Categories: ΆρθραΝικήτας Κάλφας

Νικήτας Κάλφας: Οι μετακινήσεις των βουλευτών είναι «αποστασία» ή «διεύρυνση»

Αν κάποιος προσπαθήσει να «χαρτογραφήσει» την ανθρωπογεωγραφία της Βουλής και της κυβέρνησης, το «who is who» δηλαδή των προσώπων, θα πέσει έξω. Το σκηνικό είναι τρομακτικά ευμετάβλητο.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος είναι με ποιο κόμμα, ποιος είναι Δεξιός, ποιος είναι Αριστερός, ποιος είναι Δημοκράτης, ποιος είναι Φιλελεύθερος, ποιος είναι Φασίστας, και σε τελική ανάλυση ποιος είναι με ποιο κόμμα και πόσο θα μείνει σε αυτό.
Μεσούσης της κοινοβουλευτικής περιόδου βουλευτές ανεξαρτητοποιούνται, μεταπηδούν σε άλλα κόμματα, δημιουργούν νέα, ή επιστρέφουν στα κόμματα από τα οποία αποχώρησαν, προφανώς ακολουθώντας προσωπικές στρατηγικές.
Τα κόμματα που χάνουν βουλευτές αντιμετωπίζουν το φαινόμενο ως «αποστασία» και το καταγγέλλουν, ενώ αντιθέτως τα κόμματα που κερδίζουν βουλευτές το βλέπουν ως «διεύρυνση» μέχρι να χάσουν κι αυτά κάποιον βουλευτή οπότε θα μιλήσουν κι αυτά για «πλήγμα στη Δημοκρατία».
Ο μέσος ψηφοφόρος δεν μπορεί να είναι βέβαιος πως η ψήφος που έδωσε στο κόμμα που προτιμά, μέσω του τοπικού υποψηφίου βουλευτή, θα μείνει στο κόμμα που τον έπεισε με τις πράξεις, τον λόγο, και το πρόγραμμα του.
Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, οι βουλευτές αυτοαναγορεύονται αυθεντίες που αυτοί και μόνον αυτοί κατέχουν την αλήθεια και το σωστό για τη χώρα, αδιαφορώντας για τις απόψεις των ψηφοφόρων που τους έστειλαν εκεί και τις αποφάσεις των οργάνων των κομμάτων τους στα οποία είναι εκτελεστικά στελέχη.
Αυτές οι συμπεριφορές συμβάλλουν στην απαξίωση της Πολιτικής στη συνείδηση των πολιτών και αποτελούν βόμβα στα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Στην αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία καθήκον των βουλευτών είναι να αντιπροσωπεύουν τους ψηφοφόρους που τους εξέλεξαν τηρώντας απαράκλητα την εντολή που έλαβαν από αυτούς ως υποψήφιοι του κόμματος με το οποίο εκλέχθηκαν και όχι το προσωπικό τους συμφέρον.