Έφυγε ο Νίκος Αμανάκης- Θρήνος στον εκπαιδευτικό κλάδο ολόκληρης της Κρήτης

Ο Νίκος Αμανάκης έδωσε παλικαρίσια τη μάχη, όπως έκανε πάντα στη ζωή του, αλλά τελικά δεν άντεξε. Ο 61χρονος εκπαιδευτικός, ο καλός φιλος, έσβησε σήμερα το πρωί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου.
Νίκος, πέρα από μάχιμος εκπαιδευτικός που εργάστηκε, προσέφερε και τίμησε με το έργο του το Δημόσιο Σχολείο, ήταν παράλληλα και σ’ όλη του τη ζωή ένας μάχιμος αγωνιστής με πλούσια συνδικαλιστική δράση. Ήταν ένας από τους πιο ευπροσήγορους και συμπαθείς δασκάλους που στιγμάτισαν και άφησαν θετικό πρόσωπο στον κλάδο.
Υπήρξε πρόεδρος των δασκάλων, ενεργός συνδικαλιστής της ΔΟΕ, διευθυντής εκπαίδευσης, πρόεδρος του κλιμακίου της ΑΔΕΔΥ, υπήρξε και από τους πρωτοπόρους της ίδρυσης της Παγκρήτιας Τράπεζας.
Κανείς δεν ξεχνά τους αγώνες που έδωσε για τη Δημόσια Εκπαίδευση και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων απ’ όποια θέση και αν υπηρέτησε.
Ήταν πάντοτε παρόν στους μεγάλους αγώνες του εκπαιδευτικού κόσμου, όπως στην απεργία του 1997, του 2006.
Αναμφίβολα, ο Νίκος, ως εκπαιδευτικός και ως αγωνιστής άφησε το δικό του αποτύπωμα στην εκπαιδευτική και συνδικαλιστική κοινότητα.
Η κηδεία του Νίκου Αμανάκη θα γίνει στις 2.30 από τον Άγιο Τίτο Ηρακλείου ενώ η σορός του θα βρίσκεται στην οικία τους από τις 11 το πρωί (Πρωταγόρα 12 Μεσαμπελιές).

Η ανακοίνωση της παράταξής του της Δημοκρατικής Συνεργασίας
Η συνδικαλιστική παράταξη της ΔΟΕ Δημοκρατική Συνεργασία, στην οποία ανήκε ο Νίκος μεταξύ των άλλων, για την μεγάλη αυτή απώλεια:
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εκφράζει τη βαθύτατη οδύνη των μελών και των φίλων της, για τον χαμό του Νίκου Αμανάκη
Ο Νίκος σε όλη του τη διαδρομή υπηρέτησε από θέσεις ευθύνης (Πρόεδρος Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Ηρακλείου Κρήτης, Πρόεδρος Νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Ν. Ηρακλείου, Αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης, Μέλος Ελεγκτικής Επιτροπής ΔΟΕ) τον αγώνα για καλύτερη Παιδεία.
Ασυμβίβαστος, αγωνιστής, με ήθος, ιδέες και οράματα, σεβασμό προς όλους και προπάντων έχοντας διαχρονικά συνεπή διαδρομή, αναγνωρίστηκε από όλους ως μία από τις κορυφαίες συνδικαλιστικές παρουσίες των τελευταίων χρόνων.
Η οικογένειά του, η εκπαίδευση, το συνδικαλιστικό κίνημα, η παράταξή μας και οι γνωστοί και φίλοι του χάσαμε ένα ξεχωριστό και σπουδαίο άνθρωπο.
Οι αγώνες και οι αγωνίες του, αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει……»

