Παρουσίαση του βιβλίου του πρώην Δημάρχου Μεσολογγίου Παναγιώτη Κατσούλη στην Αθήνα

Η Αιτωλική Πολιτιστική Εταιρεία (ΑΙ.Π.Ο.Ε.) και η Παναιτωλοακαρνανική Συνομοσπονδία (ΠΑΝ.ΣΥ.) σας καλούν τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019, στις 7.00 μ.μ., στη Στοά του Βιβλίου (Πεσματζόγλου 5 και Σταδίου, Αθήνα), στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Παναγιώτη Κατσούλη «1940 -1950 “Φωτεινές και σκοτεινές ημέρες στην περιοχή Μεσολογγίου», των Εκδόσεων “Γραφικές Τέχνες Κασσαβέτης”
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:

• Κώστας Καρκανιάς, εκπαιδευτικός, Αντιπρόεδρος της Αδελφότητας Απογόνων των Ελευθέρων Πολιορκημένων
• Δημήτρης Αλεξανδρής, ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας
• Νίκος Μήτσης, ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας
• Ελένη Χολέβα, εκπαιδευτικός
• Συντονιστής της εκδήλωσης ο καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του ΔΣ της ΑΙ.Π.Ο.Ε. κ. Παναγιώτης Κοντός

Γράφει ο Πάνος Κατσούλης για το εγχείρημα του
«Η ιστορία της πλέον πολυτάραχης και συναρπαστικής δεκαετίας της νεότερης ελληνικής ιστορίας, της δεκαετίας 1940 – 1950, για την περιοχή Μεσολογγίου δεν έχει αρχίσει ακόμη να γράφεται. Μόνο ορισμένες “στιγμές” της έχουν καταγραφεί μέσω μαρτυριών. Αναμφίβολα το χρονικό διάστημα των 70 περίπου ετών που μεσολαβεί μέχρι σήμερα, ιστορικά δεν θεωρείται μεγάλο. Όμως αυτό το δεδομένο δεν είναι ικανό από μόνο του να παράσχει ικανοποιητικές εξηγήσεις για την επικρατούσα σιωπή/λήθη.
Η δική μου προσπάθεια ας θεωρηθεί ως μια μικρή παρότρυνση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα έναυσμα για το ξεκίνημα της επιστημονικής ιστορικής έρευνας και καταγραφής. Τα ντοκουμέντα υφίστανται, είτε αραχνιασμένα στα “χρονοντούλαπα” συγκεκριμένων κρατικών φορέων είτε στα ατομικά “υπόγεια” ερμητικά κλεισμένων “οικογενειακών κειμηλίων”. Η ατομική και συλλογική μνήμη είναι όμως καθήκον μας να αναδειχθεί.
Όποιοι δεν αναμετρούνται με την ιστορία τους οδηγούνται στην άγνοια. Αυτή με τη σειρά της αναπαράγει από γενιά σε γενιά διχαστικά πολιτικά πάθη και ψευδεπίγραφους κοινωνικούς διαχωρισμούς. Οι κάθε μορφής “τερατογεννέσεις” γεννιούνται στο σκοτάδι της άγνοιας, στηριζόμενες στις φοβίες των “σιωπηλών”. Τότε είναι που η ιστορία επαναλαμβανόμενη μας “εκδικείται”. Η απελευθερωτική δύναμη της ιστορικής γνώσης είναι η μόνη που μπορεί να παρεμποδίσει την “εκδίκηση” της. Το οφείλουμε στην ιστορία αυτού του τόπου και στις επερχόμενες γενιές.»