Οι παραπάνω εικόνες είναι από εσωκομματική διαδικασία της ΝΕ Α΄ΑΘΗΝΑΣ του ΠΑΣΟΚ.
Με φίλους και συντρόφους κοινής ή διαφορετικής αντίληψης. Τότε που υπήρχε συλλογικότητα και αντιπαλότητα, αλλά με πολιτικά χαρακτηριστικά. Πριν διαλυθούν οι οργανώσεις…
Και με αφορμή την επέτειο κάποιες σκέψεις:
3ης του Σεπτέμβρη 1974 ,η συμβολική ιστορική ημερομηνία ίδρυσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (όχι τυχαία). Η διακήρυξη του για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική Διαδικασία παραμένει επίκαιρη.
Η πολιτική και κυβερνητική παρουσία του ΠΑΣΟΚ καθόρισε την εξέλιξη της μεταπολεμικής Ελλάδας. Παρά τις αδυναμίες, τις παραλήψεις ,τους τυχοδιωκτισμούς στελεχών και την κρατικοποιημένη μετάλλαξη του, άλλαξε την ελληνική κοινωνία.
Ο μηδενισμός της διαχρονικής προσφοράς του είναι ανιστόρητος και επικίνδυνος. Η μεταπολιτευτική περίοδος είναι η ομαλότερη πολιτική περίοδος του νεοελληνικού κράτους με την εδραίωση της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αιρετής Αυτοδιοίκησης, με την ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος, την επίλυση αντιθέσεων του παρελθόντος (αναγνώριση Εθνικής Αντίστασης), την ισότητα και τα κοινωνικά δικαιώματα .
Η πολύπλευρη εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ διασφάλισε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ναι και τα πυρηνικά έφυγαν από την Ελλάδα και οι 13 Αμερικανικές βάσεις(έμεινε μια, η ΝΑΤΟΪΟΚΗ στην Κρήτη και «μισή» αεροπορική στο Άκτιο),δημιουργήθηκε το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Λάρισα για να μην χωρίζεται το Αιγαίο μεταξύ Σμύρνης –Νάπολης ,δημιουργήθηκαν το Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα –πρόδρομοι του ΚΠΣ και ΕΣΠΑ-στην ΕΟΚ και ύστερα ΕΕ και αναβαθμίσθηκε η διεθνής θέση της χώρας. Και αυτό ήταν έργο ΠΑΣΟΚ.
Ναι παρέμειναν τα προβλήματα με την Κύπρο και τα Σκόπια ,ήταν και είναι το θέμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ,αλλά ο ιστορικός χρόνος δεν έχει σχέση με το βραχύβιο πολιτικό χρόνο των κυβερνήσεων και των ηγετών ή «ηγετίσκων».
Επίσης υπήρξε δεκαπλασιασμός του επιπέδου ευημερίας των Ελλήνων (κατά κεφαλή εισόδημα, ιδιοκατοίκηση, κατοχή δεύτερης εξοχικής κατοικίας, απόφοιτοι τριτοβάθμιας κλπ)και είναι αδιαμφισβήτητη η οικονομική πρόοδος ,παρά το στρεβλό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης,(παραγωγής ,κατανάλωσης ,εισαγωγών κλπ)και παρά το λαθεμένο μοντέλο αναδιανομής. Βελτιώσεις, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές στην οικονομία στη δημόσια διοίκηση, στην Παιδεία-Εκπαίδευση ,στο ασφαλιστικό σύστημα έπρεπε να γίνουν ,ιδιαίτερα μετά την περίοδο της πτώσης του σοβιετικού μπλοκ ,την παγκοσμιοποίηση και τη δημιουργία νέων δεδομένων στην τεχνολογία και στις αγορές.