Ανακοίνωση της ΔΗ.ΣΥ.-ΑΓΩΝ.Α.Σ. Ηρακλείου για το Νίκο Αμανάκη
 «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΕΤΟ ΝΙΚΟ ΑΜΑΝΑΚΗ
Απόψε στήνουνε χορό στου Άδη το κονάκι
έναν αητό υποδέχονται τον Νίκο Αμανάκη…
Η πρώτη είδηση πριν αρκετούς μήνες: Ο Νίκος άρρωστος!!!!! Ποιος Νίκος; Ο Αμανάκης;  Αρκούδος ; όπως τον λέγαμε οι φίλοι, είναι δυνατόν να αρρωστήσει;
Και το ξεπεράσαμε… Συνεχίσαμε να ζούμε τις χαμοζωές μας σαν πρώτα. Πιστεύαμε βαθιά μέσα μας πως δεν είναι δυνατόν τούτη η αρρώστια να νικήσει τον Νίκο.
Και βγαίναμε μαζί του κι εκείνος παλικάρι σαν πάντα μας διηγιόταν, όπως μόνο εκείνος ήξερε πάντα, την πάλη του με την αρρώστια: Τους γιατρούς, τα φάρμακα… και γελούσε βροντερά… όπως πάντα. Κι εμείς χαλαρώναμε ακούγοντάς τον. Θα νικήσει και πάλι. 
Μετά ήρθε η είδηση του μεγάλου , του ύστατου αγώνα που έδινε για τη ζωή του τούτη τη φορά. Και τούτη η είδηση, μαθεύτηκε σε όλο το δασκαλικό Κλάδο.
Παλιοί και νέοι, μαθαίνοντάς το, συγκλονίστηκαν και για μέρες πολλές οι τάξεις στα σχολειά μας, γίνηκαν πιο σκοτεινές και μελαγχολικές. Κι όμως οι περισσότεροι από μας, δεν πίστεψαν ακόμα, δεν ήθελαν να πιστέψουν το τελεσίδικο του πράγματος. Κάποιοι δεν έλειψαν στιγμή από δίπλα του. Τούτοι ήταν οι γενναίοι, που τον συντρόφευαν έως το τέλος. Τους ζηλεύουμε για τη δύναμη και το περίσσευμα ψυχής τους. Ήταν εκεί, ως το τέλος.
Κάποιοι άλλοι, λιγότερο γενναίοι, από μακριά στέναζαν ενώ τον σκέφτονταν. Γιατί στη σκέψη τους τριγύριζε όπως πάντα. Κι ας μην ήθελαν να δουν την εικόνα που φθείρονταν, τον Νίκο να αποσύρεται.  Γιατί με κάποιον μαγικό τρόπο πίστευαν ότι θα νικούσε. Θα έδινε και πάλι τη λύση. 
Όπως τότε στη Γενική Συνέλευση, όπως τότε στις κινητοποιήσεις για τον ΑΣΕΠ, όπως τότε για την αξιολόγηση. Όπως τότε….
Τότε για το Νίκο! Τώρα παρελθόν;  Είναι δυνατόν; Πώς να ξεχάσουμε; Πώς να συνεχίσουμε;
Από την άλλη ο Νίκος ο Αμανάκης είναι παρών. Και μη φανεί υπερβολικό θα συνεχίσει να είναι παρών. Η φιγούρα τους στις εκλογές με το αιώνιο μπλοκάκι και τις ατέλειωτες μουντζούρες του , που με μαγικό τρόπο έβγαιναν πάντα σωστότερες από κάθε υπολογιστικό μέσο που εμείς οι ξερόλες χρησιμοποιούσαμε.  
Η εικόνα του στις συνελεύσεις, στο γραφείο του Συλλόγου, στην τάξη, στην παράταξή μας, στις καρδιές μας και στη μνήμη μας. Θα είναι εκεί.
Αγαπημένη του Νίκου Γωγώ, βλαστάρια του Νίκου και της Γωγώς Σταύρο και Μανόλη, κουράγιο και δύναμη. Να ΄στε περήφανοι για τον Νίκο. Όπως κι εμείς.

Απόψε στήνουνε χορό στου Άδη το κονάκι
έναν αετό υποδέχονται τον Νίκο Αμανάκη

Ο κάτω κόσμος χαίρεται θρήνο ο απάνω βγάνει
γιατί ο νους τον μισεμό του Νίκο δεν τον βάνει

Νίκο πολλά ογλήγορος ήταν ο μισεμός σου
πάντα θα σε θυμόμαστε με το χαμόγελο σου

Με τους μικρούς ήσουν μικρός με τσ΄ άντρες αντρειωμένος
με τους παραπονιάρηδες πιο παραπονεμένος

Αγώνες έδινες πολλούς και κέρδιζες με χάρη
μα ετουτονά δεν άρεσε στον Μαύρο Καβαλάρη

Σύντροφε φίλε μας καλέ ο νους μας δεν το βάνει
παντοτινά τη μνήμη σου ο νους θ΄αναθιβάνει.
                                                            Καλοστραθιά Νίκο
                                                            Οι φίλοι και οι σύντροφοί σου
                                                            από τη ΔΗ.ΣΥ.-ΑΓΩΝ.Α.Σ. Ηρακλείου
                                                            Ηράκλειο 22 Νοεμβρίου 2018»

Θα μας λείψει το θεριό της Κρήτης με την ευγενική ψυχή.
Φίλε Νίκο, καλό σου ταξίδι.
Δώσε πολλούς χαιρετισμούς στους φίλους μας που θα συναντήσεις: το Βασίλη, το Γιάννη, το Θωμά, το Ρήγα, το Λευτέρη, το Μιχάλη και όλους τους υπολοίπους.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Συλλυπητήρια και καλό κουράγιο στην οικογένειά σου.
Δεν είναι δυνατόν να μην αντιγράψω της μαντινάδα που σου αφιέρωσε ο Κωστής:
«Με τους μικρούς ήσουν μικρός με τσ’ άντρες αντρειωμένος/
με τους παραπονιάρηδες πιο παραπονεμένος».