Είναι πανελληνίως γνωστό ότι από τύχη γλίτωσαν τα χειρότερα τα παιδάκια του 5ουΔημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, που τραυματίστηκαν όταν ο ανεμιστήρας οροφής αποκολλήθηκε από το ταβάνι της αίθουσας.
Το ατύχημα τα κατήγγειλε αρχικά η μητέρα δύο μαθητών του 5ου δημοτικού, η οποία υποστήριξε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι στο σχολείο δεν γίνεται καμία συντήρηση. «Το σχολείο είναι σε άθλια κατάσταση, ένα τμήμα του κτηρίου δεν λειτουργεί, πέφτουν υαλότουβλα, έχει σκουριασμένα σίδερα, έχουν γίνει προσπάθειες από τους γονείς και τους διευθυντές του σχολείου, χωρίς αποτέλεσμα» υποστήριξε.
Τι απάντησε ο δήμος στις καταγγελίες
Συνεργεία των τεχνικών υπηρεσιών του δήμου μετέβησαν άμεσα στο σχολικό κτίριο, προκειμένου να πραγματοποιήσουν αυτοψία στον χώρο, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Αθλητισμού, Αλέξανδρος Μπαρμπουνάκης.
Για το ίδιο θέμα η πρόεδρος της σχολικής επιτροπής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Θεσσαλονίκης, Γιούλη Ρανέλλα, υποστήριξε πως σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε άρνηση ώστε να καλυφθούν τα έξοδα για ανάγκες που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των μαθητών.
«Οι ανεμιστήρες υπάρχουν σε πολλά σχολεία για να καλύπτονται οι ανάγκες στις αίθουσες. Την αρχική απόφαση για την τοποθέτηση τη λαμβάνει η διεύθυνση του σχολείου και η συντήρηση γίνεται από τους ίδιους. Η πάγια θέση του δήμου για την τοποθέτηση τέτοιων είναι αρνητική και σε σπάνιες περιπτώσεις καλύπτονται έξοδα εγκατάστασης», είπε χαρακτηριστικά.
Κι εδώ πια μπαίνει το ζήτημα
Με βάση τις απόψεις των Δήμων, αλλά και του Υπουργείου Παιδείας, οι εκπαιδευτικοί, διευθυντές και Σύλλογοι Διδασκόντων στα Δημόσια σχολεία της χώρας πρέπει να έχουν κι άλλες επαγγελματικές δεξιότητες, πέρα από αυτές που διαθέτουν, απαιτούνται για την άσκηση του λειτουργήματος του δασκάλου.
Για παράδειγμα στην περίπτωση του 5ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να διαθέτουν γνώσεις μηχανολογίας ώστε να διαγνώσουν την κακή λειτουργία του ανεμιστήρα και αποφευχθεί το ατύχημα.
Σε άλλες περιπτώσεις πρέπει να είναι καυστηρατρζήδες, να είναι υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, χημικοί τροφίμων, όπως στην περίπτωση των σχολικών γευμάτων, κηπουροί κ.ά. Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα όσα και τα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής. Εκείνο πουν παραβλέπεται είναι ότι τα σχολεία θέλουν το κατάλληλο προσωπικό για κάθε δουλειά.
Δε είναι δυνατόν μια ολόκληρη κοινωνία να έχει απαίτηση από τους εκπαιδευτικούς να είναι αποτελεσματικοί στη σχολική τάξη και ταυτόχρονα αυτοί να ελέγχουν γεύματα και εγκαταστάσεις και αν δεν το κάνουν σωστά να έχουν και ευθύνες.
Ένα παράδειγμα από το παρελθόν
Ένα παρόμοιο περιστατικό με αυτό της Θεσσαλονίκης είχε συμβεί πριν λίγα χρόνια και σε σχολείο της Δ’ Αθήνας. Είχαμε κι εκεί τραυματισμό και φυσικά δικαστική διαδικασία.
Το αποτέλεσμα ήταν από τη μεριά του Δήμου που είναι και υπεύθυνοι όλοι να βγουν λάδι και τελικά αυτός που την πλήρωσε ήταν ο Διευθυντής του σχολείου, παρότι είχε ενημερώσει τον Δήμο πολλές φορές και οι υπηρεσίες του δεν είχαν επιληφθεί.
Τελικά και μετά από πολύχρονη ταλαιπωρία κι ο διευθυντής, όπως ήταν φυσικό, αθωώθηκε.
Τι μένει λοιπόν να ξεκαθαριστεί;
Εκείνο που μένει να ξεκαθαριστεί είναι ότι οι Δήμοι που είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη συντήρηση των διδακτηρίων και είναι καιρός να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Επίσης θα πρέπει κάποια στιγμή και το Υπουργείο Παιδείας να στηρίξει τους εκπαιδευτικούς, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να επιτελούν το έργο τους που δεν είναι άλλο από το να προσφέρουν το αγαθό της γνώσης στα παιδιά του ελληνικού λαού.
Κλείνοντας να επιτρέψτε μας να κάνουμε κι ένα σχόλιο σχετικά με τους Δήμους. Ενώ, όπως αποδεικνύεται, οι περισσότεροι δεν μπορούν να τα καταφέρουν ούτε με τη στοιχειώδη συντήρηση των κτιριακών εγκαταστάσεων ζητούν να υπαχθεί σε αυτούς η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Φωτιά στα μπατζάκια μας…
