Ήταν βράδυ πέρυσι μετά το πέρας του ιδρυτικού συνεδρίου του ΚΙΝΑΛ όταν έγραφα ότι το τελευταίο τραίνο περνούσε για την Κεντροαριστερά. Κάποιοι θέλησαν να πηδήξουν από αυτό, άγαρμπα, ανούσια. Το θέμα είναι για που;
Η κοινωνία βαδίζει σε ένα τεντωμένο σκοινί. Ο ύψιστος χώρος της δημοκρατίας, το κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε μια αίθουσα δημοπρασίας ιδεών και συνειδήσεων μέσα από τη θέσπιση ανίερων συμμαχιών.
Το αίσθημα ανασφάλειας πνίγει τους πολίτες, ενώ η αβεβαιότητα για το μέλλον στέκει πάνω από τους νέους αγέρωχη.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ που πήγε την Ελλάδα πολύ μπροστά, το ΚΙΝΑΛ που έχει μια σοβαρή κοινοβουλευτική παρουσία δεν μπορούν και δεν πρέπει να μείνουν σε μια διαρκή νομή θέσεων και αξιωμάτων. Μόνο έτσι κινδυνεύουν να βρεθούν μαζί με μια καρικατούρα που θέλει να λέγεται Αριστερά, που μόνος της ρόλος είναι η νομή της εξουσίας και πάγιο δόγμα της “Οι Άλλοι”.
Δεν ξέρω αν χάθηκε το τραίνο, ούτε το ελπίζω. Ξέρω τούτο: ότι στις 30-31 Μάρτη η άκρη του ματιού και του αυτιού κάθε προοδευτικού πολίτη θα βρίσκονται στο ΣΕΦ. Εκεί ήταν, είναι και θα είναι η φωνή της ανανέωσης, του διαφορετικού καθώς και της ΕΛΠΙΔΑΣ.
*Ο Θωμάς Ρίζος είναι αναπληρωτής δάσκαλος και μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας της ΤΟ Άρτας του ΚΙΝΑΛ
Προηγούμενα άρθρα
