Θωμάς Ρίζος*: Οι “νέοι” θυμούνται εκείνο το Νοέμβρη.;

Κάποιες φορές πολλά ιστορικά γεγονότα μπορεί να θεωρούνται  τετριμμένα ή  απλά μία διεκπεραίωση. Είναι όμως έτσι;
Είναι ορατό το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει. Αυτό δεν είναι καταρχήν μία πολιτική, αλλά μία απλή διαπίστωση.
Πώς θα εισέλθουμε στο Πολυτεχνείο όταν μένουμε μετεξεταστέοι στο “σχολείο”;
Μπερδεύουμε ακόμη όρους, περιστάσεις, ρόλους.
Η σκέψη, ναι αυτή, είναι το όπλο ενός “άοπλου” ανθρώπου… Είναι η ΕΛΠΙΔΑ.
Δεν είναι τόσο μακριά η καταπίεση, η κακογουστιά, η αιχμαλωσία, η φυλακή.
Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το που θα βάλουμε τα κάγκελα. Άραγε παντού; Όπως έλεγε και ένας ωραίος τύπος….
Μπορούμε να υπερασπιστούμε τα ιδανικά, τις αξίες, τα τραγούδια;
Συναισθανόμαστε τι σημαίνει θυσία; Τί σημαίνει η έκλειψη των αυτονόητων;
Παίρνει περίεργη τροπή η Ιστορία μέσα σε έναν αλλοπρόσαλλο επανακαθορισμό των πάντων. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ένα ιερό κεκτημένο…
Εμείς συνυπάρχουμε μέσα σε αυτό το πολίτευμα. Προφανώς και δεν έχω μπερδέψει τα σημεία στίξης στον τίτλο…

*Ο Θωμάς Ρίζος είναι αναπληρωτής δάσκαλος και μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας της ΤΟ Άρτας του ΚΙΝΑΛ

Προηγούμενα άρθρα

1. Θωμάς Ρίζος: Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πηγαίνουμε πολύ μακριά
2. Θωμάς Ρίζος: Μόνιμο πένθος
3. Θωμάς Ρίζος: Πνίγομαι…
4. Θωμάς Ρίζος: Το τελευταίο δρομολόγιο…