Σπύρος Παπασπύρος*: Σκιές στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης!

Στοιχειώνουν ξανά τα μισαλλόδοξα, εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Και σε αυτό το περιβάλλον και η δική μας χώρα δίνει το θλιβερό παρόν. Και το μέλλον σκοτεινιάζει.
Εδώ, όπου η δημόσια σφαίρα κατακλύζεται από εικόνες «αυτοδικίας» από την απόπειρα ληστείας στο κοσμηματοπωλείο με τον θάνατο του νεαρού και τις συνθήκες στον καταυλισμό της Μόρια, η αντίστοιχη έκφραση παρακμής της πολιτικής -παρά το αποκρουστικό προφίλ, την αραχνιασμένη γλώσσα και το θλιβερό πήγαινε  έλα από τα έδρανα στο εδώλιο– φλερτάρει με την τρίτη θέση. Η αποδοχή εκ μέρους αυτών των κομμάτων του οικονομικού νεο-φιλελευθερισμού και το σάρωμα των δικαιωμάτων τους «δίνει το εισιτήριο» από μερίδα του κεφαλαίου για την κυβερνητική εξουσία σε χώρες.
Αυτό το ροκάνισμα αξιών δεν είναι έργο μόνο του ερπετού αλλά και δημιούργημα ορισμένων δυνάμεων που γέννησαν την κρίση και επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την πραγματικότητα μείωσης δικαιωμάτων. Με όχημα την αντι-μεταναστευτική ρητορική η Ακροδεξιά δεν απέκτησε μόνο εκλογικά ποσοστά αλλά αξιώνει και ρόλο ειδικά στην κεντροδεξιά. Στην Αυστρία είναι στην κυβερνητική συμμαχία, η Λέγκα με την Forza Italia, είναι η κυρίαρχη δύναμη (37%) στην Ιταλία. Στο εσωτερικό της Δεξιάς πήρε κεφάλι με 18% με την Forza Itallia στο 14%. Από την Δυτική στην Ανατολική Ευρώπη στην Ουγγαρία: το 2010 το ακροδεξιό Jobbik είναι στην Βουλή και επηρεάζει την ατζέντα με το τρίπτυχο: «Θρησκεία, Οικογένεια, Τάξη». Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν όταν είδε τα ποσοστά του να υποχωρούν προκάλεσε την ΕΕ με το μεταναστευτικό και τα εκτίναξε και πάλι.
Από τον Ευρωπαϊκό Βορρά στον Νότο η οικονομική κρίση αποτελεί το υπέδαφος και το μεταναστευτικό γίνεται η «ομπρέλα» κάλυψης του πραγματικού ιδεολογικού και πολιτικού επιδιωκόμενου των φασιστικών κομμάτων. Η “Εναλλακτική για τη Γερμανία” αυξάνεται και προκαλεί ανατριχίλα όχι μόνο στην Μπούντεσταγκ αλλά και ευρύτερα στον κόσμο, που δεν θέλει να ξεχνά ή να διαγράφει την ιστορία και τα δεινά που επέφερε ο ναζισμός. Στην Ολλανδία ο Βίλντερς, ονομαζόμενος και «Πάπας της Ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς», εκτιμάται ότι έχασε την πρώτη θέση εξαιτίας της αστοχίας στην Ολλανδο-Τουρκική κρίση και την υιοθέτηση ενός προφίλ «Ευρω-Τράμπ» στην προεκλογική περίοδο. Η Λεπέν ως «ιερή αγελάδα» της Ακροδεξιάς ετοιμάζεται για πιο επιθετική επαναφορά. Και οι εκπλήξεις: Δανία και Σουηδία, όπου η άνοδος των φασιστών «δεν γίνεται πιστευτή ούτε από τους ίδιους». Στο σώμα και τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης από την Μ. Βρετανία, το Βέλγιο στην Λετονία, την Λιθουανία, την Νορβηγία, την Βουλγαρία, την Φινλανδία αφήνει σημάδια το πέρασμα του «φιδιού» και χύνει το «δηλητηριώδες γάλα του» με τον οπισθοδρομικό ευρωσκεπτικισμό του ενάντια στην αλληλεγγύη, την οικονομική στήριξη χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης, την ξενοφοβία.
Υποδύονται τον υποστηρικτή του λαού όταν σκοπεύουν ενάντιο στα βασικά στοιχεία της δημοκρατίας: την κοινωνική δικαιοσύνη, την συνοχή, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το σύνολο των αξιών που δημιουργούν και προάγουν τον πολιτισμό στις κοινωνίες. Κουβέντα όμως για τον πραγματικό εχθρό της δημοκρατίας, των ανθρώπων, της ασφάλειας, της ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας. Έτσι μιλούν για την πολυπολιτισμικότητα αλλά όχι και για τα ισχυρά συμφέροντα που ανακάμπτουν πιο απειλητικά και επιδιώκουν την επανάκτηση όσων προνομίων τους αφαιρέθηκαν από τον μεταπολεμικό Κεϋνσιανισμό. Ένα consensus – υπόδειγμα για να βρούμε το New Deal που είναι αναγκαίο και, πλέον, επείγον για την πρόοδο των κοινωνιών και των ανθρώπων στα σύγχρονα δεδομένα του 21ου αιώνα!

* Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Δείτε και τα 152 προηγούμενα άρθρα του Σπύρου Παπασπύρου