«Η μεγάλη μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα» τιτλοφορείται το άρθρο-ανάλυση της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro, που επιχειρεί να εξηγήσει το «φαινόμενο Τσίπρας». Η ανάλυση ξεκινά από την οικογένεια και το περιβάλλον που μεγάλωσε ο πρωθυπουργός, για να εστιάσει φυσικά στην εποχή της διακυβέρνησής του, της «κωλοτούμπας», του δημοψηφίσματος και όσων ζήσαμε στην Ελλάδα τα τελευταίαα χρόνια.
Αναφέρει το άρθρο – ανάλυση της Le Figaro:
«Τέσσερα χρόνια μετά την εκλογή του, ο πρώην αριστερός έχει γίνει ένας επιδέξιος πολιτικός που κατάφερε να βγάλει τη χώρα του από την ύφεση, με κόστος, μερικά θεαματικά πισωγυρίσματα και εγκαταλείποντας τις αρχές του όταν δεν του χρησιμεύουν πλέον.
Ο Αλέξης Τσίπρας έδειχνε με ένα πλατύ χαμόγελο την ικανοποίηση του στις 25 Ιανουαρίου στο Κοινοβούλιο, για την ψήφιση της συμφωνίας για την αλλαγή του ονόματος της πΓΔΜ σε Βόρεια Μακεδονία, ένα ακανθώδες πρόβλημα που εμπόδιζε την ένταξη της βαλκανικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, λόγω του ελληνικού βέτο.
Παράλληλα με τη διπλωματική και πολιτική νίκη, ο Τσίπρας απολάμβανε επίσης μία προσωπική επιτυχία, ενώ απειλείται να χάσει τις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές. Μια επιτυχία που τον εκφράζει: αυτή ενός ταχυδακτυλουργού, σαγηνευτικού και λίγο πονηρού που καταφέρνει πάντα να σταθεί στα πόδια του. Οι Έλληνες τον αποκαλούσαν βασιλιά της κωλοτούμπας. Η μεγαλύτερη κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα ήταν η δική του μετατροπή από λαϊκιστή ρήτορα της ακροαριστεράς σε έναν ρεαλιστή πολιτικό ανδρα.
Η εκλογή του το 2015 ήταν μια χειρονομία πρόκλησης, της υπό πλήρη πτώχευση, Ελλάδας προς τους ευρωπαίους πιστωτές της, και πρωτίστως στην γερμανίδα καγκελάριο Angela Merkel. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει γίνει ένας σεβαστός συνομιλητής, συνηθισμένος στις διεθνείς συνόδους κορυφής και δεκτός με σεβασμό στις ξένες πρωτεύουσες.
Η πρόσφατη επιτυχία του στο θέμα της πΓΔΜ, τον καθιέρωσε τώρα ως επιδέξιο διαπραγματευτή. Αυτό το πορτρέτο είναι σχεδόν το ακριβώς αντίθετο του χαρακτήρα που ενσάρκωνε κατά το ντεμπούτο του στην πολιτική. Όπως πολλοί επαναστάτες, ο Αλέξης Τσίπρας γεννήθηκε σε μία οικογένεια πλούσιας αστικής τάξης, λίγες μέρες μετά το τέλος του καθεστώτος των συνταγματαρχών το 1974. Από αντίδραση στο περιβάλλον του ή από μόδα, ο Τσίπρας στρατεύεται πολύ νέος στην άκρα αριστερά. Φοιτητής στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, που ήταν ένας από τους προμαχώνες των αριστερών αναταραχών, εντάχθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία και στη συνέχεια στο Συνασπισμό.
Ο ηγέτης του, Αλέκος Αλαβάνος, είναι ένας παλιομοδίτης ορθόδοξος μαρξιστής, που παίρνει υπό την προστασία του αυτόν τον πολλά υποσχόμενο νεαρό. Όπως σε κάθε καλή ελληνική τραγωδία, ο ελπιδοφόρος νέος άνθρωπος δεν αργεί να προδώσει το μέντορά του. Ο Συνασπισμός απορροφάται σε ένα νέο σχηματισμό, το Σύριζα, του οποίου ο Τσίπρας γίνεται αρχηγός το 2008. Είναι 33 ετών και του αρέσει να αψηφά τις συμβάσεις, τουλάχιστον φαινομενικά. Ποτέ δεν φοράει γραβάτα, έχει πορτρέτα του Φιντέλ Κάστρο και Τσε Γκεβάρα στο γραφείο του και αρνείται να παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο. Ονομάζει τον πρώτο του γιο Ορφέα-Ερνέστο προς τιμήν του Αργεντινού επαναστάτη.
