Γιατί τα προσφυγόπουλα εμποδίζονται να πάνε στο σχολείο – Τι πρέπει να γίνει

Δεν είναι η πρώτη φορά που γονείς σε νησί του ανατολικού Αιγαίου προσπαθούν να εμποδίσουν την πρόσβαση προσφυγόπουλων στα σχολεία. Το τελευταίο επεισόδιο, είναι αυτό στη Σάμο στις αρχές του μήνα, απλώς μας θύμισε πόσο έχει αναπτυχθεί ο κοινωνικός εκφασισμός.
Κι εδώ να κάνουμε μια απαραίτητη διαπίστωση. Οι γονείς που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους στον ρατσισμό και το μίσος δεν είναι απαραίτητα φασίστες και ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, όπως εκτιμούν κάποιοι αριστεροί πολιτικοί αναλυτές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ενδεχόμενο να ψηφίζουν σχεδόν οποιοδήποτε κόμμα, να είναι θρησκευόμενοι, να θεωρούνται φιλήσυχοι άνθρωποι, να είναι καλοί συνάδελφοι, επαγγελματίες και φίλοι.
Πιθανότατα να μην έχουν επίγνωση ότι η στάση τους αυτή είναι ακραία, ότι δεν έχει καμία σχέση με τα δημοκρατικά ιδεώδη και τον ανθρωπισμό. Ίσως είναι μπερδεμένοι μέσα σε ανορθολογικούς φόβους και σε όλα όσα γίνονται γύρω τους. Πάντως επιμένω ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απαραίτητα φασίστες όπως νομίζουν κι εκτιμούν κάποιοι.
Σε ότι αφορά τα προσφυγόπουλα που εμποδίζονται να πάνε στο σχολείο είναι βέβαιο ότι δεν αρκούν τα δάκρυα και τα ευχολόγια, ούτε οι αφορισμοί, πολιτικοί είτε κοινωνικοί. Δεν επαρκούν τα πανηγυράκια και οι εκτονωτικού χαρακτήρα κινητοποιήσεις. Δεν λύνουν το πρόβλημα οι ανακοινώσεις συμπαράστασης και τα ψηφίσματα. Χρειάζονται θεσμοί και πολιτικές θα δώσουν οριστική και μόνιμη λύση στον εκρηκτικό αυτό κοινωνικό πρόβλημα.
Δεν αρκεί η καλοσύνη των τοπικών κοινωνιών ώστε αυτά τα παιδιά να έχουν εύκολη πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας και φυσικά δεν αποτελεί ζήτημα φιλανθρωπίας η κοινωνική τους ενσωμάτωση.
Δυστυχώς από τότε που προέκυψε το πρόβλημα μέχρι σήμερα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως μια έκτακτη κατάσταση που είναι όμως μόνιμη και επείγουσα.
Ουσιαστικά έχει συμφωνηθεί ένα ψέμα ανάμεσα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, στην ευρωπαϊκή ελίτ και στην κοινωνική πλειοψηφία για να συντηρείται η υπεκφυγή: Στοιβάζονται όλο και περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες, πολλοί από τους οποίους θα μείνουν εδώ τελικά και παρόλα αυτά δεν διαμορφώνονται πολιτικές κοινωνικής ένταξης και στήριξής τους για την παραμονή τους στη χώρα μας.
Όσο αντιμετωπίζονται ως συγκυριακό πρόβλημα τόσο χτίζεται το αδιέξοδο, όσο εκπαιδεύεται η κοινωνία να κάνει υπομονή μέχρι να απαλλαγεί από τους ξένους τόσο προωθείται ο εκφασισμός. Κι όσο συνεχίζουμε στο ψέμα τόσο τα προσφυγόπουλα θα εμποδίζονται να πηγαίνουν σχολείο από τα δικά μας παιδιά που γίνονται ένοχα πριν καν περάσουν την ηλικία της αθωότητας.
Τελικά πρέπει να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να υπάρξει πλήρης ένταξη των ανθρώπων αυτών στο δικός κοινωνικό σύστημα ούτως ώστε να απορροφηθούν οι εντάσεις και να πάψει οι κοινωνικός εκφασισμός. Έργα κι όχι λόγια! Φτάνει πια!