπάνηδες κόβουν από τα έλατα ένα κλαδί, το καθαρίζουν ώστε από κάθε κλωνάρι να μείνει μόνο ένα μικρό μέρος, στη συνέχεια του κάνουν τη βάση μυτερή, το μπήγουν στη γη, μέσα στην καλύβα τους και από τα κλωνάρια, που έχουν μείνει, κρεμάνε τα διάφορα πράγματά τους, όπως τις κάπες τους, τα ταγάρια τους, τις καρδάρες, τα κοφίνια κλπ.
Το ξύλο αυτό, που το μεταχειρίζονται γι’ αυτή τη δουλειά, το λένε οι τσοπάνηδες «κρεμανταλά». Είναι από τα χρησιμότερα πράγματά τους, αλλά και το ευτελέστερο. Άμα αλλάζουν στανοτόπι, όλα θα φροντίσουν να τα κουβαλήσουν και μόνο τον κρεμανταλά θα τον πετάξουν, γιατί δεν αξίζει τον κόπο να φορτωθούν αυτό το ευτελές πράγμα.
Το Υπουργείο Παιδείας, φαίνεται ότι τώρα με τις συγχωνεύσεις Τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ βρήκε την ευκαιρία να φτιάξει ένα πρόχειρο κατασκεύασμα, ένα υβρίδιο δασκάλου, για να κάνει τη δουλειά του και μαζί με αυτό να ετοιμάσει και άλλες κατασκευές και άλλες πρόχειρες ειδικότητες.
Είναι πολύ πιθανό ο νέος αυτός τύπος δασκάλου, να μην έχει τις ίδιες προδιαγραφές όπως οι παλιότεροι δάσκαλοι, αλλά τι σημαίνει αυτό για όσους το αποφάσισαν. Κουτσά-στραβά τη δουλειά του θα την κάνει κι αυτός ο δάσκαλος αλλά προπάντων από τη μια θα ικανοποιήσει τους γονείς ότι το παιδί τους πέρασε στο Πανεπιστήμιο, άσχετα αν συμπεριληφθεί μετά στη στρατιά των άνεργων πτυχιούχων που παράγει, και από την άλλη οι κυβερνώντες θα υποστηρίζουν ότι έκαναν μεταρρυθμίσεις.
Πάνω απ’ όλα, όπως φαίνεται, στην περίπτωση αυτή επικρατούν τα μικροπολιτικά παιγνίδια για την κυβέρνηση, στα οποία δυστυχώς βρίσκει και συνεργούς στον πανεπιστημιακό χώρο, που χωρίς πειστικά επιχειρήματα αποφασίζουν.
Όποιος διστάζει να συμφωνήσει με αυτές τις απόψεις, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στο πολυνομοσχέδιο το οποίο ετοίμασε το Υπουργείο Παιδείας, χωρίς να το συζητήσει με όλους τους ενδιαφερομένους για την εκπαίδευση των μελλοντικών δασκάλων, και το κατέθεσε αιφνιδιαστικά στη Βουλή για να ψηφιστεί με τη μορφή του κατεπείγοντος μέσα στις διακοπές του Πάσχα, ώστε να μην υπάρχουν οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών.
Με αυτές τις πρακτικές αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την προχειρότητα με την οποία όλοι αυτοί οι «υπεύθυνοι» αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση των μελλοντικών δασκάλων. Προχωρούν σε μια συγχώνευση ανόμοιων επιστημονικών αντικειμένων, δημιουργούν ένα τμήμα με διαφορετικά επιστημονικά αντικείμενα, ένα τμήμα «αχταρμά», χωρίς να προβάλουν επιστημονικούς λόγους οι οποίοι επιβάλλουν να εκπαιδεύονται μαζί οι δάσκαλοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί στο ίδιο τμήμα.
Για τη συγκρότηση των Πανεπιστημιακών Τμημάτων η σημερινή νομοθεσία από τον νόμο 1268/82 μέχρι και τους νεότερους, ρητά διακηρύσσει ότι: «Το Τμήμα αποτελεί τη βασική λειτουργική ακαδημαϊκή μονάδα και καλύπτει το γνωστικό αντικείμενο μιας επιστήμης. Το Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος οδηγεί σ’ ένα ενιαίο πτυχίο». Στην προτεινόμενη συγχώνευση το Υπουργείο Παιδείας αποφασίζει ότι από αυτό το νέο Τμήμα που δημιουργεί και το ονομάζει «Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας» θα χορηγείται διπλό πτυχίο είτε δασκάλου είτε κοινωνικού λειτουργού.
Στο φαινόμενο αυτό, που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, πρέπει να αντιταχθεί από την εκπαιδευτική κοινότητα, τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς ένα μεγάλο ΟΧΙ ώστε να αποτραπεί το νέο υβρίδιο δασκάλου που ετοιμάζεται από το Υπουργείο Παιδείας.
* Ο Θωμάς Μπάκας είναι Αναπλ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
