Την τελευταία εβδομάδα μάθαμε μια καινούρια λέξη, την… «απεύθυνση». Την εφηύρε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να περισώσει «on air» το σχέδιο προσωπικής του επιβίωσης μετά την επερχόμενη εκλογική του ήττα. Την αναζητήσαμε στο «Λεξικό της Κυβερνήσεως». Την βρήκαμε, κάπου ανάμεσα στους όρους «θεσμοί», θυμάστε αντί για Τρόικα, «πρόγραμμα» αντί για μνημόνιο, «αυταπάτη» αντί για απάτη.
Η ερμηνεία της: Πολιτική εξαγορά πρόθυμων γυρολόγων από όλο το εύρος του ιδεολογικού φάσματος για τη σύσταση συγκυριακής κυβερνητικής πλειοψηφίας χωρίς καμία κοινή ιδεολογική αναφορά και μοναδικό συνδετικό κρίκο τον τυχοδιωκτισμό της εξουσίας.
Αυτή είναι η «απεύθυνση» του κύριου Τσίπρα, λαμβάνει χώρα σε «γέφυρες», πρόχειρες και ευάλωτες. Γέφυρες με ονόματα, αυτό του Πολάκη, της Παπακώστα, της Μεγαλοοικονόμου, της Κουντουρά, του Κουίκ, του Παπαχριστόπουλου. Γέφυρες ψηλές, αρκετά για να κρύψουν τη γύμνια του από στιβαρά θεμέλια και βάσεις. Κοινωνικές βάσεις. Να κρύψουν την απομόνωση του από την κοινωνία, τους πραγματικά προοδευτικούς δημοκρατικούς πολίτες. Τους ανθρώπους εκείνους που ίσως τον πίστεψαν και εξαπατήθηκαν, τους ανθρώπους που επέλεξαν την αποστασιοποίηση ως απάντηση στην απαξίωση της πολιτικής και του κοινοβουλευτισμού, στην πόλωση και το διχασμό, αλλά και σε αυτούς που μάταια αναζητούν «κεντρο-φιλελεύθερα» περιτυλίγματα ως μανδύα των εναλλακτικών, φαινομενικά κυρίαρχων, επιλογών διακυβέρνησης, για να αποσιωπήσουν διακριτικά την απαίτηση εκ νέου υποταγής σε συντηρητικές συνταγές δεξιόστροφης «διαχείρισης» της επικίνδυνης πραγματικότητας.
Επέλεξε τις ψηλές γέφυρες, σε επίπεδο κορυφής, σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου, σε επίπεδο Βουλής και Μαξίμου. Με την ψευδαίσθηση ότι η εικόνα ενός αδίστακτου dealer με μοναδική ατζέντα τις πολιτικές συνδιαλλαγές και διευθετήσεις, θα στεριώσει το πλασματικό του αφήγημα για τις προοδευτικές συμπαρατάξεις και τα κεντροαριστερά μέτωπα.
Ξ-έχασε όμως την κοινωνία.
Το επίπεδο της βάσης, μίας κοινωνίας που καθημερινά αγωνιά. Είναι η κοινωνία των «κόκκινων δανείων», των 140 δις χρεών των ιδιωτών προς στο Δημόσιο, των ληξιπρόθεσμων οφειλών χάριν των πλεονασμάτων, των βολεμένων «ημετέρων», του ετοιμόρροπου ΕΣΥ, της υπερφορολόγησης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, της ανεργίας, των νέων που μεταναστεύουν.
Μίας κοινωνίας που σήμερα, δοκιμασμένη, αναζητά τις δικές της λύσεις. Μακριά από συνθήματα και κορώνες λαϊκισμού, συγκεκριμένες, για τα καθημερινά της προβλήματα, αυτά που η κυβερνητική ατζέντα ξέχασε μέσα στην αγωνία της διάσωσης.
Και αυτή η αγωνία είναι η μόνη που συγκροτεί «προοδευτικό μέτωπο». Και είναι μέτωπο απέναντι στο λαϊκισμό και τη συντήρηση. Είναι η απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα. Είναι το μέτωπο της δημοκρατικής παράταξης, του Κινήματος Αλλαγής, που άντεξε στον πόλεμο που της κήρυξαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, έμεινε όρθια. Και αντεπιτίθεται. Με τα μανίκια σηκωμένα και το βλέμμα στη βάση, για τη δική μας «απεύθυνση».
Γοργοπόταμο στις «γέφυρες» και κάλεσμα στην κοινωνία. Στο τέλος πάντα αυτή κερδίζει.
Πηγή: Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
* Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης είναι Γραμματέας του Κινήματος Αλλαγή