Η χρέωση της κρίσης και των μνημονίων στο ΠΑΣΟΚ ,θα μπορούσε να είναι κατανοητή από την συντηρητική παράταξη της Ν.Δ, στην προσπάθεια της να αποσιωπήσει τις ευθύνες της για την τραγική διακυβέρνηση 2004-09,που εκτροχίασε δημοσιονομικά τη χώρα, αλλά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τις δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς-ΣΥΡΙΖΑ, που καταγγέλλει τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης (άραγε ποια περίοδο νοσταλγεί, την 7ετή χούντα ή τη μετεμφυλιακή) και που με τον τρόπο αυτό δίνει συγχωροχάρτι στη διεθνή οικονομική τάξη ,μη εξηγώντας γιατί στην Πορτογαλία, Ιρλανδία Κύπρο, υπήρξε κρίση και επιβλήθηκαν και εκεί μνημόνια. Η εύκολη καταγγελία και η εύπεπτη στόχευση αντιπάλων με γραμμικού τύπου εξηγήσεις (π.χ. χρεοκοπήσαμε γιατί κάποιοι τα «έφαγαν»), ή η μεταφυσικού ή μεσιανικού τύπου πρόκριση λύσεων (θα βαράμε νταούλια ,θα χορεύουν οι αγορές, θα σκίσω τα μνημόνια κλπ), έχει «κοντά ποδάρια», εξ άλλου «ουκ εξάγουσι καρπόν οι ψευδείς λόγοι» (Σοφοκλής).
Η υπερφορολόγηση και όχι η αύξηση της παραγωγικότητας ,δεν είναι η λύση στην κρίση, αντίθετα φτωχοποιεί και τους πολίτες και την κοινωνία. Η διευθέτηση δε των ανοιχτών Εθνικών μας θεμάτων ,χωρίς εθνική στρατηγική και συναίνεση είναι καταστροφική, όταν αυτή γίνεται σε περίοδο που δεν έχεις διαπραγματευτική ισχύ, είναι δε και μη ανατρέψιμη σε διεθνές επίπεδο. Η εθνική στρατηγική δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο διαπραγματευτικού τακτικισμού.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο αριστερός λαϊκισμός ή αριστερισμός και η ιδεοληψία (Σταλινικού ή Αναθεωρητικού τύπου) ,όταν μετουσιώνεται σε κυβερνητική πολιτική γίνεται επικίνδυνη και αδιέξοδη και στο τέλος καταλήγει ο καλύτερος υπηρέτης της συντηρητικής, δεξιάς και ακροδεξιάς παράταξης καθώς και του διεθνούς συστήματος(δεν χρειάζεται να αναφέρω διεθνή ιστορικά ή σύγχρονα παραδείγματα, γεωγραφικά μακριά ή κοντά μας).
Ας ξαναδιαβάσουμε πολιτικά τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, είναι επίκαιρη…
* Ο Γιάννης Κουμέντος είναι Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.
Προηγούμενα άρθρα
- Γιάννης Κουμέντος*: Ο υπερ-προϊστάμενος εκπαιδευτικών θεμάτων
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 4ο Μέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 3οΜέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 2ºΜέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 1ο Μέρος
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Ελληνική εκπαίδευση: Οι προκλήσεις της εποχής και το φαινόμενο του σύγχρονου Σίσυφου.
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Με αφορμή την έναρξη του διαλόγου για την παιδεία…
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Περί «Γυμνασιοποίησης» του Δημοτικού Σχολείου
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία με ΕΑΕΠ, ο νέος ρόλος των εκπ/κών και οι δυσκολίες εφαρμογής του προγράμματος
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Ο νέος ρόλος και οι επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Από το λαϊκισμό και τη δημαγωγία, στην πρόταξη πολιτικών εξυγίανσης και ανάπτυξης
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Η παγκοσμιοποίηση και η κρίση των Εκπαιδευτικών Συστημάτων
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Χρειαζόμαστε ένα σχολείο που να αγαπά τα παΐδια
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: «Τηλεσκουπίδια» ή προϊόντα ελεύθερης αγοράς;
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση: στο κρεβάτι του Προκρούστη