Η καριέρα του Τσίπρα ξεκινά καθώς η Ελλάδα βυθίζεται. Από το 2009, η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση παρασύρει σε σχεδόν πτώχευση της Ελλάδας, ενώ η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι τα δημοσιονομικά νούμερα είχαν παραποιηθεί. Ο Τσίπρας συναντά κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων των Αγανακτισμένων στην Πλατεία Συντάγματος το 2011 έναν νέο χαρισματικό ρήτορα με δερμάτινο μπουφάν το Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Βαρουφάκης, λαμπρός οικονομολόγος με διακεκριμένη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία σε διάσημα ξένα πανεπιστήμια, εντελώς αγγλόφωνος έγινε ο οικονομικός σύμβουλος του Τσίπρα. Τον συμβουλεύει να αλλάξει το πρόγραμμά του και να μην ζητά την εγκατάλειψη του ευρώ.
Ο Τσίπρας ακούει τις συμβουλές και αλλάζει το λόγο του. Το επόμενο έτος, το 2012, ο Σύριζα κέρδισε 27% στις εκλογές και έγινε το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης. Στην ύφεση προστίθεται η ταπείνωση. Η Ελλάδα τίθεται υπό διεθνή κηδεμονία ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο νεαρός ηγέτης του Σύριζα ενσαρκώνει την αντίσταση στις προσταγές των ξένων πιστωτών. Το αγαπημένο του σύνθημα, στα κατά προσέγγιση αγγλικά του, είναι “go back Mrs Merkel!!”. Αυτή η στάση τον κάνει γρήγορα πολύ δημοφιλή, σε μια χώρα όπου μία από τις εθνικές εορτές είναι η «Ημέρα του Όχι», η επέτειος της άρνησης της Ελλάδας στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι το 1940.
Καθώς οι κυβερνήσεις πέφτουν η μια μετά την άλλη, προσπαθώντας να εφαρμόσουν τα μέτρα λιτότητας, ο Τσίπρας σταδιακά επιβάλλεται ως η τελευταία λύση. Η υπόλοιπη ελληνική πολιτική τάξη υποτιμάται».
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στην άνοδο του Σύριζα στην εξουσία το 2015, του οποίου την εκλογή του παρομοιάζει με βροντή, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα αποκτά την πιο ριζοσπαστική κυβέρνηση που είχε ποτέ. «Στην Αθήνα, τα πλήθη τραγουδούν το Bella Ciao, χαιρετίζοντας τον νέο πρωθυπουργό, ο οποίος θα πει επιτέλους όχι στην ΕΚΤ, θα αποσύρει τα ευρωπαϊκά μνημόνια και θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Ο Βαρουφάκης, ως υπουργός πλέον Οικονομικών, επιλέγει την αντιπαράθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιτίθεται στις μεταρρυθμίσεις, αλλά απαιτεί να αντιμετωπίζεται η ελληνική κυβέρνηση ως τέτοια και όχι ως επαναστατημένος μαθητής σε τιμωρία».
Το άρθρο εξιστορεί τις εξελίξεις μέχρι το καλοκαίρι του 2015, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος και το αποτέλεσμα του με το οποίο οι ψηφοφόροι απέρριπταν με 67% τα ευρωπαϊκά μέτρα λιτότητας. «Μία νίκη για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος όμως κάνει την πιο απίθανη κωλοτούμπα αμέσως μετά, πισωγυρίζοντας και συνεχίζοντας τις διαπραγματεύσεις, αποδεχόμενος τελικά, υπό γενική έκπληξη το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, που επιβάλει μία αυστηρή λιτότητα στην ελληνική οικονομία. Με μία αναστροφή, που μόνο αυτός κατέχει το μυστικό, ο Τσίπρας εξηγεί ότι είναι εναντίον του πνεύματος του κειμένου, αλλά το υποστηρίζει για να αποφύγει να εγκαταλείψει η Ελλάδα την ευρωζώνη».
Παρουσιάζει την παραίτησή του. «Διεξάγονται πρόωρες εκλογές και ο Τσίπρας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες επανεκλέγεται. “Λέει ναι σε όλα. Καμία άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει όλα αυτά τα μέτρα, θα είχε πέσει“, επισημαίνει η πολιτική αναλύτρια Χριστίνα Κοραή.
Ο Αλέξης Τσίπρας μεταμορφώθηκε, ο πρώην αριστερός έκανε τη φιλελεύθερη στροφή του. Κάνει τώρα τα πάντα για να ευχαριστήσει τους Ευρωπαίους. Ο νέος Τσίπρας εξέπληξε όλους τους αντιπάλους του. Η ελληνική αριστερά αμφισβητεί την πολιτική της αυστηρότητας και η πιο ριζοσπαστική πτέρυγα του Σύριζα καταγγέλλει προδοσία, αλλά η παρουσία της στην κυβέρνηση της αφαιρεί μεγάλο μέρος της αξιοπιστία της. Η δεξιά από τη πλευρά της φαίνεται να στερείται από το φιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα της. Πάνω από όλα, ο ΣΥΡΙΖΑ καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό πεδίο. Οι αντίπαλοί του κατακρίνουν τον πρωθυπουργό, για την απόλυτη έλλειψη αρχών, τον τρόπο να υπόσχεται σε όλους, να μη λέει ποτέ όχι σε κανέναν και να μην κρατάει ποτέ το λόγο του.
“Είναι μια περίπτωση μελέτης“, λέει ο, πολιτικός εμπειρογνώμονας Ηλίας Νικολακόπουλος. Αλλά η συνταγή του λειτουργεί. Μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης, η ελληνική οικονομία ανακάμπτει τελικά. Η ανεργία μειώνεται κάτω από το 20% και οι εξαγωγές επανακάμπτουν. Ο απολογισμός είναι διφορούμενος. “Το 56% των νέων προσλήψεων είναι ελαστικής απασχόλησης και 1 στους 3 νέους πληρώνεται μόνο 380 ευρώ, ενώ το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται“, αναφέρει η Χριστίνα Κοραή.
Ο Τσίπρας αποφεύγει προσεκτικά τα εμπόδια. Όταν θέλει να κολακεύσει το προοδευτικό τμήμα του εκλογικού του σώματος λαμβάνοντας μέτρα, όπως ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος, αντιδρά ο ορθόδοξος κλήρος και η μεταρρύθμιση αναβάλλεται. Χλευάζεται για τις αστικές του συνήθειες. Τα ταμπλόιντ σαρκάζουν την υποτιθέμενη σχέση του με μια νεαρή εκλεγμένη του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία προωθεί στην κορυφή της λίστας στη Θεσσαλονίκη.
Το εξισορροπιστικό του θέαμα καταλήγει να κουράσει την κοινή γνώμη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δύσκολα θα επανεκλεγεί. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει ωστόσο ακόμα νικηθεί. Χωρίς αντιπάλους του διαμετρήματός του, προικισμένος με μια τρομερή πολιτική διαίσθηση, μπορεί να καυχηθεί ότι ήταν ο μόνος αρχηγός της κυβέρνησης που παρέμεινε μία ολόκληρη κυβερνητική θητεία από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974.
Η πρόσφατη επιτυχία του στο μακεδονικό θέμα, που θεωρείτο άλυτο και έχει ήδη προκαλέσει την πτώση αρκετών κυβερνήσεων, πέφτει διάνα. Ακόμη και αν κατηγορείται ότι διαπραγματεύθηκε βιαστικά τη συμφωνία με τα Σκόπια, το αποτέλεσμα μόνο μετράει. Ο Αλέξης Τσίπρας ονειρεύεται ήδη να κερδίσει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Και γιατί όχι, μία δεύτερη κυβερνητική θητεία. “Δεν φορά γραβάτα, αλλά από τότε που έκανε την κωλοτούμπα του, έχει προσθέσει τσεπάκια στα κοστούμια του”, λέει η Χριστίνα Κοράη».
- Διαβάστε το πλήρες άρθρο – ανάλυση των δημοσιογράφων Alexia Kefalas και Adrien Jaulmes της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro με τίτλο «La grande transformation d’Alexis Tsipras», στα γαλλικά, πατώντας ΕΔΩ
